OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Dobrze, że choć trochę interesuje się jedzeniem.
Przeczytałam kawałek poznańskiego wątku o karmieniu wolno żyjących. Jaka nuuuda :wink:

Przez kilka stron codziennie informacje: ten przyszedł, ten nie przyszedł, uff – przyszedł, pytania: przyszedł?
Nuuuudaaa :wink:

Najważniejsze sprawy. U mnie jest przecież tak samo.

**Adopcje: 12 >>**

MalgWroclaw pisze:Przeczytałam kawałek poznańskiego wątku o karmieniu wolno żyjących. Jaka nuuuda
Przez kilka stron codziennie informacje: ten przyszedł, ten nie przyszedł, uff – przyszedł, pytania: przyszedł?
Nuuuudaaa
Najważniejsze sprawy. U mnie jest przecież tak samo.

U mnie też nuuuuuda u bezdomniaków.Ciągłe odliczanie futer i kopanie się z torbami. pani Teresa zdaje relacje mnie. Ja jej.
Jedyna rozrywka to wczoraj była. Janusz las zaliczył. Oczywiście nudne stwierdzenia też padały. :wink:

Wczorajsze wszystko zjedzone. Burej i burego nie było. Czarny jeden siedział za płotem. Burego z białymi nóżkami też nie było. Tylko twój czarny był. Qrwa jaki on gruuuuuuuuuby :mrgreen:

Bo nasze bezdomniaki są grube. Chudy to tylko jest jakiś nowy. Lub, nie daj co, chory. Ale Budrys to przerósł oczekiwania nasze i swoje także.

**Adopcje: 12 >>**

Pani Teresa...
Każdy kto czyta naszą opowieść zna ją.
Dzielnie, mimo wieku i wielkich problemów zdrowotnych swoich i rodziny, stoi przy kotach. Na każde wezwanie.
Pani Teresa... ma dzieci. Córkę i syna. Niestety, córka umarła. Młoda kobieta. 55 lat. Osierociła siedemnastoletnią córkę. Zostawiła męża. Gdy leżała w szpitalu pocieszałam Panią Teresę ,że będzie dobrze. Musi być dobrze. Miała Pani Teresa potrzebę wygadania się, więc znałam wszystkie szczegóły. Pani Teresa ma bardzo chorego meża. Niezbornego. Nie mogła go zostawić i jechać w daleki świat by córkę przytulić i łzy osuszyć. Na pogrzeb też nie pojedzie bo to Włochy są. Świat się zawalił. Ta odważna kobieta walcząca z przeciwnościami losu załamała się. Nie wiem jak jej pomóc. Ona nie chce gadać, widzieć nikogo, żyć. Nie wychodzi. Nawet przez okno nie wygląda. Zabija ją poczucie winy. Żal. Ból.
Starszne to wszystko.
Światełko do nieba
[*]

Mam nadzieję, że wnuczka pani Teresy ma kogoś, kto się nią będzie opiekować.
A pani Teresie pomożesz samym byciem w pobliżu. Nic nie zrobisz, nie przeżywa się życia za nikogo, nawet po to, żeby ulżyć.

Rysio-16-02-2013 [*]

Bądż przy niej, niech Cię widzi. To wystarczy.

**Adopcje: 12 >>**

Ekhh, wszystko to trudne bardzo.
Byłam u Pani Teresy. Popłakałyśmy razem. Sporo rozmawiałyśmy. Bardzo się wzruszyła Aniołem jaki jej przyniosłam. Własnej, nie mojej, pracy. Dziękuję Hani za Aniołka dostarczenie. Powiedziałam Pani Teresie, że to od naszej kociarskiej braci. Z wyrazami współczucia. Że każdemu się chwalę, że ją mam. Że wiele kociarzy wie o jej pomocy, miłości do zwierząt, poświęceniu... Wie o jej bólu i stracie i współczuje jej bardzo.

Powoli mój wątek robi się monologiem. Post pod postem prawie zawsze jest mój. Sporo osób zagląda. To nic nie oznacza jednak. Ja wiem, że jak się nie ma ochoty/nie ma co pisać, to się nie pisze. Może czas na zmiany. Może czas... Są dni, że trudno pisze się w kosmiczny niebyt.

Przecież piszę

przecież nie musi pisać dużo osób, bo liczy się jakość odwiedzających :wink:

dobrze, że Pani Teresa Ciebie ma.

**Adopcje: 12 >>**

MalgWroclaw pisze:Przecież piszę
przecież nie musi pisać dużo osób, bo liczy się jakość odwiedzających
dobrze, że Pani Teresa Ciebie ma.

Gosiu, ja wiem, że zawsze jesteś. Zawsze!
Tak jak kilka innych osób.
Bo gdy świat się u nas wali, to mam odzew. Zawsze pomoc przyjdzie
Ale czasem potrzeba człowiekowi padniętemu jakiegoś wpisu, tak jak teraz światełka dla Córki Pani Teresy, by jakoś pozbierać myśli.
Mam poważniejszy kryzys załamkowy.
Jak to u blondynki.
Ale... trudno pisać w niebyt. Gdy wiara jakaś tam, ma zachwiania.

Ulisiek bez większych zmian. Może mniej broni się przed karmieniem. Schudł z 3,75 na 3,00 i to widać. Z wenflonem poradził sobie wreszcie. Wydarł. Ekwilibrystyka jaką robimy by coś zeżarł warta jest rekordu świata. Ale mając Pralcię wiesz jak to jest.

Asiu, jestem, czytam... Jakoś ważny jest dla mnie Twój wątek, mimo, że nie zawsze piszę. Bardzo współczuję Pani Teresie straty. Dobrze, że Ciebie ma... :201461

Kciuki za Ulisia, oby szybko się chłopak ogarnął.. :ok:

A jak Twoja karuzela w głowie? Jeszcze coś z niej zostało, czy poszła precz? Myśli serdeczne wysyłam..

Przepraszam, że nie piszę, ale tak mam ... ale jestem codziennie i czekam na nowiny więc, proszę, nie załamuj się tylko pisz.
Pani Teresce bardzo współczuję i podziwiam, że mając tyle własnych problemów jest w stanie pomagać przy footerkach - dobrze, że ją masz ...
Trzymajcie się Kobitki

Ja też czytam. Jak mam nawał swoich problemów mniej,ale staram się. Często wpadam do Was,by się oderwać od swoich trudów.By Ciebie poczytać Asiu,bo masz piękne pióro jak masz wenę. Dalej jestem za tym,byś jakoś swoje teksty ujawniła szerszemu światu,niż tylko kociarskie.
Wiem,że trudno się pisze w niebyt,bez reakcji,post pod postem. Dlatego ja swoje zrealizowane wątki z tego powodu często zamykam. Często jestem też zła,że ktoś sobie czyta przy kawce i słowa dobrego nie skrobnie w zamian. A ja piszę,zdjęcia wstawiam,czas tracę. Ale ludzie tak w większości niestety mają. Nie wiem czy to wynik lenistwa ,czy egoizmu... Dla siebie wziąć to tak,dać coś pozytywnego od siebie to już rzadko .
Nie załamuj się więc i pisz,jeśli tylko sparawia Ci to radość.

Co do pani Teresy,to żal wielki ,ale tak już będzie coraz częściej. Eurosieroty. Jeździmy za chlebem,ale czy zawsze to wszystkiego warte...Każdy ocenia sam,ja się do tego nowego euro-świata nie nadaję. Byłam kiedyś pół roku poza Polską,myślałam ,że mnie tęsknota zabije. Nawet nie za ludźmi,bo kontakt z najbliższymi miałam,ale za Ojczyzną,paradoksalnie za miejscami! Ludzi można przenieść,zaprosić,przyjadą,ale miejsc nie przeniesiesz! Wtedy zrozumiałam dogłębnie czym jest Ojczyzna,patriotyzm. Wcześniej było to dla mnie takie górnolotne,sztuczne trochę,niemoje. Zrozumiałam czym jest lokalny patriotyzm. Ukochanie swoich śmieci,swojego otoczenia,swojego podwórka niemalże.

Mam Fosprenil,gdybyś potrzebowała dla Ulisia.

ASK@ pisze:Ulisiek bez większych zmian. Schudł z 3,75 na 3,00 i to widać.

To dużo schudł

wenflon, wiadomo, wieczny nie jest

Asiu ja ogólnie rzadko bywam, a teraz... mam psinkę z nowotworem twarzoczaszki i....każdy wspólny dzień jest prawie świętem, bo może być ostatnim wspólnym :placz:

O Tobie myślę, cieszę się z pozytywów i smucę z przykrości. Takich jak ja zaglądaczy - podczytywaczy masz wielu, sama wiesz, spójrz na licznik.
Pozdrawiam H.

Czytam, czasem piszę, al często trudno znaleźć właściwe słowa. Bo to, co piszesz tak łapie za serce, że każde słowa wydają się być niepotrzebnym zgiełkiem, jak klaskanie ledwie muzycy odłożyli instrumenty a ludzie wciąż przeżywają to, co słyszeli. Człowiek często obiecuje sobie napisać gdy tylko ochłonie, a potem porywa go życie i moment na odpowiedź umyka. Ale uwielbiam Twoje wpisy.
Zdrowia dla Ulisia :ok:

i dla Ciebie Asiu :ok:

Alienor pisze:... Bo to, co piszesz tak łapie za serce, że każde słowa wydają się być niepotrzebnym zgiełkiem, jak klaskanie ledwie muzycy odłożyli instrumenty a ludzie wciąż przeżywają to, co słyszeli. Człowiek często obiecuje sobie napisać gdy tylko ochłonie, a potem porywa go życie i moment na odpowiedź umyka. Ale uwielbiam Twoje wpisy.
...

W punkt.

OTW19-zawsze mogło by być lepiej...

Kto przegląda forum