OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Rysio-16-02-2013 [*]

Asiu jak mawiała Dama Polskiego przedwojennego kina nie ilość a jakość się liczy :mrgreen:

my tu jesteśmy.

Ja też jestem. Ale od miesięcy dwóch zabrakło mi słów..

Ja tez jestem. Zaglądam nawet kilka razy dziennie
Widzialam na olx ze ogłoszenia odświeżyłas o futerkach. Na pierwszy rzut Peselek sie wkradł. Zdjecia jak zawala łapa któregoś burego odzwierciedla to co o nim piszesz

Ale jest piekny. Życzę mu domu każdemu zreszta życzę. I normalnych rozmów w sprawie adopcji no ludzie to kompletnie nieodpowiedzialni sa

Ja zaglądam, ale zazwyczaj myślę "eee z telefonu to co ja tam skomentuję, tu trzeba by więcej napisać", zresztą nie lubię w ogóle pisać z telefonu, bo te literki małe i przeskakują bez sensu :roll:

A do laptopa to już siadam bardzo rzadko, czasu brak :roll:

I tak w ciszy czytam, wychodzi na to :oops:

Dobrze, że poszłaś do pani Teresy. Straszne to jest, gdy rodzice przeżywają dzieci

U nas dziś bez mrozu, tylko trochę zamarzła woda, lód w miskach z wczorajszego dnia. Pogoda się zmienia.
Mam nadzieję, że macie się lepiej. Jak Uliś?

**Adopcje: 11 >>**

Woda zamrożona do podstawy. Koty trzęsące się z zimna. Rudy, właścicielski, pobił dziś Szylkę, taki był głodny. Odpędzał ją od miski. Łapy trzymał w górze na zmianę. Więc sądzę ,że całą noc był "na łonie natury". Szczęśliwy kot!
Od wczoraj nie ma Mamuśki. Przeleciałam piwnicę by ją namierzyć. Zero reakcji na kicianie. Okienko odchyliłam mocniej, by miała okazję wyjść. Ktoś zakluczył sznurówką. Poradziłam sobie ze złamaniem tego sznurówkowego szyfru :mrgreen:

Uliś... Wetka była zdziwiona, że kot żyje. Jego stan, podczas wizyty, był bardzo zły. Na moje życzenie zapodano mu wtedy, jeszcze raz, steryd i kroplówkę. Czyli zestaw "przypudrowania trupa". Określenie fatalne ale prawdziwe. Zbyt długo się z wetką znamy, by kadzić słodkości. Mimo swego zdania, zawsze szanuje moje decyzje. Wie, że ja nie obrażę się za drastyczne słowa. Prawdziwe. W zamian mam to samo. Tak więc walczymy dalej. Czyli zapodałam mu Tolfę co 12 godzin. Co mi po "zdrowych" organach gdy kot cierpi. Jego pozycja mówi wiele. Karmię go strzykawką Convą. Niby broni się. Ale jakoś 5-10 ml wcisnę. Skubie chrupy od wujostwa Zosi i Rafała. :201494

Zaczął pić wodę. Nie tylko wisieć nad michą. Najważniejsze, zaczął reagować na otoczenie. Przychodzi do mnie. Nie chowa się. Zmienia posłanka. Apatia jest nadal, tylko okraszona lekką "aktywnością". Jest nadal nie fajnie. Ale mam po raz kolejny cichą nadzieję, że może ukradniemy czasu deczko. Jest stale na antybiotyku. Dziś wizyta. Więc to nie tak ,że sama szleję.

Martwię się nadal. Boję się też nadal.

Ale co jest Ulisiowi? Zdiagnozowano coś? Kot jest naprawdę wielka nie wiadomą jak dla mnie.

**Adopcje: 11 >>**

aga66 pisze:Ale co jest Ulisiowi? Zdiagnozowano coś? Kot jest naprawdę wielka nie wiadomą jak dla mnie.

Właśnie nie bardzo. Osłuchowo ok. Palpacyjnie też ok. Bez temperatury. Bardzo czerwone gardło. I powiększone węzły chłonne.
Czekamy na USG. Wczoraj bardzo kichał. Aż mu glut zawisł. Badania w miarę dobre. Ogólny stan zapalny w kocie.
To były dzieci stracone na starcie. Słaba matka. Głodowe życie. Piwniczny chłód.

Strach jest wpisany w ten nieopłacalny interes. Też się boję, strasznie.
Oby Uliś zaskoczył.

oby było lepiej :ok:

Trzymam mocno kciuki za Ulisia !

**Adopcje: 11 >>**

Mam wrażenie, że weekend to tylko przecierki, strzykawki, convy, mycie ... Co dwie godziny na początek. Przerywnik to karmienie dzików. Domowe obrabianie kuwet. Nawet ściera podłogi nie ruszyłam. Bajzel.

Jak dziś się macie?

**Adopcje: 11 >>**

Alienor pisze:Jak dziś się macie?

Ulisiek dziś sam do 17. Martwię się. Nakarmiłam na zapas.Dalej sam nie je. O ile można tak zrobić tzn napaśc na kilka godzin w przód. Ulisiek przychodzi do kuchni, prosi i ... nic nie je. Jakby miał też problemy z przełykaniem. Ząbki mu zgrzytają przy ssaniu dziobka strzykawki. Dziś pierwszy raz przyszedł rano na tulanki. Zagdał. Raz jeden od dawna, ale zrobił to. Bardzo się wzruszyłam jego awansami. Kocham tego kota bardzo. Takie zdechlaki wywołują moc uczuć w debilnym sercu. O strachu nie wspomnę. Jakby człowiek chciał wynagrodzić na zapas całe zło, jakie kota spotyka. Idąc do pracy stanęłam przed Figurką MB. Tą "dawną" , którą co dzień karmiąc koty "na mieście" odwiedzałam. Wiele lat. Wiele opowieści. Ledwo wytrzymując, łykałam łzy i prosiłam o dar zdrowia dla Ulisia. Ona wie, że to fałszywe bardzo z mej strony. Niby nie wierzę. Niby unikam, ale jakby co to biegnę i błagam o opiekę. Ileż łez i słów Ona zawsze usłyszała. Ile błagań. O zdrowie, o dobre domy, o przystosowanie się bez problemowe na swoim. O opiekę nad bezdomniakami. Dziś Figura znowu milcząco wysłuchała moich kolejnych płaczów. Nie wiem co los nam przyniesie. Jakie są jego plany co do Ulisia. Ale nigdy nie zgodzę się by niewinne zwierzę cierpiało. Jaki ten los i świat jest przewrotny i okrutny.

OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Kto przegląda forum