Muchomorek ['] walczyliśmy 9 m-cy, na próżno

pozytywka pisze:może kąpiel to nie była najlepsza kuracja na płuca?
(testy tak, ale rozumiem, że sie boisz; z drugiej strony, czy będą miarodajne, u takiego malucha?)

na szczęście się nie zamoczył, podszerstek suchy, trochę buzia tylko mokra...
Stasio jest malutki, ale on jest przynajmniej w wieku Oresta, albo i lepiej...
Boję się, bo jakby nie daj Boże testy wyszły plus, to co ja zrobię? nie mam go jak odizolować :crying:

ja też się zawsze boje przed testami

nie martw się na zapas. Przecież wiesz, że bywają koty które naprawdę ciężko się leczą.
Weź moją Sisi. Chorowała mi bite 4 miesiące i ciągle coś. Aż się wychorowała, a w swoim domu ani razu nie była zainfekowana

będzie dobrze :ok:

chyba nie wytrzymam i zrobię te testy oraz poproszę o skierowanie na rtg. Już było lepiej, a dziś od rana znów taki furkot, że mi ręce opadły :cry:

Nie śpię po nocach, myślę, kombinuję, książkami się obłożyłam i szukam w nich niewiadomo czego...
Do tego Stasiek zjada takie ilości żarcia, że ja nie wiem... potrafi zjeść swoje, odgonić Oresta i zjeść jego porcję, a na koniec dobić chrupkami dużych kotów. Wiem, że to wynik leków, ale on się nie może poruszać po takim śniadaniu, TZ mówi, że wygląda jak juczny osioł.

Inga, ale jak ma taki apetyt, to musi być zdrów
zrób mu testy, chociaż się boisz
jak wykluczysz i ci ulży na duszy, to on od razu zacznie zdrowieć
zobaczysz!
:ok:

pozytywka pisze:Inga, ale jak ma taki apetyt, to musi być zdrówzrób mu testy, chociaż się boisz
jak wykluczysz i ci ulży na duszy, to on od razu zacznie zdrowieć
zobaczysz!

niekoniecznie, on tak żre po encortonie...

rozumiem
ale druga część zdania pozostaje w mocy
mówię Ci, że on ujemny jest
tylko ty się martwisz i jemu nie mija
jak ty się uspokoisz to jemu minie
i już
psychologicznie weź tę jego chorobę
no bo inaczej, to co pozostaje, skoro i tak się zadręczasz?

A ja bym go najpierw naświetliła :roll:

Maniek u Magdy też się licho leczył i zmiany w płucach wyszły i bez testów się obyło :wink:

a może ...

wczoraj - przy świadkach - powiedziałam Aniom Dwóm, że albo Staśka wyleczą, albo własnoręcznie dam mu w łeb. Na zawsze i na ament. Dały skierowanie na rtg.

Pojechałam dziś z TŻ-tem na to rtg, spotykając się uprzednio pod tesco, gdzie ja dotarłam z pracy, a on z domu, dzierżąc Stacha w kontenerku.
Bankomat powiedział, że nie da mi pieniążków na rentgen Stanisława, bo moja karta jest nieważna i żebym skontaktowała się z bankiem. Obejrzałam tę kartę bardzo uważnie, upewniając się, że nie jest ona kartą payback, lojalnościową do tesco, kartą klienta do apteki i - po odrzuceniu podejrzeń - sprawdzając datę ważności. No w mordę - czerwiec 2016! Spróbowałam ponownie namówić bankomat na wypłatę, przemawiając doń czule i tłumacząc, że Stasio rentgena potrzebuje iwogle. Ale twardy był i kasy nie dał... Obraziłam się i polazłam do innego bankomatu, który bez słowa sprzeciwu pieniążka wyrzygał ze swych czeluści i już mogliśmy jechać. :roll:

Poczekaliśmy sobie w zimnej poczekalni jakieś 30 minut, kiedy zza drzwi dochodziły radosne chichoty opiekunki jakiegoś szczeniaczka, idiotyczne pytania jej towarzysza, który podobno posiada astki oraz wynurzenia Pani Doktor, omawiające szczeniaczka od urodzenia po sędziwą starość :roll:

W końcu się udało, TŻ przywdział ołowianą sukienkę i Staśka prześwietliliśmy, rozciągając go na wszystkie strony. Nic. Tam nic nie ma. Może delikatne zacienienie na górze jednego płucka, ale to wszystko.
Pojechaliśmy do Seidla i ... Ania kazała testy zrobić, na co stwierdziłam, że chyba czekając na wynik popuszczę tu na środku gabinetu, nie siląc się na pójście do toalety. Ze strachu. Dałam radę. Nie popuściłam. Stasio jest UJEMNY! :dance: