OTW22- Ritunia po operacji ...

[Marzenia11]

Miliony

[ASK@]

Godzina 21.
Koniec jedzenia.
Dla wszystkich
Strasznie się boję

[Sierra]

Trzymy kciuki z całych sił!!!

[muza_51]

[mimbla64]

trzymam

[ametyst55]

mocne

[pibon]

Mocne kciuki za dziewczynke!!

[ASK@]

Malutka niczego się nie spodziewa. Zdziwiona tylko, że strzykaw nie ma.
Strasznie mi źle, że będzie tyle cierpienia i strachu dziś miała. Tak ufnie się tuliła rano. Gryzła po swojemu mój nos i brodę, mruczała. A ja za kilka godzin zapakuję Ritunie w transporter i wywiozę do nieznanych ludzi. Obudzi się w innej rzeczywistości.
Oby było dobrze i bez komplikacji.
Bardzo ją kochamy.
Mam nadzieję, że Rita ma moc w sobie po mamie i przetrzyma wszystko.
W weekend dyżur ma nasza Asia więc jakby spokojniej podchodzę do kolejnych dni.
Trzymajcie palce mocno.
Jeśli ktoś wierzy to proszę, wspomnijcie o Rituni.
Bo chyba można o kota dobro prosić.?

[IrenaIka2]

Mocne

[Sierra]

Asiu ja wiem, że ci Rity teraz bardzo żal... No ale przecież sama wiesz i doskonale rozumiesz - to tylko dla jej dobra. Po to, żeby w końcu mogła normalnie jeść, bez plucia wszędzie... I żeby w końcu przestała się co chwilę gorzej czuć, bo jedzonko wlazło gdzie nie trzeba.

Napisz, proszę, koło której się jej spodziewasz z powrotem?

[MAU]

Rituniu , słodka i dzielna Kruszynko najmocniejsze
cicha podczytywaczka od lat

[indianeczka]

Trzymam mocne kciuki za Ritę

[Agnieszka-]

Trzymam kciuki i myślę o Rituni.
Rity mama, Gabrysia, także została poproszona przy dzisiejszej sesji głaskaniowej, aby trzymała ogon, uszy i pazurki za córeczkę

[waanka]

Bardzo, bardzo trzymam

[ASK@]

Została.
gusiek1 dziękuję za transport.
Straciłam ze strachu całkiem głowę i nie jestem w stanie logicznie myśleć.

Sierra ja "wszystko" wiem, Wy też wiecie ,że to konieczny zabieg. Nawet jeśli ma duże szanse by w pełni się nie powiódł, trzeba spróbować. Ale wiedzieć a to zrobić, to strasznie trudne. Ja podjęłam ją i to na mnie siedzi teraz kamień. Naczytałam się. Maciek, chirurg, też mnie na wiele przygotował. Świadomość jej cierpienia, biednej buzi pełnej nici... przytłacza mnie. Ale jeśli jest jakaś nadzieja, że małej poprawi się komfort życia to będę szczęśliwa.

Zostawiłam w lecznicy Ritunię i właściwie mogłabym tylko płakać. Każdy dzwonek , sygnał telefonu...wytrąca mnie z równowagi. Mózg przestał pracować.

Ja nawet nie marzę o domku dla niej. Mimo całej miłości jaką mamy dla Rity zdaję sobie sprawę, że nasz dom nie jest dobry. My też coraz starsi.
Ja tylko marzę by była zdrowa.

Kupiłam dziś, wbrew logice, 2 puszki mleka. By zapas był.

Dzięki za kciuki