LUCUŚ, tygrys polski poszukuje kochającego domu na zawsze

Namawiaj, namawiaj - ale od razu piszę, że on się nie nadaje na jedynaka.
Cały czas jest z moimi chłopakami i świetnie się z nimi dogaduje: w szczególności z rudzielcem, który się nim od początku zaopiekował i razem wariują i są takie trochę papużki nierozłączki.
Ale obawiam się, że jako jedynak źle by się czuł; albo rozniósłby chałupę dla odmiany, bo bardzo pomysłowy jest w kwestii zabaw :wink:

Jak będę mieć chwilkę wolnego czasu, to wstawię nowe zdjęcia.

Z tego co napisała monia8, to raczej nie byłby jedynakiem

To trzymaj rękę na pulsie, bo ja muszę do roboty :wink:

Trzymam

Tak bure jest piękne!Wiem co mówię, bo nasza rodzinka składa (składała - jakoś nie mogę się przestawić) z dwóch cudnych kocich chłopaków-BURYCH oczywiście.
Teraz niestety Dyzio został sam i strasznie tęskni :cry:

Kocham wszystkie koty-rude, białe, czarne, łaciate....., ale mam wyjątkową słabość właśnie do BURASKÓW.

monia8 pisze:Tak bure jest piękne!Wiem co mówię, bo nasza rodzinka składa (składała - jakoś nie mogę się przestawić) z dwóch cudnych kocich chłopaków-BURYCH oczywiście.
Teraz niestety Dyzio został sam i strasznie tęskni
Kocham wszystkie koty-rude, białe, czarne, łaciate....., ale mam wyjątkową słabość właśnie do BURASKÓW.

U nas jest 3:2 dla burasów

Nie pozwól, żeby tęsknił. Pomijając domek dla słodkiego Lucusia, to może być straszna trauma dla chłopaka

Próbujemy z tz zajmować chłopaka, jak tylko się da - zabawy, smakołyki, przytulanie... Nawet się czasami udaje - szaleje bez opamiętania z piłką.
Jednak widzę, że brakuje mu kociego przyjaciela. :cry:

Mimo wszystko kociego towarzysza nie zastąpicie

A Lucuś odchowany, wykastrowany, zaszczepiony, zsocjalizowany, no tylko brać bo długo już czeka na swój kochajacy domek

No, mam nareszcie chwilkę czasu.
Lucuś wychodzi ze mną od czasu do czasu na spacerki, bo chyba zazdrości kolegom i okropnie jojczy na oknie, kiedy widzi nas w ogrodzie.
Podoba mu się, choć nerwowo trochę reaguje na różne rzeczy (dzięki czemu mam piękną sznytę na przedramieniu :evil:

), złamał lampkę słoneczną i takie tam - we Wrocławiu na spacer chyba bym się go bała na razie zabrać.
Ostatnio zaintrygowało go co też takiego jest za ogrodem i stertą skoszonej trawy, no bo koledzy gdzieś tam znikają

A tam kawał łąki - trochę ciekawy, a trochę straszny :lol:

Można zniknąć w chaszczach; no prawie, bo ogon jednak widać :wink:

To i owo poniuchać i obejrzeć z bliska

Trochę się wystraszyć bażanta - fakt, hałaśliwie startuje

A potem wrócić do ogrodu, sycząc na mnie przy okazji :twisted:

A taki widoczek mam czasem czytając w wyrku

Aha, i jeszcze pragnę zakomunikować, że Lucuś dziś zwrócił się do mnie francusku

Sterczał ów kotek na zlewozmywaku, a ja chcąc wymyć kilka talerzy powiedziałam:"Złaź Lucek", na co usłyszałam bardzo wyraźnie:"Moi?" :mrgreen:

Ciekawe, gdzie się nauczył :?:

Moja mówiąca po francusku kumpela ma psa, do którego trzeba się zwracać po angielsku, ale Lucuś u niej nie bywa, a ja do nie mówię raczej w obcych językach

LUCUŚ, tygrys polski poszukuje kochającego domu na zawsze

Kto przegląda forum