OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

**Adopcje: 11 >>**

Kochani zajrzyjcie, zagłosujcie proszę. Kto ma ochotę i życzenie na Igunię. Co zawalczyła o życie. Należy się jej wygrana.
viewtopic.php?f=1&t=184303&start=225

Rysio-16-02-2013 [*]

Poszedł głosik :mrgreen:

**Adopcje: 11 >>**

meg11 pisze:Poszedł głosik

Czytając o Iguni mnie się zawsze Żunio kojarzy. Ja wiem, że to inna niby historia. Ale jakże też podobna. Żunio odszedł ale żył pełną kocią piersią kilka miechów. Wbrew rokowaniom. Wbrew medycynie i logice.
Żuk...jego wspomnienie boli do dziś. Ale cieszy również. Był z nami. Moje szczęście. Moje kochanie.
Życzę by dziewczyny zwyciężyły!

**Adopcje: 11 >>**

Zimno!!! Szron okrywa wszystko. Przez okno zobaczyłam osrebrzony świat i zamiast niewątpliwym pięknem się zachwycać, szlag mnie trafił. Bo to oznacza ,że butelki z wodą trza targać. Wybijać lód z pojemników. Bo oczywiście warstwa lodu się pokaże. Koty będą zziębnięte. Ludzie będą odpalać auta i smród spalin będzie dusił nas i przyrodę. Mnie ręce będą marzły więcej niż zwykle. Nic fajnego. To skrzenie się szronu w pierwszych promieniach słońca miast wzbudzać podziw wzbudzają żal. Znowu mrozi

Cholerka jasna, znowu!
Ranek biegusiński. Janusz jeszcze w pracy więc na mnie spadło wszystko. Tak to on kuwety obrabia. Koty głodne po nocy mocno. Ciemnica im żołądki przeżera. Rudolf wkurzał Peselka ciągłym darciem ryja. On jak buczek okrętowy. Jak wpadnie w jeden ton to dziamie i dziamie bezzębną paszczą. Po tygodniach bólu i prawie głodu :wink:

teraz najeść się nie może.
Na śniadanie stawił się i Ulisiek. Nie tylko towarzysko. zainteresował sie też miskami. Moje biedne kociątko. Wczoraj trafiłam z nim do weta. Nie wytrzymałam. Pojechałam. Nic nie jadł. Nie pił. Schudł. Nie miał z czego ale udało mu się linię poprawić. Leżał w pozycji chlebaczkowej. Był smutny. To żywioł a tutaj smutasek poleguje. Skończyło się na wenflonie, kroplówkach i udało deczko krwi wytoczyć. Jak na niego był okrutnie spokojny podczas kropelkowania. Dostał znowu antybiotyk. Paszcza czerwona jak ogień. Sterydem się też porządziliśmy by kopa kotu dać. Zaskoczył. Podjada. Malunio ale jednak. Wydawało mi się ,że mam Convę zakamuflowaną ale nie znalazłam. Coś tam łyka. Coś glamie. Zamówić pewnie muszę. Walczy z opatrunkiem co przysłania osprzęt. Trzymajcie za niego kciuki mocne. Strasznie się o niego martwię.

Trzymam. Chlebaczkowa pozycja

za Ulisia

za Ulisia

**Adopcje: 11 >>**

Dzięki. Dzieciak martwi mnie i martwi. Ciągle i ciagle ucieka w choroby i od choroby. Od maleńkiwgo walczy by być na tm świecie. Najszybciej i najcieżej zachorował z rodzeństwa. Myślałam ,że nie przeżyje. Ale o ile rodzeństwo ogarnęło się jako tako i poszło na swoje,to Ulisiek dulczy u nas nadal. Ciągle i ciagle mając problemy ze zdrówkiem. To bardzo fajny kot. Straszny przytulasiek. Gaduła nieziemski. Wielki urokliwiec. Wiercipięta okrutny. Ciekawski. On cięgiem opowiada, skarży się, zaśpiewuje, donosi... Zawsze jest w ruchu. Jak on wita nas wracających z pracy. Jak śpiewa i domaga się całusków i głasków. Ile w nim radości. Trzeba już i teraz małego obściskać i ucałować. Schudł teraz. Szurek na wysokich nogach się zrobił. Twarzyczka też zeszczurzała. Najbardziej mnie przeraża w czasie choroby jego statyczność. Ten brak ruchu i iskry w oku. Tej ciekawości i bycia wszędzie. Wetka też zauważyła ogromna zmianę podczas wizyty. Ja zauważyłam. Janusz nie :wink:

Ale brak apetytu to zauważył. Bo Ulisiek nie opycha się jak Abnegat. Nie mlaszcze. Nie śmieci. Kultura. On MUSI dostawać małe porcje. Po troszeczku. I skubie sobie nie spiesznie. Tak lubi. Domaga się co i raz nowej dokładki na nowej miseczce wrzaskiem i tańcem na blacie kuchennym. Od niedzieli blat jest cichy. Ja nie wiem skąd to wiem ale wiem, że coś nie jest tak. Już od soboty go obserwowałąm bo mnie spokoju nie dawały drobne szczególiki. On spokojniejszy. Martwie się.

cudowny jest Ulisiek i pięknie o nim piszesz! kciuki dla niego niezmienne!!!

za Ulisia

**Adopcje: 11 >>**

Dodano nowe foteczki Emmuni i Całki.

Dostałam też kilka fajnych, mailowych słów. Początek nawiązuje do mojego stwierdzenia, że miesiąc już minął jak Emma zamieszkała z nimi.

Juz miesiąc? A nie lata?

Całka z Emmą doskonale się dogadują. Obie przeszły etap kociego kataru (zapewne przez stres na początku) ale obie są już zdrowe i szczęśliwe.

Trzeba przyznać że uwielbiają swoje towarzystwo i zabawę razem i teraz nie wyobrażamy sobie życia bez nich oboje

https://photos.google.com/share/AF1QipM ... 9ON3pFRExB

Lata przed nimi.

Fantastycznie się czyta takie maile

**Adopcje: 11 >>**

Tak, takie maile wzbudzają wzruszenie. Emmunia to wspaniała kotka. Cieszę się, że trafiłą do tak fajnego domku. Koleżanka w dobrym wieku, zabezpieczenia, karma... No i świadomość co i jak. Adopcja poszłą raczej szybko. telefon, wizyta przed adopcyjna, wizyta u nas i pa...pa...
Od Emirka też systematycznie wieści przychodzą. I nieustanne zachwyty. Pięknie wpasował się w Domek. Kasia w nim zakochana niezmiernie. Z Oczy, Królową, bawi się wytrwale i nawet śpią razem. A wcześniej nie mógł przebywać w tym samym pokoju. :lol:

Tylko, że Emirek jest kotem nie przejmującym się i fochy olał.
W ogóle to jest wspaniałe rodzeństwo. Przygarnięte wykazywały dużą ludziolubność. My tylko rozwinęliśmy tego bakcyla. Nieustannie dziwię się takim "znaleziskom". Ktoś im poświęcał czas. Głaskał i pokazał ,że ludzie są dobrzy. A potem wyciepał do lasu.

**Adopcje: 11 >>**

Ulisiek zaliczył wczoraj weta. Kroplówkę, zastrzyki...Schudł jednak znowu. Waży teraz 3 kilosy. Widać po nim, że jest go mniej. Kosteczki sterczą. A na kosteczkach sierść się rozłązi. Wczoraj jakby deczko lepiej było. Ale apetyt zgubił się totalnie. Siedzi i jojczy a my podtykamy dobra różne. Z tymi niewłaściwymi także. Walczy też z wenflonem. Założyłam mu skarpetkę na nogę. Obraził się. Zobaczymy czy unikniemy wyrwania ustrojstwa. Jednak wolę ten jego wenflonowy bunt od obojętności. Dziś jest sam. Wepchnęłam w niego Convę. Janusz podrobił kiełbaskę. Gumreciki z pomidorkiem pociumkał. Z rybką odpuścił. Saszetki, puszeczki, tacki... Błe...Otworzyłam nowy worek karmy suchej. Dosiadł się. Ile wymemlał z tego, nie wiem. Ważne ,że siedział.

Cioci Zosi i wujkowi Rafałowi dziękujemy za suche bez zbożowe, przysmaczki i zabawki :1luvu:

OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Kto przegląda forum