OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

**Adopcje: 11 >>**

Cholera jasna. Miałam dziś "pod ręką" chorego Czekoladkę. Strasznie wyglądał. Ślina cieknąca. Oczy kaprawe. Nos ropą zaklejony. Dał się dotknąć tyle, że był po drugiej stronie ogrodzenia. Musiałabym wyciągać górą. Ale dobry chwyt... może by się udało. Pani Teresa pogalopowała po transporter. W ręku to bm go do domu nie dotargała. My sobie gadaliśmy przez ten czas, aż do jego mruku. Już się rozluźnił. Bożesz Ty mój jaki on chudy!!!! Ale paniusio z dzieckiem MUSIAŁO podejść. Bo dziecko kotecka pierdzielonego nie widziało! Prosiłam, prawie błagałam by odpuścili, bo kot chory. A ja próbuję go ucapić. Że przepłoszą go. Ale to walenie głową w ścianę głupoty. Drugi raz szansy mogę już nie mieć.

Masakra

. Oby się udalo go uratować :ok:

Matka dziecka kretynka.

**Adopcje: 11 >>**

Akuratnie to tatulek był. Reszta się zgadza.
Dziś rano był. Jednak p. Teresa tyle szumu czyniła, że zwiał. Straciłam :wink:

dwie tabletki Unidoxu ale (chyba)udało się mu zjeść choć pół. P. Teresę postawiłam z dala. Strasznie mi go żal. Nie wiem czy nie miał kolizji z autem bo wyraźnie coś z biodrem ma. Ogon nadal nie sprawny.
Może jak już nawyknie ponownie do mej obecności to będzie łatwiej. Choć prób złapania go było dużo. Może da się dotykać częściej. Byleby spokój był. To na pewno kocurek.

Biedak. Przepraszam, że zauważyłam płci głupka ludzkiego, ale między paniusio a paniusia w literkach różnica mała, jak się jest padniętym.
Trochę czasu... oby się udało.

Po unidoxie może choć infekcję zwalczy. To trudne widzieć biedę i mieć ograniczone możliwości pomocy. On ma apetyt, je coś?

**Adopcje: 11 >>**

aga66 pisze:Po unidoxie może choć infekcję zwalczy. To trudne widzieć biedę i mieć ograniczone możliwości pomocy. On ma apetyt, je coś?

Właśnie nie je. Ma tak zatkany nos ropą ,że smaku nie ma chyba. Dobrze, że ciepło jest to choć cieknąca ślina nie zmienia się w sople. Na pewno dziś udało się mu coś tam złapać w sosie z whiskasa czy felixa. Mam taką nadzieję. Babrał się i babrał w miskach.

Kal choć trochę zjadł tabletki to już powinna zadziałać i powinno być trochę lepiej. Oby było z górki już, oczywiście w kierunku zdrowia. :ok:

Biedne te dzieciaki bez domu

ASK@ pisze:Cholera jasna. Miałam dziś "pod ręką" chorego Czekoladkę. Strasznie wyglądał. Ślina cieknąca. Oczy kaprawe. Nos ropą zaklejony. Dał się dotknąć tyle, że był po drugiej stronie ogrodzenia. Musiałabym wyciągać górą. Ale dobry chwyt... może by się udało. Pani Teresa pogalopowała po transporter. W ręku to bm go do domu nie dotargała. My sobie gadaliśmy przez ten czas, aż do jego mruku. Już się rozluźnił. Bożesz Ty mój jaki on chudy!!!! Ale paniusio z dzieckiem MUSIAŁO podejść. Bo dziecko kotecka pierdzielonego nie widziało! Prosiłam, prawie błagałam by odpuścili, bo kot chory. A ja próbuję go ucapić. Że przepłoszą go. Ale to walenie głową w ścianę głupoty. Drugi raz szansy mogę już nie mieć.

Współczuję bardzo i rozumiem doskonale dramat sytuacji :cry:

Też tak miewam.
Do tego ostatnio idiotka z psem. Podchodzi strasząc jedzące na mrozie koty,bo piesek sobie chce kotka TYLKO obejrzeć i że piesek jest przecież młodziutki i przez ogrodzenie sobie tylko powącha. A tego ,że koty się boją i płoszą,uciekają w panice ,a i tak się na mnie już wyczekały na mrozie,to już babsko nie pojmuje. I jeszcze się odszczekuje,że nie będę jej ustalać którędy ma z psem chodzić :evil:

Dla mnie to po prostu osoby bez wyobraźni...
Przykre jest to, że zanika gdzieś zrozumienie sytuacji, współczucie i empatia.
Tylko moje, moja...., reszta się może nie liczyć.

**Adopcje: 11 >>**

Niestety, nie udało się. Był, zainteresował się ale... moje zainteresowanie mocno go przepłoszyło. Płochliwy facet z niego. Trzeba wrócić do normalności. Inaczej nie będzie nawet jadł. Dawno mnie nie było więc i koty deczko zdeprymowane są.
Też mam takiego faceta z psem, co płoszy koty. Nic nie pomaga. Nic. Od lat mamy utarczki. Ostatnio nawet nie reaguję bo szkoda jęzora strzępić.

Nadal trzymam kciuki za złapanie Czekoladowego gościa :ok:

**Adopcje: 11 >>**

Alienor pisze:Nadal trzymam kciuki za złapanie Czekoladowego gościa

Oj, przydadzą się. W tygodniu szans nie ma na łapankę. Poza tym, jak pisałam, to okrutny ostrożniak. Po łapankach zeszłego roku zaginął na 3 miechy. Myślałam, że już nie żyje. Dziś nie pojawił się. Nie przeskoczę niczego. Musi nawyknąć rponownie koci element do mojej obecności. Stare koty poznają. Jest nowy czarny. Przy markecie. Wychodzi spod palet i wślizguje się na stołówką. Piękny, wielkooki, nocuje podobno pod balkonem. Nie wiem czy to nie ten sam, co pod blok nasz na żarcie nie przychodził. Janusz mówi, że nie pojawia się od dawna.
Bury chłopczyk nie pokazuje się od dawna. Mam złe przeczucia. Chyba ,że jakoś nie widać go pod ścianą naszego bloku. A swoje wrypie. Biało-burego w ogóle nie widać. Wisi zaś ogłoszenie o biało-rudej koteczce co zaginęła w sylwka. Cecha charakterystyczna to...zwisający brzuszek po dzieciach. Z fotki patrzy kruszyna o dziecinnym pysiu. Nasz to chłopczyk.
Szare siostry wyglądają jak pączki. Upasłe, o wąsach jak u morsa. Szylka też się trzyma. I Kropka. Jej ciężko jest po odejściu Białej. Tyle lat, chyba z dychę, były razem. Zostały się tylko one z tak wielkiego stada. Jednak widze ,że trzymać się zaczęła kotłownianych sióstr.
Jest jeszcze czarny kot o niskim podwoziu. Nowy. Bury z białymi łapkami. Nowy.
Lata mijają i coraz to nowsze i młodsze pojawiają się. Od lat tyle kotów u nas nie przybyło co w ostatnim roku.
Nie wzięły się z powietrza.
Bezdomnego zabrała policja w mrozy. Umieściła w jakimś ośrodku. I dobrze. Nie miałby szans na życie w tym pustakowym pomieszczeniu.

OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Kto przegląda forum