3.5 miesięczny Rysiu poleca się uwadze :) - nieaktualne :)

[mir.ka]

kocham rude
za Rysia

[SabaS]

Mnie też trudno uwierzyć w przypadek, chociaż pisałaś że nie stwierdzono dziedziczności. Ciekawe, czy ktoś na uczelni nie byłby zainteresowany zaopiekowaniem się futrzakami jako dobrym "materiałem" do badań. Tak tylko głośno myślę
Nieustająco kciukam za malucha

[Blue]

Skłonność do chorób nadnerczy może być dziedziczna lub potencjalnie dziedziczna. Ale zwykle dotyczy to chorób które rozwijają się powoli, dają objawy u kotów dorosłych, proces autoagresywny niszczy normalne nadnercza w jakimś tam swoim procesie który trwa. Nie mają najmniejszego związku z chorowaniem jako kociaki i to w zestawie z gnijącym ogonkiem... Nigdzie się z takim czymś nie spotkałam.
Nigdzie się w ogóle ani ja ani wetka nie spotkałyśmy z opisem tej choroby u kociaka zresztą.
Misiu ma nadnercza, prawidłowo zbudowane, ale maleńkie. Prawdopodobnie już taki się urodził.
Gdy był kociakiem - miał też zaburzoną pracę i tarczycy i przytarczyc - ale one się same uregulowały jakoś - daliśmy im czas.
Może i nadnercza by się uregulowały gdyby nie to że nie podawanie hormonów przez nie produkowanych zagrażało życiu i nie było możliwości dania im czasu na np. rozbudowanie. Ale aby znaleźć kompromis zaczęliśmy od podawania malutkiej dawki, by organizm stymulowany niedoborem miał szansę przy wsparciu wytwarzać ich więcej, niestety, objawy narastały. Z czasem udało nam się odstawić encortolon - bo nadnercza jednak podjęły się produkcji części hormonów.

[color1]

No właśnie, u kociaka - mało realna ch.addisona

[Blue]

Właśnie wracamy z badania w kierunku ch. addisona. Kocurek był super ekstra grzeczny. Leżał sobie niczym na wakacjach. Luzik i te sprawy. Badanie krwi. Phi! Zrobię się wiotki a co! Ktoś mi zabroni?
Ekhm....
Wyniki mają być dziś.



Przy okazji wyrazić chciałam słowa uznania wobec pani (młodej lekarki? techniczki? asystentki?) która w klinice wet. Bemowo pobierała krew od rudzielca. To prawda że jej nie utrudniał - ale i tak było widać wielkie doświadczenie, fachowość i pewną rękę. Podeszła, kłuj bez chwili wahania, i prosto w żyle - w małej łapce kociaka. Powtórka identyczna. Szacun

[Blue]

Mamy wyniki, potem wkleję.
Kortyzol przed stymulacją 18 z kawałkiem. Po stymulacji powinien sporo wzrosnąc. Przy addisonie nie wzrasta lub tylko trochę. U Rysia spadł do 8.

Smutno.
Miałam nadzieję ze wymyślam i się doszukuję.

[naline]

O kurczę! Ale historia. Z jednej strony pech że to ta sama choroba, z drugiej strony od razu wiedziałaś, jak potwierdzić chorobę, a mając doświadczenie z nią będziesz wiedziała co i jak. Może dom by się znalazł dla takiego gagatka ?

[Blue]

O, tak, domku, gdzie jesteś?

Rysiu świetnie zareagował na leczenie, wkrótce po pierwszym podaniu leku ozdrowiał cudownie
Brzuszek normalny a kociak szaleje, bawi sie do upadłego - jest zwykłym, ciekawskim, pełnym energii kociakiem
Leczenie w tej chorobie jest proste i tanie gdy już się zwierza zdiagnozuje.
Miś - z tą samą chorobą - bierze dwa razy dziennie połówkę malutkiej, bezsmakowej tabletki. Miesięcznie to wychodzi jakieś kilkanaście złotych.
Ryś póki jest malutki i na niego to w pełni działa - raz dziennie. Potem przejdzie pewnie na dwa - ale to zależy od jego zachowania. Jego nadnercza trochę kortyzolu produkują.
Kocurek w piątek będzie miał operację ogonka i po tygodniu będzie już gotowy do adopcji i ruszenia w nowy, pełen fajnych przygód świat
Ze względu na doświadczenia z Misiem i podobieństwo choroby u Rysia - potrzebę zwiększenia okresowego dawki będzie widać od razu - bo u nich słabnie napięcie mięśniowe. Jest to nie do przeoczenia i pomylenia z czymś innym.
Ważne też by w okresie dorastania, dojrzewania w czasie przewidywanych większych stresów (wizyta u weta, operacja, wizyta głośnych gości etc) podać dodatkową dawkę.
Oczywiście będziemy całodobowo pod telefonem w razie wątpliwości oraz polecimy wetkę która wspaniale się Rysiem zajmie jeśli będzie potrzeba bo ma najlepsze na świecie doświadczenie w Misiowo - Rysiowej chorobie

[Irlandzka Myszka]

Jesteś wielka Blue.
A tak mi się nasunęło, że to pierwszorzędny materiał na pracę doktorską. Odkryłaś coś co w obecnej teorii weterynaryjnej nie istnieje. Rysiu literatury weterynaryjnej nie czytał to nie wie, że takiej choroby mieć nie może. Publikacje na ten temat mogłyby pomóc innym kociambrom.

[Wima]

Jak tam Ryś po amputacji ogonka? Mam nadzieję, że wszystko poszło dobrze.

[tabo10]

[Blue]

Ryś po amputacji ogonka ma się świetnie, rewelacyjnie, jest w formie wyścigowej
Zdjęcie pokazuje Rysia kilka godzin po operacji.
Mamy też wyniki badania krwi pobranej tuż przed operacją, oraz badań kału - wszystko świetnie
Pasożytów nijakich nie znaleziono (Ryś jest odrobaczony, sprawdzaliśmy czy nie ma czegoś co wymaga szczególnego leczenia typu pierwotniaki), krew super, jedynie odrobinę podwyższone wapń i fosfor, ale tyci tyci, tydzień suplementacji hormonu i wszystko wróciło do normy
Operację także Ryś zniósł doskonale, wybudził się śpiewająco i szybciutko.

Założyłam Rysiowi nowy wątek na Kotach - ze względu na jego chorobę.
Oczywiście domu szuka nadal - ale jakbyście chcieli wiedzieć co u niego to serdecznie zapraszamy tam
Bo nie chciałabym pisać na dwa wątki o tym samym, a bardzo mi zależy na poszerzaniu wiedzy na temat tej choroby - mam jakieś wewnętrzne przekonanie że wiele kotów na to choruje i umiera niezdiagnozowanych
Może choć troszkę uda nam sie to z Misiem i Rysiem zmienić.
A może trafimy na kogoś kto słyszał lub czytał o takiej chorobie jak ich?
Powiązanej z umierającymi ogonkami?
Zapraszamy do wątku na Kotach
I bardzo dziękujemy za wszelkie kciuki, dobre myśli i życzenia zdrowia

[bea3]

Blue jesteś Wspaniała, a kotek cudo, po prostu cudo

[tabo10]

Ryś