Maffi - słodki mały bandyta - POŻEGNANIE ["]

[kamilka_04]

Przypadkowo trafiłam na ten wątek, ale poryczałam się, jak reszta dziewczyn.

Koty nie umierają. Zmieniają tylko datę narodzin...

Maffi był pięknym, radosnym kociakiem. Za TM pewnie radośnie bryka i jest szczęśliwy...
Aczkolwiek, gdyby nie głupota niektórych, mógłby brykać tutaj, w naszym świecie...
Przykre to i smutne.

[delfinka]

Kamilko, upłynęło już sporo czasu od odejścia Maffiego, a on cały czas jest w mojej pamięci i myśli.
Kochałam go bardzo, był wspaniałym cudownym kociakiem

Po nim w ten sam sposób odszedł Muniek, a także Whiskas

Whiskas nie był oddany z adopcji w sensie prawnym,
ale opiekunowie wyjeżdżając na urlop oddali go do obcego domu;
dla niego to było porzucenie

Staram się tłumaczyć każdemu, jeśli tylko mam okazję i możliwość,
że kota adoptuje się na całe jego życie.
Bo rezygnacja z dokonanej już adopcji, to dla niego często śmierć.
Bo koty mają bardzo delikatną psychikę,
która na bazie stresu i depresji potrafi rozwinąć chorobę.

Niektórzy nie rozumieją, dla wielu kot, pies to oddychające przedmioty bez duszy i serca;
gdy człowiekowi wali się na głowę świat to tragedia,
gdy wali się świat zwierzaka to ... to nic. Przecież to tylko zwierzę


I jeszcze jedno: pokutuje mit, że kot przywiązuje się wyłącznie do miejsca. Ten mit ma w znacznym stopniu odzwierciedlenie w zachowaniu kotów wolnożyjących.
Ale kot domowy to już właściwie "inny gatunek". Kot domowy przywiązuje się do człowieka tak samo mocno jak pies. Tak samo mocno kocha, tęskni, smuci się, gdy jego opiekun-przyjaciel jest nieobecny.

Moim marzeniem jest, aby wszyscy ludzie zaczęli rozumieć i traktować zwierzęta jako istoty czujące i mające prawo do szacunku.

[vega013]

Moim marzeniem jest, aby wszyscy ludzie zaczęli rozumieć i traktować zwierzęta jako istoty czujące i mające prawo do szacunku.

Ja również o tym marzę. Marzę o masowych, dobrze zorganizowanych akcjach sterylizacyjnych, które w krótkim czasie doprowadziłyby do takiej sytuacji, że to człowiek szukałby zwierzaka do adopcji. Zwierzak w rodzinie byłby przywilejem, dostępnym jedynie tym, którzy by na niego zasługiwali.

[ogocha]

Nie wiem co to jest ale odchodzą takie kochane proludzkie kociaki. Minął rok od czasu jak odszedł Maffi.. Ja w tym czasie pożegnałam dwie cudowne istotki: rudo-białego Agresta i czarnego Rumianka. Oba były mega-przytulakami, były po prostu przesłodkie. NIe doczekały się domu stałego (tymczasowałam je) - szybko przegrały walkę z wirusem Zawsze tak strata zostaje w głowie...
Teraz tymczasuję 3 kociaki:2 Pomioty Szatańskie (2 siostry) i Spajdera- kota z rozdwojeniem jaźni Czekam na dobry dom dla nich... tak dobry jak domy moich innych tymczasów. Akurat miałam ogromne szczęście i adopcje moich dotchczasowych futrzaków naprawdę się udały.
Trzymam kciuki za nas wszystkich byśmy trafiali tylko na ludzi kochających i szanujących zwierzaki. Serce rośnie gdy otrzymuje się relacje z takich domów i gdy widzi się zdjęcia "naszych" wychowanków- odchuchanych i szczęśliwych.

[delfinka]

Trzymam kciuki za nas wszystkich byśmy trafiali tylko na ludzi kochających i szanujących zwierzaki. Serce rośnie gdy otrzymuje się relacje z takich domów i gdy widzi się zdjęcia "naszych" wychowanków- odchuchanych i szczęśliwych.

to prawda
Te chwile, gdy odratowany, wyleczone, czasem z trudem oswojony kociak/kot/kotka trafiają w ręce wspaniałych ludzi i zaczynają wieść szczęśliwy koci żywot,
te właśnie chwile powodują, iż mimo wielu problemów, łez, nieprzespanych nocy czujemy się szczęśliwe,
i stwierdzamy, iż mimo wszystko warto było.
I przypominamy sobie, że przeżywałyśmy wtedy również chwile radości, były łzy szczęścia, i poczucie dumy, że dałyśmy sobie radę.
I bierzemy następne nieszczęścia ...


Życzę Ci Ogocha, aby Twoje Szatańskie Pomioty trafiły do porządnych ludzi, odpowiedzialnych i z wyobraźnią