Avatarek ma sie dobrze, tylko za człowiekiem strasznie teskni...za swoim człowiekiem takim na zawsze już. Do każdego kto nas odwiedza Avatar przychodzi sie pokazać, poiziać głośno przy tym mrucząc. Ma chyba nadzieje, że kogoś w sobie rozkocha pomimo swojego kalectwa
Mówie mu wtedy, że to jeszcze nie teraz, że napewno sie ktoś znjadzie Tylko, że ja sama w to mało wierze 
Tak wyglądał sisiak Avatarka po odpadnieciu ostatniego strupka
Było to na koniec września. Teraz już wszystko ładnie sie goi. Teraz kocurek wydala za jednym razem wiecej moczu, ale jednak nie kontroluje tego Ostatnio wet mi powiedział, że nie jest jednak powiedziane, że nie bedzie kontrolował, że ten mocz nie wylatuje z niego cały czas, ale mimo to jak leży to nie wstaje, żeby sie wysikać tylko załatwia sie leżąc. Sama już nie wiem jak to interpretować.Dzisiaj Avatar miał pierwsze golenie. Wieczorem albo jutro dokończymy to co zaczeliśmy. Łatwiej i skuteczniej jest mi wtedy smarować go, żeby zabezpieczyć przed odparzeniami. Wreszcie też dopasowałam mu pieluche na miare, ale zakładanie jej to i tak droga przez meke, bo co jak co ale pieluch Avatar nie lubi
W dalszym ciągu jest kąpany minimum raz dziennie, suszony, kremowany, zapieluchowany...i tak w kółko
Fotka świeżo po odpadnieciu strupka:
Takie miejsce wybrał sobie Avatar...bezpośrednio pod kaloryferem
Mądry kocuruś, wie co dobre. 
Małymi kroczkami, ale chyba jednak do przodu posuwa się Avatarek.
Chyba stwierdził, że skoro już sie tam wdrapał to nic nie jest warte zeby zejść na ziemie 