*Schr.Opole-Tula i Ingar. WIELKI DZIEŃ! :D*
» Pt wrz 25, 2009 9:54
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
- Posty: 1016
- Od: Pon sty 05, 2009 12:32
- Lokalizacja: opolskie
» Pt wrz 25, 2009 10:39
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
UWAGA!
Na stronie http://www.tesco.pl/konkursy/schroniska
jest konkurs , którego wygraną jest karma dla schroniska.
Konkurs trwa w dniach 24.09 - 07.10.br
Nasze schronisko też tam jest zgłoszone.
Prosimy o głosy na Schronisko Opole!
Na stronie http://www.tesco.pl/konkursy/schroniska
jest konkurs , którego wygraną jest karma dla schroniska.
Konkurs trwa w dniach 24.09 - 07.10.br
Nasze schronisko też tam jest zgłoszone.
Prosimy o głosy na Schronisko Opole!
- Posty: 10362
- Od: Pt kwi 07, 2006 15:34
» Pt wrz 25, 2009 21:42
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
a w schronisku coraz wieksza konkurencja do domkow 
czy nie mają szans? takie fajne słodkie koty do kochania 
czy nie mają szans? takie fajne słodkie koty do kochania 
- Posty: 10171
- Od: Czw sty 08, 2009 21:22
- Lokalizacja: Katowice
» Sob wrz 26, 2009 21:49
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
...
Ostatnio edytowano Pt paź 23, 2009 17:17 przez -Buffy-, łącznie edytowano 1 raz
- Posty: 18666
- Od: Wto maja 15, 2007 20:14
- Posty: 10171
- Od: Czw sty 08, 2009 21:22
- Lokalizacja: Katowice
» Nie wrz 27, 2009 9:04
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
phantasmagori pisze:a w schronisku coraz wieksza konkurencja do domkow
- Posty: 10362
- Od: Pt kwi 07, 2006 15:34
» Nie wrz 27, 2009 9:32
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
- Posty: 18666
- Od: Wto maja 15, 2007 20:14
- Posty: 4570
- Od: Czw gru 13, 2007 22:32
- Lokalizacja: Wrocław
» Nie wrz 27, 2009 19:57
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
W imieniu Patrycji chciałam serdecznie zaprosić bazarek "Firmowe" kubki na pomoc PRZEKOCONEMU Opolu!.
- Posty: 18666
- Od: Wto maja 15, 2007 20:14
» Pon wrz 28, 2009 13:02
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
Kiedy zakochana para doczeka się domku?
- Posty: 10362
- Od: Pt kwi 07, 2006 15:34
» Pon wrz 28, 2009 19:17
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
violavi pisze:Kiedy zakochana para doczeka się domku?
No właśnie kiedy?
- Posty: 10171
- Od: Czw sty 08, 2009 21:22
- Lokalizacja: Katowice
» Wto wrz 29, 2009 15:51
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
Proszą o szansę, proszą o dom.
- Posty: 18666
- Od: Wto maja 15, 2007 20:14
» Wto wrz 29, 2009 18:36
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
czekają z nadzieją... mimo wszystko
- Posty: 10171
- Od: Czw sty 08, 2009 21:22
- Lokalizacja: Katowice
» Wto wrz 29, 2009 19:15
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
To już tyle czasu...
Czy ktokolwiek w ogóle pyta o parkę?
Czy ktokolwiek w ogóle pyta o parkę?
- Posty: 4570
- Od: Czw gru 13, 2007 22:32
- Lokalizacja: Wrocław
» Śro wrz 30, 2009 7:08
Re: *Schr. Opole-Przytulanka i Ingar. BŁAGAMY O DOM!!!*
Zacytuję piękne słowa Boo77 opisujące parkę zakochanych:
" Czy wierzycie w cuda? Ja wierzę. Gdybym nie wierzyła, to co robię, nie miało by sensu.
Dlatego proszę o cud dla nich – dla Przytulanki i Ingara. Dla nich cudem będzie wspólny dom, czyli tak bardzo niewiele, coś co praktycznie każdy człowiek może dać kotom, które oprócz siebie nie mają nic, nawet swojego miejsca na ziemi.
A wszystko zaczęło się zimą, w styczniu tego roku. W tym samym czasie do opolskiego schroniska trafiają dwa koty - czarna kotka Przytulanka i bury, pręgowany kocurek Ingar. Przytulanka to starsza kotka, może mieć około 8 lat. Wymęczona, głodna i brudna zostaje pozbierana gdzieś z ulicy i przywieziona do schroniska. Prawie nie ma ząbków. Nie jest dzikim, wolno żyjącym kotem. To kotka, która kocha ludzi. Kotka domowa, obyta z domowymi zwyczajami. Dopiero jak pojadła, odespała bezsenne i przerażające noce okazało się jak piękną jest kotką. Śliczne, duże oczy, miękkie hebanowo-czarne futerko. I wciąż ufa. Wciąż kocha. I wciąż jeszcze wierzy. Ingar to jeszcze młokos. Ma około 8 - 10 miesięcy. Był kotem piwnicznym. Karmionym, bezpiecznym, nie do końca dzikim. Ale przyszedł ten czas, kiedy kotom z tamtej piwnicy śmierć zaczęła zaglądać w oczy. I tak, wolne i bardzo przerażone stworzenia trafiają do schroniska. Ingar jest inny, boi się ale widać, że dotyk sprawia mu przyjemność. Pod dotykającą go dłonią przybiera postać "naleśnika" i mruczy. Postanawiamy oswoić go, nie wypuszczać z dzikimi kotami na dwór. Ingar wciąż się trochę boi, wciąż nie jest pewny czego się od niego chce ale bardzo lubi być głaskany, lubi obecność człowieka, jego głos. Będzie pięknym kocurem. Wielkie, złoto-zielone oczy i klasycznie bura, pręgowana sierść.
Od momentu kiedy siebie zobaczyli - są nierozłączni. Ingar znalazł w Przytulance mamę. Przytulanka w Ingarze - być może syna o którym pamięta, że był. Ingar pomaga Starszej Pani znieść niewygodę schroniska, samotność. Przytulanka jest dla Ingara przystanią, schronieniem. Na nią zawsze może liczyć, na jej ciepło, obecność, dotyk. A czasem i na porządne mycie. Nie mamy sumienia ich rozdzielać. Stres związany z przeprowadzką ze schroniska do domu jest dla kota ogromny, dokładając im rozdzielenie, fundujemy im tragedię. Dlatego proszę o cud. Dla nich. Nie rozdzielajmy ich!
Oba koty bardzo źle znoszą schronisko. Przytulanka cały czas spędza skulona w wiklinowej budce, wychodzi tylko do kuwety i do misek. Ingar wciąż się boi. Nauczony w piwnicy lęku o swoje życie, wciąż czuwa, wciąż obserwuje skąd może przyjść zagrożenie. Ostatnio Ingar wylizał sobie dół brzuszka. Boimy się bardzo, że stres rujnuje jego psychikę.
Oba koty potrzebują domu. Takiego prawdziwego domu, spokojnej przystani do końca swoich, mam nadzieję jeszcze długich, dni. Ale tylko razem.
Pomyśl. Czy możesz ofiarować im cud? Czy możesz przyjąć dwa piękne futra, które potrzebują ciepła i miłości? A które oddadzą Ci w zamian całe swoje serce? Pomóż im. Uratuj. Proszę."
I link do filmiku:
http://www.youtube.com/watch?v=44mgA3yOc1k
" Czy wierzycie w cuda? Ja wierzę. Gdybym nie wierzyła, to co robię, nie miało by sensu.
Dlatego proszę o cud dla nich – dla Przytulanki i Ingara. Dla nich cudem będzie wspólny dom, czyli tak bardzo niewiele, coś co praktycznie każdy człowiek może dać kotom, które oprócz siebie nie mają nic, nawet swojego miejsca na ziemi.
A wszystko zaczęło się zimą, w styczniu tego roku. W tym samym czasie do opolskiego schroniska trafiają dwa koty - czarna kotka Przytulanka i bury, pręgowany kocurek Ingar. Przytulanka to starsza kotka, może mieć około 8 lat. Wymęczona, głodna i brudna zostaje pozbierana gdzieś z ulicy i przywieziona do schroniska. Prawie nie ma ząbków. Nie jest dzikim, wolno żyjącym kotem. To kotka, która kocha ludzi. Kotka domowa, obyta z domowymi zwyczajami. Dopiero jak pojadła, odespała bezsenne i przerażające noce okazało się jak piękną jest kotką. Śliczne, duże oczy, miękkie hebanowo-czarne futerko. I wciąż ufa. Wciąż kocha. I wciąż jeszcze wierzy. Ingar to jeszcze młokos. Ma około 8 - 10 miesięcy. Był kotem piwnicznym. Karmionym, bezpiecznym, nie do końca dzikim. Ale przyszedł ten czas, kiedy kotom z tamtej piwnicy śmierć zaczęła zaglądać w oczy. I tak, wolne i bardzo przerażone stworzenia trafiają do schroniska. Ingar jest inny, boi się ale widać, że dotyk sprawia mu przyjemność. Pod dotykającą go dłonią przybiera postać "naleśnika" i mruczy. Postanawiamy oswoić go, nie wypuszczać z dzikimi kotami na dwór. Ingar wciąż się trochę boi, wciąż nie jest pewny czego się od niego chce ale bardzo lubi być głaskany, lubi obecność człowieka, jego głos. Będzie pięknym kocurem. Wielkie, złoto-zielone oczy i klasycznie bura, pręgowana sierść.
Od momentu kiedy siebie zobaczyli - są nierozłączni. Ingar znalazł w Przytulance mamę. Przytulanka w Ingarze - być może syna o którym pamięta, że był. Ingar pomaga Starszej Pani znieść niewygodę schroniska, samotność. Przytulanka jest dla Ingara przystanią, schronieniem. Na nią zawsze może liczyć, na jej ciepło, obecność, dotyk. A czasem i na porządne mycie. Nie mamy sumienia ich rozdzielać. Stres związany z przeprowadzką ze schroniska do domu jest dla kota ogromny, dokładając im rozdzielenie, fundujemy im tragedię. Dlatego proszę o cud. Dla nich. Nie rozdzielajmy ich!
Oba koty bardzo źle znoszą schronisko. Przytulanka cały czas spędza skulona w wiklinowej budce, wychodzi tylko do kuwety i do misek. Ingar wciąż się boi. Nauczony w piwnicy lęku o swoje życie, wciąż czuwa, wciąż obserwuje skąd może przyjść zagrożenie. Ostatnio Ingar wylizał sobie dół brzuszka. Boimy się bardzo, że stres rujnuje jego psychikę.
Oba koty potrzebują domu. Takiego prawdziwego domu, spokojnej przystani do końca swoich, mam nadzieję jeszcze długich, dni. Ale tylko razem.
Pomyśl. Czy możesz ofiarować im cud? Czy możesz przyjąć dwa piękne futra, które potrzebują ciepła i miłości? A które oddadzą Ci w zamian całe swoje serce? Pomóż im. Uratuj. Proszę."
I link do filmiku:
http://www.youtube.com/watch?v=44mgA3yOc1k
- Posty: 10362
- Od: Pt kwi 07, 2006 15:34
Kto przegląda forum
Użytkownicy przeglądający ten dział: Brak zidentyfikowanych użytkowników i 98 gości