OTW21- czas Sorrunia :(

[mimbla64]

Bardzo mi przykro.
Współczuję Asiu.

[kwiryna]

[*][*][*]

[Hanig]

[*]

[ankacom]

[aga66]

[*]

[Alienor]

Mironku [*]
Przytulam, Asiu

[ASK@]

Mironek był śliczny. Zapowiadał się na wielkiego miziaka. Mruczał cudnie. Odkrył łóżko i dużo czasu spędzał na leżeniu i bawieniu się w nim.
Był zgrabny i giętki. O trójkątnym pysiu i wielkich uszyskach. Długich łapkach z wielkimi stopkami. Futerko do końca miał lśniąco czarne. Było w lekkie dymne paski i karbowane. Jakby go maszynką do włosów przeciągnął. Przepiękne. Pod ręką było to czuć więc zawsze wiedziałam, że to on. Oczka bystre nabierały piwnego odcienia. Ich spojrzenie nie zapowiadało końca.
Jeszcze w weekend miałam nadzieję. Ożywił się i był z apetytem. Bawił z rodzeństwem. Bez szaleństw ale ruszał się. Z ciekawością reagował na to co się dzieje. Schudł ale ruszał się. Niedziela wieczór przyniosła pogorszenie. Poniedziałkowy poranek walnął mnie obuchem. Byliśmy na wieczór umówieni na USG ale postanowiłam ,że nie czekamy. Wet rozwiał wątpliwości. Organizm Mironka wyłączał się. Choć motorek mruczący pracował cały czas.
Byłam z nim do ostatniego tchnienia uspokajając i tuląc. Szeptałam najczulsze słowa miłości, przeprosin i uspokojenia.


To jego ostatnie zdjęcia



Te są z weekendu







Przy swoim kochanym tunelu. Uwielbiał w nim się bawić i siedzieć. To z niego robił wypady do wodopoju i paszy

[IrenaIka2]

Przytulam, trzymajcie się ...

[MonikaMroz]

Asiu ile jeszcze masz maluszków u siebie?

Jak Sorruś?

[Gretta]

Mironku [*] tak mi przykro...

[MalgWroclaw]

Trzymajcie się mocno.

[ASK@]

Jeszcze raz Mironek. Moje ulubione zdjęcie.
Po raz pierwszy kocik poczuł się rozluźniony. W cieple i o pełnym brzuszku.

Te pary nóżek w tle to Missi i Maxim. Oni tak "spędzali"czas.


Mironek i Meggunia [*] do zobaczenia

Życie musi się toczyć. Są inne koty, które wymagają naszego starania i uwagi.

Sorry przeszedł konsultację chirurgiczną. Biorąc pod uwagę wszystkie za i przeciw amputacji, ostatecznie stanęło na tym, że operacja odbędzie się.
Mały nie czuje tej łapy. Wszystko jest przykurczone, bez czucia. Należy brać pod uwagę dalsze konsekwencje takiego stanu jak autoagresja, odleżyny w miejscu podpierania się nią czy obumieranie tkanek. Może to wszystko wystąpić choć nie musi. Jednak z uwagi na dobro kota, jego bezpieczeństwo stanęło na decyzji krojenia. Sorry w każdej chwili może na tej łapie zawiesić się, zahaczyć nią gdzieś , wsadzić ...By się uwolnić będzie nią szarpać do upadłego. Bólu nie czuje. Więc walczyć będzie do końca. Smutnego i strasznego Wtedy "straty" będą nie odwracalne. Nie zapobieżemy temu mimo pilnowania. Nikt nie przebywa 24 godzin na czuja w domu. Poza tym Sorruniek jest przeznaczony do adopcji. Mimo starannego dobierania domu nie jestem w stanie przewidzieć jak ten się zachowa jeśli wszystkie te powyższe okoliczności się zdarzą. Gdy bierze się kalekiego kota z dobrodziejstwem inwentarza myśli się ,że podoła się wszystkiemu. A te zmieniają się. My chcemy tego uniknąć.
Połączymy amputację z kastracją. By dwa razy kota nie usypiać narażając jego organizm na jakieś szwanki. No chyba że, odpukać, wystąpią nie przewidziane okoliczności.
Machina ruszyła.

Proszę rozsyłajcie zbiórkę. Wiem ,że to robicie ale i tak przypomnę się.

[IrenaIka2]

Za całokształt

[MonikaMroz]

Zrzutka rozesłana.
I wpłacone.
Wiem że moja koleżanka tez wpłaci. Sama też kociara i przygarnia schroniskowe biedy i daje im domek.
Za Sorrusia mocne

I za resztę też

[ASK@]

Bardzo dziękuję.

Popełniłam swój bazarek z pięknymi kocykami. Praca i pomysł gusiek1.
Zapraszam
viewtopic.php?f=20&t=206027

Proszę o podbijanie i zaglądanie