Okazało się, że Pusia ma całą pupę posklejaną kupami 
Mam wyrzuty sumienia, że tego nie zauważyłam, ale ona nie daje się dotknąć w okolice ogonka, jest już bardzo zarośnięta i nie widać, czy coś pod ogonkiem jest przyklejone. Rękę i nogę mam masakrycznie podrapane, ale Pusię umyłam, wycięłam, co się dało i kotce jest na pewno lżej. Walczyła jak lew, siłę jednak ma, ale zawinęłam w gruby polarowy koc, przytrzymałam między udami, bo innego wyjścia nie było. Teraz warczy jak tylko mnie zobaczy. Ładnie je, widocznie bolała ją pupa i dlatego taka była niewyraźna. Obiecuję, że co parę dni będą oględziny.Wyszłam rano do sklepu i jakaś pani zapytała mnie, czy nie widziałam takiej ślicznej kotki, która od kilku dni się błąka po osiedlu. Znalazłam, zaniosłam do p.Izy, bo było najbliżej i wykonałam parę telefonów. Kotka cudna, kilkumiesięczna szylkretka. U p.Izy podjadła sobie i poszła spać pod fotel. Urocza, miziasta i naprawdę cudna, z zielonymi oczami. Będzie w fundacji, ja już nie mam gdzie upchać, ale przyznam, że siłą się powstrzymałam, aby tego słoneczka nie zabrać.
Dowiedziałam się też, że koło bloku Reni ( pirulasińska) jest kotka z kociętami. Ponoć są dzikie, ale czy to znaczy, że nie należy im pomóc? Załamać się przyjdzie.
Miała swoje ulubione serca drobiowe i trochę łopatki, poprawiła tacką Winstona, nie odmówiła sobie paru chrupek i poszła do siebie. Z Kulek było tylko to cudne coś, chętnie jadło surowiznę, którą przywiozłam. Żaden więcej kot się nie pokazał. Ktoś im nasypał mnóstwo suchej karmy, brązowej, nie kolorowej, możliwe, że dostały też mokrą i dlatego nie przyszły, bo były najedzone. Nasypałam słonecznika sikorkom, bo już nic nie było.
fajnie, że Jadzia bywa 
