Lot z 7 p.,Moja pierwsza działkowa Miłość

Kochana Kleo wyrosła już na piękną dziewczynę. Gratisiki słodkie, do schrupania. Dziękuję.
Nigdy nie poznałam tych kocic, ale kocham je na odległość.

Halo.....jestem....witam wszystkich

Alu cieszę się,że zajrzałaś do dziewczynek....oddam je tylko i wyłącznie do lepszego domku niż mój :mrgreen:

Ilona, ja też je kocham....przyznaję się i już...ale ja mam chyba bardzo pojemne serce, bo działkuski też kocham :mrgreen:

Kleo jest śliczna to fakt,to również koci ideał.....lubi przyjść na kolana i pomiziać się, zrobić akupunkturę...ale nie jest namolna....potrafi pięknie bawić się sama myszką:podrzuca ją, łapie, zagryza, dusi, nosi w ząbkach wkłada do nieopatrznie zostawionej torby :mrgreen:

lub pod kocyk a potem "znajduje" i uśmiechnięta morduje ją od nowa....aportuje ofiarę kiedy chce żeby się z nią pobawić...nie jest wybredna jeśli chodzi o jedzenie (no może mało chrupie, ale "nikt nie jest doskonały")...kuwetkowanie w porządku...jest do zakochania.

Mafia nie lubi siedzieć na kolanach...masuje fantastycznie,...ale koty a w szczególności swoją miłość czyli Patyczka...szkudzi i kradnie mięsko...nie każde jedzonko lubi....ale kiedy spojrzy maleńkimi ślipeńkami, mruknie w odpowiedzi na mój zachwyt, obejmie łapeńkami moją twarz a potem wywali brzuniek do pogłaskania to....jest do zakochania

A Dyzia jest moja i już...pozostaje marzycielką :1luvu:

....

za najcudowniejsze domki dla panienek :1luvu:

Zdjęcia piękne :1luvu:

Dyzia wymarzyła sobie domek. Ona jest taka urocza i krucha. Wspaniale, że trafiła na Ciebie. Nikt nie kochałby jej mocniej. :1luvu:

Dyzia ma najlepszą dużą pod słońcem :1luvu:

Za domek dla panienek :ok:

Głaski dla wszystkich futerek :1luvu:

Dziękujemy za wszystkie pozdrowienia, głaski i wyrażony zachwyt footerkami.
Powoli zamieniam się w sopel :evil:

...ja chcę ciepełka na dworze....

Niestety nie zapowiada się zmiana pogody

Biedne bezdomne futerka

Cześć...

Miraclle pisze:Niestety nie zapowiada się zmiana pogody
Biedne bezdomne futerka

Lotem błyskawicy:muszę przyjąć do wiadomości tę smutną rzeczywistość:

dzisiaj tylko jedno,...bo mnie marzły ręce ...bo kotusie nie chciały pozować

A na dobranoc albo dzień dobry

Bździągwy jesteście cudne

Kochane panienki :1luvu:

Działkuski może nie będą mieć za ciepło tej zimy, za to pełne brzuszki dzięki Tobie :ok:

krówka na przodzie bardzo kształtna :mrgreen:

Dbaj o siebie kobietko!
Kotunie piękne i te domowe i te działkowe.
O dziwo dwa wolnożyjące pingwiny z mojej okolicy wyglądają na bardzo szczęśliwe z tej aury. Szaleją po zaspach. A w dodatku widząc śnieg i mrozy więcej ludzi znosi im coś do napełnienia brzuszków. Tylko znowu czarnego nie widzę. Wet mówi, że nie zaglądał do jego stołówki od kilku dni.

Miało być dzisiaj wesoło....Życie pisze jednak swoje posty.
Pożegnałam dzisiaj Stroszka- najbardziej niezależnego działkota. Poznałam go 4 lata temu.To wnuczek Babci, synuś Księżniczki. Jako malutkie kocie, a potem młodziak bardzo bał się ludzi. Przeżył bo zostawiałam mu jedzonko i odchodziłam ....Strosio wychodził wtedy spod krzaków pod którymi się chował i zjadał, strachliwie rozglądając się na boki. Był bardzo mądrym kotem...szybko zrozumiał,że ja daję jeść a Babcia chroni przed innymi kotami....Babusia pozwalała mu wyjadać najlepsze kąski ze swojej miseczki, ostrzegawczo sycząc a w razie czego rzucając się z pazurami na koty pragnące zakłócić spokój ich biesiadowania. Kiedy już jako dorosły kocurek zagubił się gdzieś na panienkach (jak to facet) a potem wracał skruszony (jak to facet) i spuszczając łepek siadał przed nią ona wzdychając głęboko, pełna zrozumienia lizała jego łepetynkę (jak to kobieta)...to jedne z najpiękniejszych chwil na działce. Nie pozwolił mi się dotknąć...jedynie kiedy dawałam mu plasterek mielonki (mając ją zawsze w zanadrzu), przysmak Strosia, dotykał mojej ręki jednym kłem....było to jedyne doświadczenie bliskości na które pozwalał. Zeszłej zimy przyprowadził na posiłek głodną koteczkę ....odnalazłam ją wiosną, ale nie udało się jej złapać i wysterylizować. Efekt to 4 maluchy...chyba dzieci Stroszka...To małe burasie z działki sąsiadki...przyprowadził je tatuś bardzo zakochany w ich mamusi. Siadywał tam i pilnował ich, kiedy tylko koteńka wyruszała gdzieś w świat.
Kilka dni temu wyglądał niewyraźnie,miał załzawione ślepka ale jeszcze przyniósł gołębia. Podawałam mu antybiotyk, mając nadzieję,że to tylko chlamydioza...Nie wyobrażam sobie konieczności łapania go i trzymania w klatce aby zbadać co mu dolega...Znalazłam Go śpiącego, z pyszczkiem na łapeńce.Nade wszystko kochał wolność...Był prawdziwym kotem wolnożyjącym.

Smutna opowieść

Odszedł niezapomniany, po szczęśliwym żywocie kociego włóczykija...
Już nie zmarznie tej zimy, bryka szczęśliwie z innymi działkusami [*]

Stroszku [']
choć nie miał domu to nie był samotny, dzięki tobie, bardzo mu pomogłaś i myślę, że będzie spoglądał na ciebie z góry, jak i reszta kocich aniołków stróżów

Piękny Stroszku [*]
Opisałaś Go tak, że pokochałam bez zastanowienia. Odszedł więc, lecz nie będzie zapomniany. Odszedł wolny, szczęśliwy z wolności.
Nie byłby szczęśliwy w żadnej klatce. Do końca był sobą. :1luvu:

Lot z 7 p.,Moja pierwsza działkowa Miłość

Kto przegląda forum