Figa w nowym domku :) Powodzenia koteńko

Ja tam nie wiem co doradzić.
Wy widzicie Małą na co dzień i pewnie będziesz wiedziała co dla niej najlepsze :ok:

jej po prostu czasu potrzeba i już. W końcu załapie, że nic jej nie grozi :ok:

hmm no właśnie ja też nie wiem, bo to pierwszy taki strachulec, no to zostawię ten kontenerek. Wczoraj mała troszkę się pozapominała, pobawiła, drzemneliśmy wszyscy razem po południu, mała rozmruczana, z nami do późnego wieczora, ale dziś od rana powtórka ...Figunia siedzi zaszyta w kontenerku i się kuli i "zabawa" w oswajanie od początku

no baba nie chce się otworzyć, może rzeczywiście "oczekuje" za szybko nagłych zmian w jej zaufaniu ... zdecydowanie dajemy sobie czas :ok:

Figulka Wściekulka bez zmian niestety

chyba, że chodzi o zmiany grzybiczne to inna bajka te się rozwijają, że hoho

Mała okupuje łazienkę w kontenerku, ale po woli przy nas wychodzi z niego jak nie cakiem to łepek wyciąga i obserwacje prowadzi, ładnie je, zaczęła się bawić kocimi zabaweczkami :ok:

a to dobry objaw, oswajanie w fazie mocno początkowej :roll:

o chodzeniu po pokoju dalej mowy nie ma Figa robi się jak placek i jako placek znika w najciemniejszym kątku robiąc cichutko "A syyy" :roll:

czyli dalej siedzenie na kanapie tylko i wyłącznie w obecności osoby dorosłej

Natalce spitala zanim się dziecię zorientuje, że kotek tu siedzał :lol:

zobaczysz Kasiu, że niedługo nie będzie już takim płochliwkiem.
Jeśli mogę Ci coś doradzić to spróbuj ją czasem karmić z ręki, szybciej się przekona, że ta ręka ludzka to nic złego, a wręcz przeciwnie - daje jedzonko.
Mojego ukochanego tymczasa - płochliwego Ludwiczka tak podeszłam przez żołądek do serduszka i później bardzo mnie koffał :mrgreen:

Karmienie z ręki smakołykami od pierwszego dnia wdrożone :ok:

A więc wieści ciut optymistyczne, mała próbuje zwiedzać teren poza łazienką o własnych łapach a nie wynoszona, wcześniej mogły być drzwi od łazienki otworzone , a ona je łukiem omijała. Obecnie próbuje nawet uciec do przedpokoju jak tylko widzi, że ktoś chce wejść.
Poza tym wczoraj po wieczornych tulankach i mruczankach, jak poszłam odłożyć ją do łazienki, to chciała wybiec za mną :wink:

Dziś rano po raz pierwszy darła jadaczkę jak nas usłyszała - tylko nie było to z miłości -ale z wyjedzenia przez noc zapasów chrupek ..ile ona żre

gdzie to się mieści w takim małym kocie :roll:

AAAA i to co mi sie wydawało - ale jakoś nie chciałam "wariatki" z siebie uczyniać - to dziś Artur potwierdził- nieśmiało mnie zapytał "nie wydaje ci się, że ona ma zeza???" :ryk:

ulga bo też mi się tak wydawało, że jej oko lewe leci a jak patrzy na wprost to zezuje :lol:

jutro ma szczepienie więc niech tam w te oczyska Ania jej zajrzy i w usiska, bo już dwa razy je czyściłam a to o raz za dużo zdaje mi się

a nie wiem jak świerzb wygląda :roll:

edit: Figula - Zezula - Grzybula mam nadzieję, że nie Świerzbula :mrgreen:

(wiem coś mnie głupawka doskwiera ostatnio :oops:

)

dilah pisze:...
edit: Figula - Zezula - Grzybula mam nadzieję, że nie Świerzbula (wiem coś mnie głupawka doskwiera ostatnio )

Figa była na szczepieniu przeciwko grzybkowi - zez potwierdzony

z resztą co tu potwierdać jak widać

usiska brudne, ale nie świerzbowate, na wszelki wypadek Ania dała maść do zapuszczania do uszek, o taaaak ciekawe doświadczenie mnie czeka :twisted:

Figunia lubi zaskakiwać, stres szczepieniowy u Ani jej dobrze zrobił...wróciłam z pracy wchodzę do małej a ona przybiega, ogonek w pion, mry mry i owijka w okół nóg

stałam zszokowana nie, dotykałam jej bo bałam się, że ucieknie - ale co to było?! :1luvu:

teraz śpi wtulona na kolanach i mry mry jak co wieczór. Weekend wolny więc troszkę więcej czasu jej poświęcę, to może nastąpi jakiś przełom w sprawie i chociaż sama zacznie chodzić po pokoju a nie tak jak teraz plackiem ucieczka w kącik i "a syy".

Może po wypadzie do lekarza, Figa odetchnęła że jest na powrót w domu. :wink:

Może stąd ta zmiana. :wink:

Zobaczyła Wojtczakową i jej rozum wrócił :mrgreen:

A tak serio, to nie wiemy co w główkach zwierzaków siedzi. Pamiętam sunię adoptowaną ze złych warunków. Przez rok czasu próbowano wszelkich metod oswajania. Spacery, to nie były spacery, bo suka wynoszona z domu przylegała do ziemi i koniec. Adoptowała ją Pani pielęgniarka, wiec leki dostawała na wynos, żeby pies nie jeździł i się nie stresował. Ten pies był jak mumia, nie ruszał się, tylko trząsł. Postępy były bardzo powolne. Po roku zaczęła przemieszczać się na spacerach. I na jednym takim rozcięła sobie nogę. Musiała przyjechać do nas do lecznicy na szycie. Zrobiłyśmy to w znieczuleniu miejscowym, bo pies posadzony na stole i tak ani drgnął. Została zaniesiona do samochodu, pojechali do domu. Przed domem suka wyskoczyła sama z samochodu, przeciągnęła się, zaczęła machać ogonem i wariować. Od tego momentu, od tej sekundy stała się zupełnie normalnym psem.
I traf tu człowieku za nimi :roll: