MalgWroclaw pisze:Wstydzić nie, ale można nawet oberwać
Niestety, masz rację. W Polsce tolerancja jest zerowa. Czy chodzi o orientację, sposób życia, religię, wygląd ,kolor skóry, "przydział" obowiązków kobiet i mężczyzn, traktowanie zwierząt ... Spotykam się z tym na co dzień. Moje koleżanki i koledzy w pracy ,niektóre, wręcz przodują. Jestem przerażona jak głęboko siedzi to w tzw. ludziach.
Ostatnio , moja "ulubiona" pani donosicielka burzyła się w racji posiłków mięsnych w piątek. Szykuje się spotkanie integracyjne. Właśnie w piątek. Była okrutnie oburzona ,że nie wzięto pod uwagę katolików. Takich jak ona, porządnych. To znaczy nie będzie dania obiadowego w formie bez mięsnej. Pół dnia trzepała słowotokiem potępiającym takie zachowanie. Kto chciał i nie chciał musiał słuchać jej tyrady na ten temat.
Nie wytrzymałam. Zwróciłam uwagę ,że nie tylko katolicy i nie katolicy są wśród nas. Jeśli jest taka oburzona lekceważeniem jej przekonań to powinna się wstawić i za innymi. A nie tylko gapić się na swój tyłek. Są inne religie. Są weganie. Wegetarianie. Są różniste opcje... Więc jeśli tak walczy o równouprawnienie gastronomiczne to niech walczy o każdego. Oburzyła się ale zamknęła.
nawet nie wie ile osób o jej 
. Poszło na gerberki. 
Nie dziwota. Boli mnie ostatnio kręgosłup, zaciągam prawą nogą wtedy bardziej więc wydaje czasem bucior dziwne dźwięk. Doszłam ci ja do pracy. Głównie siedziałam. Ale raz musiałam udać się do sąsiedniego pokoju. Wracając buciorek już "dyszał' i "klapał" jakoś tak. W naszym stał prezes coś tam załatwiając. Uroczo się uśmiechając do siebie wymieniliśmy 
Utrzymałam równowagę jakoś. czyn prawie nie możliwy. Usiadłam za biurkiem po wcześniejszym uściśnięciu łaputki szefa. 
odkleiła się, zawinęła pod spodem i straciłam równowagę. Jakbym na pochylni była. 
Cud tylko spowodował ,że na bladolicy ryj nie padłam przed stopami prezesa. 
To była chwila. Dobrze, że miałam w pracy buciki, równie urocze 
)