OTW20- Angelek(*)... a życie musi toczy się dalej!

[ASK@]

Dzięki Marzenko.

Wedelek coś dziś nie czuje się najlepiej. Nie zjadł kolacji. Nawet nie wstał w oczekiwaniu na miskę. Siedzi w budce miast wylegiwać się. Łapa mi przylał gdy go pod brodą głaskałam. Ropy mniej ale paszcza brzydka.
Ulisiek był na badaniach krwi rano. Jest "inny" jakiś. Może to moje wrażenie tylko. Ale zawiozłam go i tak.
Angelek dostał bunandol i schował się. Nie smakowało mu.
Zimno

[ASK@]

Nie mogę znaleźć sobie miejsca. Robota się nie trzyma. A takie plany miałam.
Noc była straszna. Wszystko mi zawadzało. Wszystko słyszałam. W krótkich snach przyszli do mnie ludzie, o których nawet nie myślałam ostatnio. Ludzie co w życiu moim dobrego nic nie uczynili. Umarli a jednak odwiedzają. Ja nie miewam takich realistycznych snów więc niepokój zwiększył się.
Jestem jak bomba. Tak bym chciała odpocząć.
Koty nie śpią. Wedelek wydaje się być jakiś "dziwniejszy". Martwię się. Choć po p.bólowych jakby lepiej. Niestety, kujnęłam mu w lewą stronę. Tą boleśniejsza. Głupia, nie pomyślałam. Kupala nie ma od dwóch dni. Też powód do zmartwienia.

Angelek po lekach zjadł i drzemie. Mniej go boli bo wyszedł spod wyra. Danka jeszcze nie może się zdecydować na rozstanie. Ale widząc jak Bunandol na niego działa przełamała się w podawaniu.
W nocy zagadywał do Danki. Słyszałam go. Tak po swojemu, normalnie. Córkę też słyszałam. Grubo po drugiej w nocy jak ten świstak zwijała i rozwijała sreberka Czyli... szykowała sobie kanapki trzepiąc w lodówce zasoby. Grzebiąc w pieczywie. W kolejną noc tak działa. Anguś ją słyszał i upominał się o swoje.
Po uzgodnieniu co wyprawia, poprosiłam ją o cichsze przeszukiwanie naszej lodówki. Skutek? Wiadomy!

Angelkowy los naznaczył nas wszystkich.
Wiedzieliśmy ,że jest chory. Ale dwa lata w dobrej kondycji uśpił nasz umysł. Uspokoił serce.
Aż mam do siebie żal ,że dostawał reprymendy za nieobyczajne zachowanie (czytaj: strażakowanie po chacie).
Że jego wycofanie, jojczenie, fuczenie... mnie tak potrafiły denerwować.
Sporo czasu spędzał ostatnio z nami. Jak nigdy.
On wiedział?!
Normalnie boję się.I jeszcze ten durny sen.
Niedziela zaczęta a ja siedzę i nie mam sił za cokolwiek się zabrać. Do podłogi przykleić się można. Janusz pojechał do pracy.

Głupie myśli przychodzą. Chodzę i patrzę na futra. A w środku rosną łzy. Zdziwienie wielkie. Jak takie istnienia zmieniły nam życie? Kiedy zrobiły się takie ważne? Takie istotne? Takie niezbędne? Gdzie wręcz fizycznie boli miłość do nich. Tak jak ich śmierć.

Na dworze zimno. Ciemno. Dzikunki nie poznały mnie w kapturze! Trzymały się z dala. Głos ten sam ale łeb dziwnawy. Dopiero zdjęcie przyozdobienia i spacer kiciankowo-reprezentujący pozwolił im przyjść. Muszą nawyknąć do innego stroju. Nadchodzi ciężki czas. Jak ja go nie lubię!

[MalgWroclaw]

Mocno się trzymaj. Wiem, łatwo napisać. Ale musisz, po prostu.

[aga66]

Asiu, wszystko to prawda co piszesz. Jak człowiek los związał ze zwierzakami to nie da się ich życia nie przeżywać Ja im starsza jestem tym bardziej się wszystkim martwię choć wiem, że to nic nie da. Zazdroszczę ludziom, którzy o zwierzęcych bólach nie myślą wierząc, że sobie poradzą bo zawsze tak było, itp. Codziennie to słyszę w pracy po karmieniu kotków, że po co.... I szlag mnie trafia. Teraz dzieci na pewno nie chowałabym na wrażliwców na los zwierząt. Bo przeżywają, martwią się, chcą pomóc a nie bardzo mogą i widzę, że źle im z tym, tak jak mi. Trzymaj się. Kciuki za Angelka, Wedelka i wszystkie chorutki

[Alienor]

Gdybyśmy wiedzieli, gdybyśmy mogli cofnąć czas... Trzymajcie się kochani.

[ASK@]

Weduś gorzej się czuje. Sople wiszą.Nie wyłaził z budki od 9-10 tak mniej więcej. Dałam mu p. bólowy. Trudno, niech się dzieje co ma być. Wytarłam buzialka. Postawiłam miskę z obranym grzbietem kuraka. Tak w akcie desperacji. Stoi i memle powoli ale skutecznie. Aż żałuję, że do zupy wrzuciłam mięcho. Jeśli można to tak nazwać. Co on musiał wycierpieć tyle dni, tygodni... Głodny ale bez możliwości jedzenia. W wiecznym bólu.
Jutro kupię mielone. Też lubił "na wolności' podziamać.

Angelek je miamorki jakie otrzymaliśmy w prezencie. Razem i z innymi smaczkami i workiem żwiru. Dziękujemy Po Bunandolu jakby lepiej się czuł i coś tam skubie. Zagaduje. Choć oczki takie se. Lepiej nie będzie to wiemy. Ale niech bólu nie będzie.
Dziękuję bardzo dziewczyny za pomoc Angelkowi.

[kwiryna]

Smutno tu. Trzymajcie się bez bólu. I myslę o Was i boję się zaglądać tak wiele się dzieje.

[ASK@]

Tak się wczoraj cieszyłam ,że Wedelek wszystko zjadł z apetytem. Dziś wszystko uprzątałam tak się wyhaftował.
Hafcił też Angelek.

Kropa wolno żyjąca nie przyszła na jedzenie rano. Od dwóch dni lekko jej oczko ropieje. Nie widziałam od kilku dni Paralisia. Naszykowana poszłam po południu z łapką ale on nie pokazał się. Sklep jest zamknięty i wtedy najczęściej gdzieś dulczy ukryty. Może i był tylko nie miał ochoty na znajomości. Paradoksalnie zimniejsze dni są pomocne łapie. Było tak dużo os, że Szyla podziękowała za michę.
Dziś rankiem ciemnym, mało ich było. Zimno.

[MalgWroclaw]

Trzymajcie się.

[ASK@]

Smutno tu. Trzymajcie się bez bólu. I myslę o Was i boję się zaglądać tak wiele się dzieje.

By nie było tak smutnawo.
Janusz wywaru pilnował.
Dobrze, że wróciłam do domu. A wody było pod rant. A to nie jest mały garnuszek.
W chacie jak w saunie.
Od razu cera mi odżyła a zatoki odblokowały się

A w garze jakby ósmy pasażer z Nostromo się dogotowywał.

[Alienor]

A wiesz, że dokładnie to skojarzenie miałam? Że kto to widział z twarzołapa rosół gotować

[meg11]

Gdybyś pół godziny pózniej przyszła to byś pieczeń miała luzik,kiedyś moja mama jajka gotowała,jeszcze pół roku pożniej skorupki wymiatałam

[Alienor]

W sumie moja kumpela kiedyś mleko słodzone na kajmak gotowała (w puszce). Puszka eksplodowała i kajmak był nawet na suficie...

[fili]

To się nazywa esencjonalny wywar

[MalgWroclaw]

Za dawnych czasów mojego dzieciństwa był podpiwek. Napój bez alkoholu, przygotowywała babcia i zawartość butelek była wszędzie, na kuchennych ścianach i na suficie.