IrenaIka2 pisze:Ja się chyba mocno pogubiłam - bo jak skromnie policzyłam - to przy kotach w liczbie 600, na cały rok (tak po 50 gram/dziennie) wyszły mi jakieś tony suchego jedzenia. I co? Pani T. to ogarnia w okolicy? Zaczynam mieć podejrzenie, że tam jakiś handel odchodzi - weźcie mnie poprawcie, bo trwam w stuporze.
To chodzi o wszystkie koty jakie "sponsoruje" miasto. Karma przechodzi przez ręce Lucynki i miasto zaczęło się zastanawiać ile w tym jest prawdy. Oni też mają podejrzenia ,ze odchodzi handel karmą .My już złapałyśmy swego czasu pewną Izunię na takowym procederze. Ale nasze m "donosy" zostały olane. Stąd, mając poważne wątpliwości i jakieś przecieki, miasto postanowiło o fotografowaniu kocich ogonków by te 600 udowodniono. Co niektórzy, bardzo mnie lubiący
, wpadli w zachwyt ,że zostanę "przyłapana". Tylko umknęło ich uwadze ,że ja z miastem nie mam NIC do czynienia. Prócz pism i maili dotyczących min łapania Gabrysi i jej dzieci. Wolę trzymać siebie i moje koty z dala od lepkich rączek tzw pomagaczy otwockich.Pani Teresa brała karmę swego czasu przez rączki syna. Nasze osiedlowe koty NAWET grama nie dostały i to się wydało. Więc facet nie dostał kolejnej ale NIC nie zrobiono by ich ukarać. Była też próba wyłudzenia karmy z Rossmana. Ale o tym też pisałam. Do tej pory szok mnie ogarnia, że tak nobliwa i wierząca kobieta mogła kłamać dla kilku worków. I przypisywać sobie nie swoje zasługi.
Dzień jak co dzień. Strasznie mokro było rano. Deszcz zacinał prosto w twarz, raniąc policzki ostrymi kroplami. Wypłoszyłam spod podłogi na kortach jakiegoś kota. Chyba to Bunia była. Ale ona tylko w lesie jest łaskawa. W innych rejonach trzyma się z dala. kajtek nie przychodzi już 3 dzień. Niby "normalne" bo wcześniej prawie nie wiedziałam o jego istnieniu.Tyle co przemknął i białe łapki zauważyłam. Ale ostatnio zrobił się punktualny i gadatliwy więc dziwi brak jego obecności. Martwię się. W ogóle prawie nie widuję i reszty kociejstwa. Zimno. Mokro. Nie wyłażą.
.
.
Przyszłam spóźniona o 20 minut i panna czekała. Poznałam ją po białej kropce pod brodą. Zagadała na moje umizgi i schowała się w dziurę między budkami widząc ,że za długo lupię na nią. Taka jest ostrożna. Ciemno było więc nie zauważyłam jaki jest jej stan fizyczny. Gdy przelazłam przez dziurę by w łapce nałożyć dania świecące oczy były wlepione we mnie. Na mój głos oczy zwiały. Nie pomogło gabrysiowanie. Choć ,patrząc na bieg, dotarło do mnie ,ze to może nie ona. Przez nożynkę , a właściwie jej brak, inaczej się porusza. A to spitalało jak błyskawica bez przechyleń na boki. Miałam rację. Na wołania wykicała Gabrysia i poszła jeść. Więc coś innego, nie znanego mi, czarnego zwiało widząc mnie w swojej bliskości. Może to ten wielki kocurek ,który złapał się. Dzika dzicz wróciła na wolność bez jajek. Jednak musi i musiał przychodzić na katering. Czort wie ,tak na prawdę, co tam przyłazi.
Ot, dziecinnienie 