słodkości Auroro, twoje koteczki są CUDOWNE
No cóż ja mam lekki odpał na punktcie niebieściuchów
Koty tej rasy są bardzo inteligentne, wrażliwe i subtelne. Bardzo przywiązują się do właściciela, starają się nie tracić go z oczu, często chodzą za nim jak pies. Są domatorami, rzadko wyprawiają się na wędrówki po okolicy. Są raczej ciche i nieśmiałe, nie miauczą głośno. Są zwinne i ruchliwe, rzadko jednak coś zrzucają czy niszczą. Lubią tez zabawę małymi zabawkami. Chętnie okazują uczucia, uwielbiają towarzystwo człowieka, dobrze czują się wśród dzieci. Źle znoszą samotność i nie maja kłopotów z przyzwyczajeniem się do obecności innych zwierząt, w tym także psów. Obcych traktują z duża rezerwą, ale nie są z natury strachliwe. Ich inteligencja sprawia, że można je nauczyć wielu rzeczy trochę informacji dla tych, którzy pragną zaprosić niebieskie szczęscie pod swój dach ....
Przez pewien czas istniały różne, sprzeczne opinie o pochodzeniu tej rasy. Być może wynikało to stąd, że rasa znana była kiedyś pod trzema różnymi nazwami - kot niebieski archangielski, kot maltański oraz kot rosyjski niebieski. Obecna nazwa została oficjalnie przyjęta dopiero w latach 40-tych. Istnieją dowody, że rasa ta rzeczywiście wywodzi się z Rosji, nawet dzisiaj spotyka się tam dzikie koty o podobnych cechach zewnętrznych. Rasa ta jest rasą naturalną, nie pochodzi z krzyżówek innych ras. Podobno były to ulubione koty rosyjskich carów. W latach sześćdziesiątych XIX wieku zostały sprowadzone do Anglii. Pierwsza wystawa, w której brały udział, miała miejsce w 1875 roku i koty te wystąpiły na niej w kategorii kotów niebieskich. Własną kategorię otrzymały dopiero w roku 1912. Obecnie znana jest tylko jedna odmiana tej rasy - w Wielkiej Brytanii wyhodowano eksperymentalnie białą odmianę kota rosyjskiego. Nie zyskała ona jednak dużego zainteresowania i jest obecnie bardzo rzadko spotykana.
Spokrewniona z kotem rosyjskim niebieskim jest rasa Nebelung będąca jego długowłosą odmianą.
Budowa
Budowa ciała smukła, wydłużona, drobnokoścista, lecz dość muskularna, ogon długi i szczupły.
Głowa
krótka, o klinowatym kształcie, nos średniej długości, prosty.
Nogi
długie, drobnokościste, ale dość muskularne i silne, proporcjonalne, tylne nieco dłuższe niż przednie.
Stopy
małe, zaokrąglone, o miękkich poduszkach - czasem odnosi się wrażenie, że kot stąpa na palcach.
Uszy
stosunkowo duże, trochę spiczaste, o skórze delikatnej i cienkiej, sprawiającej wrażenie przezroczystej.
Szata i umaszczenie
Futro odznacza się pięknym, niebiesko-srebrnym kolorem, a do tego taką miękkością, że o kotach tej rasy mówi się "żywe pluszaki". Sierść powinna być gęsta, składać się z dwóch rodzajów włosów i odstawać od ciała.
Oczy są duże, mają kształt migdałów i są zawsze intensywnej, zielonej barwy.
w tych oczach można utonąć 