OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[IrenaIka2]

cud, miód i malina ....

[Gretta]

Piękne!

[meg11]

Jednym słowem zrobili Ci dzień

[Annaa]

Jakie to słodkie

[ASK@]

Dziś było jakoś spokojnie na dworze. Wyszłam o normalnej porze ale można było odczuć ogólny spokój. Ptaki mniej śpiewały. Mniej latały. Jakby zapadły w sen. Nie było takiego zwykłego rozgardiaszu jaki panował zwykle. Gdzie rodzice niecierpliwie fruwają by pociechy nakarmić Gdzie słychać kłótnie i ganienie pociech. Gdzie podrostki toczyły dyskusje miedzy sobą i z rodzicami. Za to las był taki jaki lubię. Wyciszony bardzo. Lekki wiaterek poruszał gałązkami. Było cicho. Bardzo. Słońce oświetlało sosny, które błyszczały miedzią. Wiszące płatki kory lekko furkotały. Słyszeliście kiedyś takie furkotanie? Jakby w spódnicy pełnej sztywnych halek ich ocieranie się o siebie wydawały szelest. Trawa wybłyszczyła się koralikami rosy, które jak diamenty ozdobiły połacie trawników. W tym cichym wyjątkowym spokoju dwója dzięciołowych dzieci bawiła się w krzalunach i sosnach. Czerwone czapeczki i tyłeczki pozwalały ustalić gdzie akuratnie się znajdują. Skakały po pniach i konnarkach jakby sprężynki miały w nogach. popiskiwały, kłóciły się, śmiały...Stałam, patrzyłam, zachwycałam się. Miałam tą przyjemność, że drugi raz widziałam zabawę maluchów dzięcioła. Odfrunęły. Choć jeszcze przez jakiś czas słyszałam ich odgłosy. Pięknie było. Odeszłam wreszcie do swoich obowiązków.

[ASK@]

Dziś czekała na mnie wiewiórka. Taka nie dorośnięta jeszcze. Chcę myśleć, że przysiadła na gałęzi czekając na katering. Uważnie patrzyła co robię. Gdy odeszłam, zsunęła się z pnia i weszła do karmnika. Dorwała się do orzecha mocniej wyłupanego. Przysiadła na ułamanym konarze i wcinała. stałam pilnując by wrony i sroki nie przegoniły jej. Wiem, że latem nie powinno się dokarmiać. Wiem...ale serce dyktuje mi co innego. Maluszki przyszły na świat z dzieci zabitej w tamtym roku wiewiórczej mamy. Chcę by wiedziały ,że zimą tam będzie czekać na nie żarełko. Teraz jest to kilka orzechów i jakieś owoce. Gdy przychodzi nieprzychylny czas to daję tego dużo więcej.
W domu cała noc był dostępny wybieg na parapecie. Część kotów na nim nocowało. Zadowolone przyszły na domowe śniadanie. Teoś jakby lepiej. Chłopak ma apetyt. Łyka leki zmieszane z daniami nawet nie zauważając, co żre. W mojej obecności zrobił do kuwetki normalne siuśki. Oby było tylko lepiej.

[IrenaIka2]

[aga66]

Ja też już wolierę otwieram na noc także. Ale noce jeszcze zimne i widzę, że tak chętnie nie siedzą.

[Stomachari]

Oby było lepiej

[ASK@]

Dziś szczepiłam Fibusia.
Horror.
Po prostu horror.
Ale udało się.
To taki trudny kot Ma niewielkie rozmiary ale duchem jest walecznym dobermanem. Dał to odczuć podczas kastracji. Młoda wetka zignorowała jego rozmiary. Zignorowała moje przyczepione wpisy. Był cyrk do tej pory wspominany.
Sonny też kuja dostała. Pikuś

[ASK@]

Milczę, bo rwa mnie dorwała.

[aga66]

Współczuję, to bardzo bolesne.

[MonikaMroz]

Jeżeli Koruś to ten o tym specyficznym wzroku zblazowanego światowca to jest MEGA UROCZY.

Cała jego uroda w tych oczach się mieści- Cudny jest.

Tak to ten zblazowany amant.

mir.ka ,tak Rita jest śliczna .Choć Janusz wolała "starszą" wersję Do tego rozbestwiona niesłychanie. I zazdrosna.

Zblazowany amant
Jak ten czas zapitala. Rita już taka duża a taki to przecinek był wszystkie piękne

[ASK@]

Taka sytuacja.

Rano stadko wron jazgotało na swe dzieci. Tak się domyślam ,że to bachorki. Mniejsze są deczko i mają rozczochrane pióra. Dopiero m rosną "dorosłe" szaty. na trawniku siedzi takie dziecię i drze mordkę. Przepraszam, drze dzioba. Przylatuje rodzic. dzieciątko wielkości mamuśki czy tatusia (czort wie, nie było ufryzowane) podskakuje radośnie. jakby nożynki na sprężynkach miało. Skrzydełka rozpościera, dziobek otwiera. Głodne. takie sygnały odczytał dorosły. Rodzic zbliża się sprężystym skokiem i pcha swój dziób w dziób młodego. Jakieś smakołyki upolowane chce przekazać. A małe w ostatniej chwili się rozmyśliło i cofnęło do tyłu. Może to nie były takie smakołyki jakie chciał. Nie chipsy tylko mięsko robalowe Ale drze japę nadal. Sytuacja powtarza się. Ponownie starsze zbliża się do dziecka, podaje łyżkę dziobową a bachorek znowu się cofa z krzykiem. Kilkakrotnie się to powtarza. Stoję i gapię się. Jakbym siebie i Dankę widziała gdy chciałam ja paść pomidorówką Aż mnie boli ,że nagadać młodemu nie mogę. Ale rodzić stracił wreszcie cierpliwość. Przełknął widać smakołyk tak pieczołowicie niesiony swemu bobo. Bo rozdarł się wrzaskiem wkurzonego rodzica. Rozpoztrał skrzydła, błyskawicznie zbliżył się do rozbestwionego dzieciątka. Bobas widząc co się dzieje z przerażonym wrzaskiem uniósł tyłek i zaczął uciekać . Mamuśka czy tatusiek, nie przerywając reprymendy, poleciał za rozpłakanym dzieciakiem. Echo kłótni rodzinnej niosło się jeszcze daleko.
No, moja Danka nie miała takich możliwości. Dopadłam ją z łyżką i miską.
Czym jestem starsza tym więcej widzę. sytuacje rodzinne jakby żywcem wyjęte z ludzkich. Tylko rodzic i dzieciak nie są goli.

[aga66]

Asiu, powinnaś felietony pisać. Masz dar opowiadania, gawędzenia