KokoDylek i Słodziak na tropie domu
Napisane: Śro lip 27, 2011 20:30Wątek zakładam, choć pewnie wkrótce zginie pośród bid z interwencji...
Koko i Soda są bezpieczne, mają dach nad głową, pełne michy i łosia, który gania po chałupie z wędką, coby się kotecki rozruszały
. To nie zmienia faktu, że bardzo potrzebują swojego człowieka. Swojego miejsca. U mnie są tylko tymczasami. Rezydenci niekoniecznie są zadowoleni z ich obecności. Co tu dużo mówić: wiadomo, że każdemu najlepiej na swoim 
Za jakieś dwa - trzy tygodnie będą obchodziły pierwsze urodziny.
Obie są podopiecznymi Fundacji Miaukot. Wygrzebano je z megazapchlonej piwnicy latem minionego roku. Jedyny w rodzinie chłopak, Wowek, jest już w swoim domu, dziewczyny wciąż czekają.
Są zadbane, zdrowe, wysterylizowane, odrobaczone, zaszczepione, mają książeczki zdrowia. Bezbłędnie kuwetkowe.
Minus - płochliwe. Robią postępy, ostatnio coraz wiesze, ale przyszły opiekun musi się liczyć z tym, że będzie musiał poświęcić im wiele uwagi.
Ich historię i postępy w oswajaniu można śledzić na stronach ich blogu (zakładka: kroniki rodzinne). Nie będę przepisywać wszystkich notek, bo to bez sensu: kto ewentualnie zainteresuje się padalcami małymi, będzie mógł prześledzić wszystko po kolei na blogu właśnie, kto nie jest zainteresowany - i tak nie spojrzy
Myślę, że najlepszym rozwiązaniem dla nich jest wspólny dom, ale w uzasadnionych przypadkach upierać się nie będę
Coś o charakterkach dziewczyn:
Koko - Kokuś - Kokodylek (nie że krokodyla przypomina, tylko ładnie dyla daje ) cudnie mruczy, sypia przytulona do człowieka. Ostatnio mam problem z wygodnym ułożeniem się, bo Koko momentalnie ląduje w łóżku i mruczy, i ociera się, i nadstawia ten swój mały łepetynek do głaskania, i pręży grzbiet, i ogon i w ogóle wszystko pręży 
Uwielbia głaskanie, rozczulająco potrafi wtulać głowę w ludzką dłoń - taka jej specjalność. Coraz zgrabniej wychodzą jej baranki. Czasem przypomina jej się, że człowiek to zUoo i wtedy... patrz geneza ostatniej ksywki 
Wygląda zabawnie: ma krótsze, podkręcone wibryski, nieco opadnięte powieczki, na tylnych nogach zabrakło burego futerka i zamiast skarpetek nosi białe podkolanówki, krótkawy ogonek. No i creme de la creme: uroczy zezik A może to tylko złudzenie spowodowane tymi krojem powiek?
Soda - Słodzian (kiedy chciała pozagryzać mnie, weta i dwie wetki, ale to dawno było ) - Słodziak to ciekawska indywidualistka. Lubi widzieć, co porabia człowiek, ale trzyma się na dystans. Jest bardzo samodzielna i inteligentna. Straszny z niej łasuch. Ma wielkie bursztynowe oczy, wielkie uszy i długi ogon.
Obie są bardzo żywe (kiedy akurat nie śpią ), mają też wielkie zadatki na megamiziaste koty. Naprawdę - to nie slogan reklamowy. Naprawdę widać postępy, jakie są ich udziałem.
Na blogu zdjęcia, filmiki, historie o brokułowym złodzieju, kocie w butach, pająku naturyście i takie tam inne przypadki z życia dziewcząt
Zaraz dodam fotki. Boję się, by mi posta nie pożarło
Koko i Soda są bezpieczne, mają dach nad głową, pełne michy i łosia, który gania po chałupie z wędką, coby się kotecki rozruszały
. To nie zmienia faktu, że bardzo potrzebują swojego człowieka. Swojego miejsca. U mnie są tylko tymczasami. Rezydenci niekoniecznie są zadowoleni z ich obecności. Co tu dużo mówić: wiadomo, że każdemu najlepiej na swoim Za jakieś dwa - trzy tygodnie będą obchodziły pierwsze urodziny.
Obie są podopiecznymi Fundacji Miaukot. Wygrzebano je z megazapchlonej piwnicy latem minionego roku. Jedyny w rodzinie chłopak, Wowek, jest już w swoim domu, dziewczyny wciąż czekają.
Są zadbane, zdrowe, wysterylizowane, odrobaczone, zaszczepione, mają książeczki zdrowia. Bezbłędnie kuwetkowe.
Minus - płochliwe. Robią postępy, ostatnio coraz wiesze, ale przyszły opiekun musi się liczyć z tym, że będzie musiał poświęcić im wiele uwagi.
Ich historię i postępy w oswajaniu można śledzić na stronach ich blogu (zakładka: kroniki rodzinne). Nie będę przepisywać wszystkich notek, bo to bez sensu: kto ewentualnie zainteresuje się padalcami małymi, będzie mógł prześledzić wszystko po kolei na blogu właśnie, kto nie jest zainteresowany - i tak nie spojrzy
Myślę, że najlepszym rozwiązaniem dla nich jest wspólny dom, ale w uzasadnionych przypadkach upierać się nie będę Coś o charakterkach dziewczyn:
Koko - Kokuś - Kokodylek (nie że krokodyla przypomina, tylko ładnie dyla daje
) cudnie mruczy, sypia przytulona do człowieka. Ostatnio mam problem z wygodnym ułożeniem się, bo Koko momentalnie ląduje w łóżku i mruczy, i ociera się, i nadstawia ten swój mały łepetynek do głaskania, i pręży grzbiet, i ogon i w ogóle wszystko pręży Uwielbia głaskanie, rozczulająco potrafi wtulać głowę w ludzką dłoń - taka jej specjalność. Coraz zgrabniej wychodzą jej baranki. Czasem przypomina jej się, że człowiek to zUoo i wtedy... patrz geneza ostatniej ksywki Wygląda zabawnie: ma krótsze, podkręcone wibryski, nieco opadnięte powieczki, na tylnych nogach zabrakło burego futerka i zamiast skarpetek nosi białe podkolanówki, krótkawy ogonek. No i creme de la creme: uroczy zezik
A może to tylko złudzenie spowodowane tymi krojem powiek?Soda - Słodzian (kiedy chciała pozagryzać mnie, weta i dwie wetki, ale to dawno było
) - Słodziak to ciekawska indywidualistka. Lubi widzieć, co porabia człowiek, ale trzyma się na dystans. Jest bardzo samodzielna i inteligentna. Straszny z niej łasuch. Ma wielkie bursztynowe oczy, wielkie uszy i długi ogon.Obie są bardzo żywe (kiedy akurat nie śpią
), mają też wielkie zadatki na megamiziaste koty. Naprawdę - to nie slogan reklamowy. Naprawdę widać postępy, jakie są ich udziałem.Na blogu zdjęcia, filmiki, historie o brokułowym złodzieju, kocie w butach, pająku naturyście i takie tam inne przypadki z życia dziewcząt
Zaraz dodam fotki. Boję się, by mi posta nie pożarło
)
