OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Potrzymam za zdrowie chorutków :ok:

Cekinek łobuz :201461

Asiu, zdrowia dla Was... :ok:

Asiu kiedy opisywałaś nocne perypetie, pomyślałam, że t.zw. normalsi, którzy nie mają zwierząt, mają w odróżnieniu od nas, bardzo nudne życie, a tu znów kocidełka Ci przysparzają takich zmartwień :placz:

Od zawsze, prawie, mieszkam w okolicy poligonu /teraz właściwie manewrów i strzelania nie ma/ oraz torów kolejowych. Żadne hałasy mnie nie budzą, to tło, lecz nietypowe odgłosy domowego zwierzyńca - zawsze.
Asiu - zdrowia dla Was i futrzaków :201494

Trzymam kciuki za zwierzaczki.
Niestety upały szkodzą.

Zdrowia dla Ulisia i Mili :ok:

Żebyś wreszcie mogła choć troszkę odpocząć :wink:

**Adopcje: 11 >>**

Z ranka

Adoptusie
Andzia i Amelka

Wulkan czeka na swoją panią. Gdy pan przy garach stoi. Rocznica

Maluszki nasze wczoraj (chyba)
Coś mi się zdjęcia nie przerzucają

Małe dłuższe i krótsze.

Ślicznosci :1luvu:

**Adopcje: 11 >>**

Jeszcze jedno.
Nauczyły się wdrapywać na niższy drapaczek.

O to postęp

**Adopcje: 11 >>**

Cekinek o 3 rano postanowił utoczyć mi ponownie nerwa. Trzymadło posłanka parapetowego w cudowny sposób "odpadło" i w równie cudowny sposób telepało się po podłodze. Słowne uwagi tylko na chwilunię ciszę powodowały. Tylko oko mi się zamknęło i w sen zapadło gdy ponownie w uszy wdzierać się zaczynał terkot metalu sunącego po panelach. Podniosłąm tyłek. Nie dało rady. Drań nawet nie wylazł spod fotela tylko tak turlał ustrojstwo od nogi do nogi mebla. Ciemnicą musiałam paść na kolana odsuwając stół, by dostać się i zabrać i schować. Ale to był koniec nocy. Skoro już się obudziłam, na nogi wstałam, to koty uznały żem gotowa do rozpoczęcia dnia. Wianuszek ogonów otoczył łóżko. A z tego wianuszka co i raz ktosik wskakiwał gościnnie i zaglądał czy nie usypiam. Rudzik mordę zaczął drzeć. Czuł ,że pada z głodu. Agrafka rozpoczęła toaletę mi włosową robić. Pracowicie zdzierając żel z kudłów moich. Cekinek zaglądał do mnie podczas przebieżek po kołdrze. Dziwnym trafem wbijał szczudła w mój pęcherz. Zwirek wlazł mi na kolana i uwalił się. 7 kilosów słodkości. Wszystko po to by mi się obleczenie z ciała nie zsunęło. Tami także się pojawiła, pchając głowinę pod rękę. Głaskanek się jej umyśliło. Zdrowe oko Abisia łyskało na mnie z pretensjami. Kilka deko mu ubyło od wieczoraj. Bianusia rozłożona na praniu zebranym przed deszczem nie spuszczała swych szmaragdów z mej twarzy. Milunia na swym posłąnku siedziałą gotowa. Puszczając bombelki katarowe z noska. Cichutko terkotała. Uliś właził na mnie. Deptał. Jaja pchał w nos. Złaził z miaukiem. Znowu warkolił i wskakiwał. Gdy już te jaja w słabym mroku zaczęłam widzieć... uznałam ,że nie wytrzymam dłużej. Mój wyprost przywitało radosne wielce kwaknięcia. Wielkie poruszenie. I start do kuchni. Choć Agrafcia i Cekinek od razu pobiegli do łazienki. Dobrze przewidując ,że od tego się ranek zacznie. Cekin zaczął wglądać tajemnice ściekówe w brodziku. Pchając nos w dziurę odpływu. Wytrzeszczając swe agrestowe oczyska. Rolada solidarnie lała. W kuwetę. Potem papierkiem se przetarłam co nie co. Ona zagrzebała dokładnie swój produkt. Z pollitowaniem przyjmując fakt, że jeszcze wodę spuszczam i łapki myję. Wszak nie zapodam im żarcia brudnymi?! Wyjaśniłam. Zrozumiała. Już byłam gotowa. W kuchni na blacie paciorek głodomorów ustawił się. Za drzwiami pokoju maluszki także się obudziły. Było słychać.
Rozpoczął się dzionek. 4,30 otworzyłam pierwszą puszkę.

Czuję Twój ból. Pamiętam nockę, gdy o 3ciej obudziło mnie turlanie orzecha włoskiego po kafelkach. Wstałam, zabrałam, położyłam się. I 5 minut później nastąpił armageddon w postaci 5-litrowego baniaka po wodzie popychanego po tychże kafelkach. A miałam wtedy na rano, czyli wstawać miałam o 5ej. Tja...

Z drugiej strony znaczy się nieźle mają, skoro nawet bąblujące nosem zainteresowane paszą

Niesamowity poranek :ryk:

**Adopcje: 11 >>**

Cekinek ostatnio ma takie ciągoty huczące. Niezły łobuziak z niego się zrobił. Podrósł i przytył. Czuje się to. Niby nie jest miziakiem ale ma wiele, wiele uroku w sobie.
Mila trzyma się. Choć jest źle. Kroplówki, sterydy, antybiotyk... Prawie nie je. Nie daje się nakarmić. Wetka jest konkretna. Ta konkretność dobrze nie wróży. Walczymy.
Uliś różnie. Wzloty i spadki. Cieszę się każdego dnia gdy przychodzi do łazienki tampony kraść. Gdy drze się na mój powrót do pracy. Gdy biega po blacie awantury tocząc. Gdy po obudzeniu widzę na początek jego jajcory.

OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Kto przegląda forum