OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[tabo10]

Na FB wystarczy udostępnić codziennie.

ale gdzie?

[maczkowa]

Usłyszałaś pisk torby z węglem drzewnym ??

widzę, że nie tylko ja to właśnie wyłapałam z opowieści

[MalgWroclaw]

Na FB wystarczy udostępnić codziennie.

ale gdzie?

W swoim profilu i upubliczniać.

[tabo10]

Na FB wystarczy udostępnić codziennie.

ale gdzie?

W swoim profilu i upubliczniać.

trzeba by być mocno fejsbukowym,mieć wstawionych dużo znajomych itd.
myślalam,że są może jakieś dedykowane adopcjom grupy,widziałam jakieś,ale faktycznie po jednorazowym wrzuceniu szybko spada i chyba większego sensu nie ma,skoro sama potem muszę posta godzinami wyłuskiwać

[ASK@]

Na FB wystarczy udostępnić codziennie.

ale gdzie?

W swoim profilu i upubliczniać.

trzeba by być mocno fejsbukowym,mieć wstawionych dużo znajomych itd.
myślalam,że są może jakieś dedykowane adopcjom grupy,widziałam jakieś,ale faktycznie po jednorazowym wrzuceniu szybko spada i chyba większego sensu nie ma,skoro sama potem muszę posta godzinami wyłuskiwać

Dawanie na swoim profilu i upublicznianie to ciągłe zarzucanie tych samych osób jednym ogłoszeniem. A one chcą lub nie chcą kolejny raz podbić i rozesłać (znowu) wśród swoich znajomych. To jest łańcuszek tego samego kółka i mało kiedy kolejny raz wznowione ogłoszenie leci do nowych.
Są grupy adopcyjne gdzie umieszczam koty. Jedni uczestnicy chcą je podbijać i rozesłać taki tekst. Trafia wtedy do innych grup. Ale kolejny raz odgruzowane i zaklepane ogłoszenie z reguły przechodzi bez echa. Lajka najwyżej dają. Bo ile razy można? Też tak robię. Takie sprawy zajmują wiele czasu. A dawanie nowego/starego jest "karalne". Bo jedno już widnieje. Poza tym nie każdy jest oblatany w fb i nie każdy szukający kota wie jak go szukać. Na portalach łatwiej odnowić bo to co 2-4 tygodnie idzie. Tak jak trafić na jakieś wybrane kolory czy rasę. Słowo klucz wprowadzasz i wyskakuje tabun . Na fb nie zawsze tak to działa dla niewtajemniczonych.

Nasz Sorrek wycwanił się okrutnie. Jak on wie kiedy leki dostanie! Dla niego nawet kilka kresek Apelki to pogwałcenie świętego spokoju. Gdy wchodzę do pokoju ze strzykawkami czy pigułą on znika. Robi się autentycznie niewidoczny.
Dziś spał raniutko w swym kąciku na dzików kocyków. Nie wiem jak się zorientował ,że szykuję porcję. Gdy na pewniaka wlazłam do łazienki zastałam puste miejsce. Przeszukania domu ujawniły ,że zamelinował się pod fotelem. Dałam sobie spokój z jego ściganiem. Odłożyłam wsio na półkę. Poszłam się szykować do pracy. On uspokojony odgłosami żelowania i malowania wylazł i umościł się na stole. Gdy wlazłam do pokoju spojrzał na me dłonie. Uspokojony pustką przymknął oczy. I cabas...mam go. Wszystko było w zasięgu ręki i trafiło gdzie trzeba. Czyli pysia chłopaka. Krótko zastanawiał się czy obrazić się i dać nogę. Ale wygoda zwyciężyła. On wiedział ,że do wieczora ma spokój. Więc zamknął swe oczydła by skończyć drzemkę.

[MalgWroclaw]

Florentynka na szczęście lubi apelkę. Adopcje źle chodzą, psie też i aż serce się kraje.

[ASK@]

Florentynka na szczęście lubi apelkę. Adopcje źle chodzą, psie też i aż serce się kraje.

Sorruś też łyka bez problemu. To raczej taki "obyczaj", że należy być niezadowolonym ze wszystkiego
Niestety, martwienie się to moja druga natura i jego izolowanie się martwi mnie. Choć wiem,że w takie upały koty szukają chłodu i cienia.
Ulis i Rudolf wymiotują Uliś siedzi na chlebak więc pewnie odzywają się jelita. Niby podpasł się ale oczy ma "nie te". Dziś się go do weta go zatarga.
Rudzik schudł. Ale on , tak wyszło z wycinka, miał raka (gruczolakoraka) .Coś co jest złośliwe i lubi się odnawiać. Więc martwię się. Słabiej obaj jedzą.
Upał w domu i duchota też kotom nie sprzyja. Otwarte okna i przewiew jest groźny dla nas i ludzi. Janusz uwielbia siedzieć w strumieniu powietrza. I ukarało go. Ruszyć szyją nie może. Staram się ograniczać takie nawiewy ale on to wprost na tors marny sobie wiatrak nastawia. Chodzi jak fantom. Ale narzeka jak skrzywdzony i poszkodowany przez los facet.
sam sobie winien.
W ogóle tak nawykł tyłek wozić, że jak wczoraj go wyciągnęłam na obchód kocich okolic (ponoć coś nam wywalili) to ledwo uszedł. Kondycja nie ta. Upał. Ręka złamana

[FunduszImmuno]

. Otwarte okna i przewiew jest groźny dla nas i ludzi.

Kocham Cię choć Ty nie ludż

[ASK@]

. Otwarte okna i przewiew jest groźny dla nas i ludzi.

Kocham Cię choć Ty nie ludż

Nie, jestem kociara.

[Agnieszka-]

To ja może w kilku słowach uaktualnię postępy Gabrysi w nowym (już nie tak nowym...) domu:
Gabunia jest bardzo mądra koteczka, jaka szkoda, że nie może nam słownie powiedzieć historii swojego życia. Patrzy tymi zielono-złotymi oczyskami i spojrzenie trafia prosto do serca. Tak jak mi trafiło z tego filmiku kiedy jeszcze z Fundacji była, zaraz po zabiegu. Do mnie przybiega jak piesek na wołanie, ale pod warunkiem, że siedzę spokojnie. Nie lubi ludzi poruszających się koło niej, odsuwa się wtedy najlepiej pod kanapę albo na kanapę. Człowiek ma siedzieć, a wtedy kot przychodzi. Sadowi się na krześle obok (nie ma opcji póki co, aby na kolana weszła), i wtedy jest cały festiwal głaskania, pomrukiwań, przyciągania łapką ręki, gdy za mało głaszcze, podstawiania głowy... Co rano też jest takie powitanie, poranny minimum 10 min rytuał głaskania, kiedy ja siedzę na kanapie, a ona przychodzi do mnie. Do Wojtka jeszcze się nie ośmieliła, ale pozwala się głaskać, gdy ja jestem obok, a wczoraj pierwszy raz przyszła sama do niego i nieśmiało się upomniała o głaski. Znaczy się, postęp jest. Z kotami układy są różne, z Mikrobem wąchają noski, z Wiesią nawet niekiedy się pobawi, Filipa omija, na Zarazę prycha.
Jest kochanym domownikiem.

[MalgWroclaw]

Miód na serce.

[tabo10]

Agnieszka- jesteś wielka!
Wciąż ukłony do ziemi za dom dla kotki,jak ja bym taki potrzebowała...

[ASK@]

Agnieszka- jesteś wielka!
Wciąż ukłony do ziemi za dom dla kotki,jak ja bym taki potrzebowała...

Też boję ukłony.
Adopcja Gabuni to był cud. Zwariowany moment gdzie chwila wystarczyła na podjęcie decyzji. Jak nie ja
Cudem też było, nie chcianym przeze mnie, jej zmiana w postawie do ludzi. Baba charakterna dała popalić. Bardzo Gabrysie szanowałam za mądrość, upór, zaradność... W odpowiednim momencie pokazała swoje prawdziwe ja.
Tak jak Agnieszka pisze, szkoda, że nie może opowiedzieć swojej historii. A może dobrze. Bo to nie byłaby chyba fajna.

[Myszorek]

Za to teraz ma swój własny domek, pełną miseczkę i nie musi sie tułać jako bezdomny kot. Super, że tak to się wszystko ułozyło.

[MalgWroclaw]

Oby wszystkie koty tak miały.