OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

[aga66]

[*]
Smutno
viewtopic.php?f=1&t=189775

Koszmar każdego kociarza. Jakże ja się boję także niespodziewanek losu.
Zajrzyjcie, podrzućcie... proszę

Wątek kotów kotydwa12
viewtopic.php?f=1&t=163864&start=240

Nie mam słów, może jakaś pomoc finansowa dla ewentualnych dt dla kotow zmarłej? Jedynie tak mogę pomóc.

[Alienor]

Ostatnio jakoś często się to powtarza, że ktoś z forum nagle odchodzi i zostają koty. Pół biedy jak jest rodzina, która się poczuwa przynajmniej do dania czasu na znalezienie cokolwiek dla kotów .

[ASK@]

Ostatnio jakoś często się to powtarza, że ktoś z forum nagle odchodzi i zostają koty. Pół biedy jak jest rodzina, która się poczuwa przynajmniej do dania czasu na znalezienie cokolwiek dla kotów .

To ciężkie chwile.Nawet posiadanie rodziny nie gwarantuje dobrych rozwiązań. Zależy jakiej rodziny. W obecnych czasach wiele jest tylko do spadku a nie do pomocy. Poza tym ci "prawdziwi" pogrążeni w żałobie, mogą być nie zdolni do podjęcia jakiś kroków.
U mnie ja jestem tą od kierowania, działania, dopychania... Podejmowania decyzji. To przeze mnie są koty w domu i czuję się w obowiązku działać więcej niż reszta. Gdy mnie nie ma, to doopa blada. Zawsze i każdemu powtarzam, że gdyby coś mi się stało to posiadanie kociolubnych przyjaciół z miau daje mi poczucie bezpieczeństwa. Wiem, że koty i bliscy otrzymają pomoc. Nie raz rozmawiałam na ten temat z kociarzami. Sama dałam słowo, że stanę na głowie gdyby coś się stało innym. Mam nadzieję, że nigdy to nie będzie potrzebne.
Straszne jest to ,że dziś człowiek jest. A za chwilkę już go nie ma.

[Marzenia11]

Na mnie możesz liczyć. Tylko musisz gdzieś zostawić dla innych numer telefonu do mnie.

Ja już o tym od stycznia tego roku myślę. To nieuchronne. Już napisałam siostrze, ze jeżeli Los zdecyduje że umrę przed nia to co ma zrobić. I już dawno napisałam kilku osobm smsa z wytycznymi dot kotów - jeszcze wtedy była Mikunia. Plus nie zamykam na noc drzwi od mieszkania, tak na wszelki. Kiedyś były tygodnie gdy się bardzo źle czułam i nie mogłam wstać z łózka. Pomyslałam, zę nawet jak wezwę karetkę to nie otworzę im drzwi. Z telefonem przy łózku tez śpię już nie pamiętam od kiedy. Ale i tak musze to na nowo zweryfikować tzn sytuację, gdy już nie będę miałą rodzeństwa i odejdę. Na razie mam widmo samotności i pochowania w worku przez zakłąd pogrzebowy.. bo tak robią, się dowiedziałam.

[ASK@]

Dzięki.

Człowiek nie myśli o tym. "Tym" znaczy ,że może nas z dnia nie być. Nie odwracalnie. Mamy zobowiązania, zwierzaki pod opieką, ciągłą bieganinę... i wydaje się nam ,że zawsze będziemy na chodzie. Nic nie może nas spotkać, nic złego bo... A to "bo" życie nie obchodzi. Jak przyjdzie strzał to nie będzie wyjścia. Paradoksalnie myśląc o tym, martwię się o zwierzaki a nie o ludzi. Paskudne to, wiem. Ale ludzie dadzą sobie jakoś radę. Lepiej lub gorzej ale jednak. Zwierzęta nie mają wyboru. Opcji. Świadomości, że coś się skończyło na zawsze. Śmierć Opiekuna najbardziej je dotyka. Nigdy się nie dowiedzą, że tak drastyczne zmiany w ich bytowaniu, nie są spowodowane okrucieństwem ich Opiekuna. Tylko wstrętnym losem jaki go dotknął. Mnie najbardziej boli to,że bezdomniaki zostają bez zaopiekowania. Z dnia na dzień może zajrzeć w ich oczy głód. Nawykłe do codziennego kateringu muszą dać sobie radę. Straszne to wszystko. A z wiekiem i chorobami, w głowie coraz częściej łupie taka myśl. Że nie jasteśmy nie zniszczalni.

[MalgWroclaw]

Brak zamykania drzwi to nie jest dobra decyzja. Lepiej mieć sąsiada, do którego można zastukać. Wiem, czasem nie ma wyboru, ale oby się nikt zły nie zorientował, że drzwi są otwarte.

[ASK@]

Brak zamykania drzwi to nie jest dobra decyzja. Lepiej mieć sąsiada, do którego można zastukać. Wiem, czasem nie ma wyboru, ale oby się nikt zły nie zorientował, że drzwi są otwarte.

U mnie koty potrafią otworzyć więc nie wchodzi w grę zostawienie otwartych. Koszmar totalny gdy sobie wyobrażę, że budzę się a kotów nie ma.


Taki Uliś teraz będzie opisany. Trochę wiści rzucimy bo nie było.
Moje wychuchany zdechlaczek. Dziś rano bardzo o nim myslałam. Więcej niż zwykle. Niby wychodzimy na prostą ale ja wiem, tak pod skórą czuję, że to nie koniec problemów. Ulisiek nadal na lekach. Kupal ma taki sobie. Zostawia kleksy bo mu wycieka kropelkami jak ma parcie. Jelitka nada takie sobie więc są. Ma apetyt.Apetyt ma wybiórczy. Nadal dzień zaczynamy i kończymy porcjami przecierek. Stoi przy nodze i czeka. Taki rytuał. Wpierw robi raban na blacie biegając z końca w koniec. Nie spoci się bo to nie długie blaty są. Na widok sitka uspokaja się. Leci na malunią przebieżkę po chacie by za chwilę wrócić i ocierać się o nogi. Czeka na wylizanie sitka. Aż drepcze gdy mu kładę. To jego ulubione zajęcie. Potem wykańcza dwie albo trzy strzykawy. Zależy jak ma apetyt. Muszę mu jednak Kottowit i Almo nature dokupić. Zjada to deczko ale zjada. Nadal na lekach i zastrzykach. Nadal furczy mu w nosku. Przytył. Waży 4,750 kolosów. Wcale tego nie widać. No, może deczko mniej miednica mu sterczy. Podczas choroby tak schudł, że mu mieśnie zżerać się zaczęły. Bawi się. Szybko się męczy ale lata za kulką, po drapaku czy z Peselem. Śpi też bardziej rozluźniony. Przychodzi na tulanki. Mam wyrzuty sumienia, że mnie wnerwia do czerwoności tym opieraniem się przy lekach. Tymi wiecznymi tarciami sitkowymi, tym karmieniem i podtykaniem przysmaków. Czuję się wtedy taka zła i paskudna. Wpierw modliłam się by kot przeżył. A jak to mu się udaje, to nie mogę opanować zniecierpliwienia i zmęczenia. Człowiek to jest jedbak paskudne zwierzę. Jak tylko deczko lepiej się robi to zaraz coś mu zaczyna przeszkadzać.

[Marzenia11]

Uliś

Mamy skrzydło w ktorym jest 6 mieszkań i jest ono oddzielone od klatki schodowej domofonem. I w dodatku mieszkanie na koncu tego korytarza. Także trochę to inaczej wygląda. A sąsiadów nie mam fajnych tzn obok mieszka starsza pani ktora najpierw się zgodziła na chodzenie moich kotow po tym korytarzu, a potem je chciała za to kopać i skarżyła się gdzie się da. Jedno mieszkanie już jest puste, kolejne wynajmowane, w kolejnym mieszka babeczka ktora nie bardzo chce wchodzić w relacje międzysąsiedzkie. Kiedyś kilka razy w nocy mi się otworzyły drzwi od m9ieszkania - koty wystrachane siedziały w progu i patrzyły - bo sa przyzwyczajone ze wychodze z nimi a tu się nie ruszam do wyjścia.

[Alienor]

za dalsze zdrowienie Ulisia
Co do paskudności - cieszysz się, że żyje, nie bawi cię przecieranie mu delikatesów - gdzie tu paskudność? Masz na głowie masę rzeczy i nie bawi cie dodatkowy obowiązek - to normalne. Ty weź wyluzuj w odniesieniu do bycia aniołem, bo jeszcze Ci aureolka zacznie nad głową świecić i koty będziesz straszyła .

[ASK@]

Aureola by mi się zdała. Taka na guzik reagująca. Bym mogła oświecić swą twarz nadobną lub ją wygasić. Wedle potrzeby.
Przy mocno ciemnych łapankach nie musiałabym bawić się latarką.
W weekend podjęłam próbę ułowienia Czekolada i inszych. Z zerowym skutkiem. Nie pokazał sie ani jeden kot co do ułowienia jest potrzebny. Pogoda? Inaczej chwaliłabym się od rana do wieczora. Boję się ,że nie uda mu się mu pomóc. Tak było z poprzednikiem.

Co do Ulisoowych przecierek. Marzenko, strasznie się bałam, że nie przeżyje. Bardzo. Więc jak jest lepiej, to mam wyrzuty do siebie samej, że mnie drażni to skakanie przy cholerze. A chłop to chłop, pasi mu to. Sama go rozbestwiłam i cieszę się gdy je. Jest żwawszy i taki bardziej kontaktowy. A podświadoma złośnica jaka we mnie siedzi zawstydza. Tym bardziej złą jestem na nią bo mam świadomość, że Uliś to na razie dziecko specjalnej troski. To co w sobie skumuluje może mu się zdać w dalszej walce.
A tak zwyczajnie, po ludzku jestem zmęczona. Przerasta mnie to wszystko.

[aga66]

Za Ulisia zdrówko dalsze

[Alienor]

Asiu - no widzisz, bardzo dobrze Cie rozumiem. Bo bardzo kocham Kotori ale jak jej wyskakuje kolejny problem z jedzeniem (tego nie, tamtego nie, ostatnio jak dostanie duzo to haftuje bo nie gryzie, dobre puszki be - tylko Winstony) to tez mnie szlag trafia. Bo nie jest mi do szczescia potrzebne karmienie jej po kawalku z palca, 3-4 razy dziennie (reszta 2x) lub latanie extra po Winstony czy Feliksy. Ale pomarudze I daje. Tak jak marudze na pokaleczone ramiona, plecy czy dekolt bo jej sie panika w zlym momencie wlaczyla ale dalej pozwalam jej jezdzic na sobie jak papudze. Tak jak Ty robisz z Ulisiem - marudzisz, ale przecierasz. I tylko to ostatnie sie liczy.

[ASK@]

Mam wrażenie, że coś z naszym Rudzikiem się dzieje. Niby nic ale... Pesel to był zły dar od losu. Namieszał w stadzie okrutnie. Wiem, to nie jego wina. Ale moich kotów żal. Nie takie powinno być bytowanie. To pierwszy taki kot, który aż tak dopieka. zawziął się na Rudego i nie odpuszcza.

[meg11]

Asiu obawiam się że nie odpuści.Ja mam taką cholerę .Jest u mnie od września a wcześniej też był kilka miesięcy. Nic nie pomaga upatrzył sobie kocice szczególnie 2 i wojna na całego do tego kocury lecą na pomoc no i jest darcie pierza. Najmłodsza jak go tylko widzi to drze japę.A najstarsza Puśka chodzi zanim i prowokuje do bicia.Masakra

[ASK@]

Tego się obawiam. Żal mi Rudzika bardzo. Winnam drania, Pesela, wyciepać na zbity pysk i połamanie łap. Moja wiara ,że zawsze się koty jakoś dogadają, wcześniej lub później, poległa w gruzach. Choć słowo "jakoś" jest wieloznaczne. W tym przypadku jak najbardziej właściwym.
Boje się, że mały nasz rozchoruje się. To egocentryk,wrażliwiec, panikarz... Ostatnio wiele zdrowotnie przeszedł. Był ból i strach i długie leczenie. A jak zaczęło być lepiej to Pesio się zmaterializował na klatce blokowej. Jestem zmartwiona i zła. Trzeba było mi nie schodzić słysząc wieści o siedzącym kocie. Trzeba było nie przynosić. A jak już to zrobiłam, znaczy spełzłam w dół, to z kijem od szczoty w ręku. By pogonić na deszcz i chłód.

Jestem padnięta. Zewsząd coś i coś. dziś babie dałąm kilka słó rozgaworu na temat jej kota. Pamietacie rudzika co latał dzwoniąc jajami? Ano ostatnio znów się pokazuje. I drepcze za mną radośnie. Głodny straszy koty odpędzając od mich. Nie głodny straszy koty mając chęć na zabawę. Karmię go, co mam zrobić. dziś wlazłąm na jego włąścicielkę i zażyczyłam sobie kupowania saszetek na cały miesiąc bym mogła jej kota karmić. BO ja, wbrew opinii, karmię koty za swoje i nie widzę powodu by zaniedbane właścicielskie dopychać. Tak jak nie życzę sobie by jej kot głodne bezdomniaki gonił i bił. Kilka słów na temat puszczania luzem na całe dnie i noce (często bardzo zimne) oswojonego kota ,też rzuciłam. I zakończyłam jej tłumaczenie, że kotu daje jeść , stwierdzeniem ,że widać słabo skoro moje woli. Jak karmi badziewiem to na moje delikatesy się jej franca rzuca . Wymieniłam firmy by wiedziałą co ma zakupić. Po czym odeszłam...w asyście jej kota co to nawet nie drgnął uchem by pani posłuchać. Polazł za mną aż do ulicy. Nie pomagało tupanie, machanie łapkami i krzyki.

Coraz więcej kotów przemyka mi w porze karmienia. Ale to ledwo uchwytny ruch. Na granicy zjawy. Wolałabym znać terminy i miejsce ich urzędowania. Skoro już są. Łatwiej by było oporządzić mi to towarzystwo. A tak to tylko przypadkiem odkrywam kolejne. A może te same? Uważam, jestem coraz bardziej tego pewna, że nam wyciepują swoje nie chciane koty. Wiedząc, że są zaopiekowane. Z roku na rok jest coraz większy wysyp. Oby w tych cicho ciemnych kocicy nie było.