ASK@ pisze:Sorruś cwaniak ranki spędza na okiennym parapecie mocno trzymając się strefy trudno dostępnej. Dla mnie. On wie kiedy leki zapodaję jemu. Tylko jedno oko wystawia zza ranta i obserwuje co poczyniam. Ja z jednej podchodzę to on zwiewa w drugą stronę. I śmieje się. Autentycznie. Jego bawią takie podchody. Dzieciak nie znosi pchania do pysia specyfików. Nawet bez smakowe i małe są ujmą na honorze. Co rano i wieczór taka jest "zabawa". Przegrywa zawsze. Tylko moje nerwy i pot są różnie naruszone. Dziś w miarę szybko poszło.
Ale on jest kochany
cudowny.
Co jest dziwne w dniu gdy przyjmuje szefowa. Ale ja nie żarłam obiadu po powrocie z pracy choć był gotowy. Mniamuśny był. Kotlecik mielony i młode ziemniaczki. Leciałam po pracy do domu tak szybko ,że mnie strumień potu po plecach szedł. Kaskadowo. 
Szybkie znakowanie nastąpiło (wycinanie futerka z łapek by je rozróżnić) ,pakowanie i jaaaazda!
Wetka stwierdziła ,że wszystkie moje dokarmiane koty jakie przynoszę, nie są chude. Tylko tłuste i zadbane. na takie ilości żarcia co roznoszę to by dziwne było.
) + 132 sztuki felixów w saszetkach + smaczki dla Sorrunia w ilości 24 sztuki. 
