OTW17- życie leniwie toczy się dalej...

[ASK@]

Mam nadzieję, ze Enterek nie pogardzi...

On nie z tych gardzących. Już rozpoczął smaki testować.
Dzięki wielkie raz jeszcze


Otwarcie pudeł wzbudziło sensację. Ale też zasmuciło niektóre futra. Zabrałam im podstawki do spania.

[Maryla]

moje tam lubią w otwartych się chowac, zanim wyrzucę to z tydzień im daje się pobawic

[ASK@]

moje tam lubią w otwartych się chowac, zanim wyrzucę to z tydzień im daje się pobawic

Moje też. Ale...Janusz nie lubi i jak tylko z oka kartony spuszczę to wyciepuje. Nie lubi darcia i sprzątania. Drą koty a zamiatam ja.

[Alienor]

Zostaw im co najmniej jedno na jakiś tydzień. Ja tam jak robię zakupy w Biedrze (5 minut od domu) to często przynoszę je w pudełkach, które kociszcza radośnie wykorzystują i demolują

[waanka]

Takie fajne domecki im zabrałaś

[ASK@]

A kto powiedział ,żem zabrała. Stoją. Cieszą koty. Janusz udaje ,że nic się nie dzieje. One po prostu znikają. Nie koty a kartony

[waanka]

A, no to insza inszość, dobra pani jesteś
Kiedyś siostra przysłała mi zdjęcie pudełka, a właściwie jego szczątków - dumnego dzieła dwóch kotow, ich ośmiu łap i dwóch paszczy

[ASK@]

A, no to insza inszość, dobra pani jesteś
Kiedyś siostra przysłała mi zdjęcie pudełka, a właściwie jego szczątków - dumnego dzieła dwóch kotow, ich ośmiu łap i dwóch paszczy

Mnie nie zawadzają kartony i inne "zabawki" kocie. Oby zajęcie miały i dobrze się bawiły. Nie przychodzą im durne pomysły do głowy.

Przeglądałam maile pocztowe w poszukiwaniu zdjęć. Foldery każdego kota znikły wraz z dyskiem co wybrał się do DyskowegoNieba i bardzo dużo fajnych rzeczy poszło wraz z nim. Jak pochówek egipski Tyle wspomnień . Tyle kotów.
I TEN. Jeden jedyny, ważny bardzo. Wywołujący łzy do tej pory. Więc się poryczałam.
Moje kochanie. Do tej pory nie wiem czy miałam prawo Go trzymać przy życiu wbrew opinii wetów.Czy nie męczyłam Go.

To nie tak ,że nie kocham i nie kochałam insze kociska.
Ale TEN to był TEN!

Wiem, że zrozumiecie.

Żuk, Żuniek...kradziej serc. Najdzielniejszy kot jakiego znałam. Kochający życie ponad wszystko.



Żuniek tak najczęściej spędzał wolny czas

[MalgWroclaw]

Są takie miłości

[Alienor]

Kto Cię zrozumie jak nie my? Przecież każda z nas miała Takiego Kota...

[Kinnia]

jeśli nie tutaj, to gdzie?

[meg11]

Pamiętam jak weszłam na miau i od razu na Twój wątek i jak ryczałam gdy przeczytałam o Żuniu. On był Nasz codziennie człowiek wchodził na wątek i czytał. I miał nadzieję że się uda.

[Maryla]

one zawsze były za krótko

[ASK@]

Pamiętam jak weszłam na miau i od razu na Twój wątek i jak ryczałam gdy przeczytałam o Żuniu. On był Nasz codziennie człowiek wchodził na wątek i czytał. I miał nadzieję że się uda.

Tak to był kot miau. Wielu trzymało za niego kciuki, pomagało, kibicowało i płakało wraz ze mną gdy umarł. Przysporzył nam wielu przyjaciół.
Do dziś nie otworzyłam koperty z fakturą z naszej ostatniej wizyty u weta. Gdy podjęta została ostateczna decyzja. Żuń nie chciał umierać. Walczył. To ciało go zdradziło. Szykowaliśmy się do kolejnej operacji ale nie udało się. Nawet wetki Ania Czubek i Agnieszka Karewicz miały łzy w oczach gdy mówiły o tym,że teraz to tylko cierpienie będzie. Koniec szans. Limit szczęścia się wyczerpał.
To był kot co wiedział ,że musi uważać na siebie. Dawał też wszystko przy sobie zrobić. Jeździł autem do weta jak na wycieczki, drzemiąc spokojnie. A w gabinecie był jak u siebie. Trafił do nas pod koniec września. Odszedł pod koniec sierpnia następnego roku. Ukradł sobie wiele miesięcy życia. Trudno uwierzyć ,że w domu pełnym kotów, kot nie mogący jeść suchego i mokrego w kawałach, nie będzie tego jadł. Żuniek wiedział gdzieś tam w sobie ,że nie przeżyje takiej diety. i NIGDY się na stojącą swobodnie karmę nie pokusił. To my na początku paśliśmy czymś takim w imię dobra. A on się bronił. Jeszcze nie wiedzieliśmy co z nim. W porze posiłku lub jak był głodny, wskakiwał na okno kuchenne i czekał cierpliwie. Aż mu przetrę żarcie, rozrobię i postawię na pudełeczku. Bo z powodu zachyłka w gardle mógł jeść "na stojąco" tylko. Mięsko, galaretka z puszek jaką uwielbiał, gerberki, musy...wszystko 2x przecierałam. Do tego ciepła woda. Za gęste, za rzadkie, za chłodne - Żuń nie jadł. Nie mogło być zmiksowane, zblendowane....tylko przetarte. Ileż ja sitek wyniszczyłam. Radosny, kontaktowy, zawsze z uśmiechem na pysiu...Łykał leki i nie narzekał. Też rozpuszczone bo tabletki to zabójstwo. Nawet paskudnie nie smaczne. Każdy kot go lubił. I o dziwo nie było starań wyżarcia mu z miski. A jadł lepiej. Jak źle się czuł to przychodził do mnie i prosił o tulanki. Leżałam z nim wtulonym w twarz i masowałam biedny brzuś. Nie zawadzały mi kleksy w domu, wstawanie wcześniej niż zwykle by dom doprowadzić do ładu, dni gdzie cały dom był w przykryciach by meble osłonić. Ciągłe sprzątanie. Gdy nie mógł się załatwić do kuwety bo ból był za duży to szedł do miski z chrupami. Paskudnik. Ale tam wyciskał tą nędzną kupinę. Przekonał do siebie wetów. Przestawali mówić o uśpieniu tylko zawalczyli o niego. Tym swoim urokiem, spolegliwością, walką skradł wiele serc. Poznawał wetki i cieszył się na ich widok. Do czasu aż zaczynały go molestować. Zawsze z kulturą. Jak dostawał kroplówki to awanturował się gdy chciał do kuwetki. Stawiałam go na podłodze a on szedł do łazienki lecznicowej , lał w stojący tam żwirek i wracaliśmy na kapanie. Nie zawadzały mu inne ziewrzaki. Zawsze się im przyglądał bez strachu, zainteresowany bardziej co tam się dzieje. taki przerywnik w nudzie. Bardzo za Żukiem tęsknię. I ciągle, ciągle mam wątpliwości czy miałam prawo trzymać go przy życiu wiedząc ,że spotka go huśtawka bólu i radości. Wiedząc już po USG u Marcińskiego ,że jest kotem straconym. Miał wtedy 4-5 tygodni. Przeżył prawie rok. Bez kilku dni.

[meg11]

Asiu podjęłaś mądrą i dobrą decyzję na początku i na końcu. Dałaś mu prawie rok życia. Dobrego życia w tych warunkach. Na tym forum jestem kilka lat miałam swoje dwa koty Luckyego i Żunia.