Józefów, Kubuś ma dom! Jego bracia też!

No to widzę, że mamy podobny problem... też mam dwie kotki do wyadoptowania... jedna cudowna, miziasta (podrzucona pod Paluch wiosną tego roku), a druga czarna jak smoła lekko dzikunowata, pewnie gdyby była jedynaczką stałaby się największą przylepą na świecie - jest najpiękniejszym kotem w moim stadzie. Obie są tępione przez moje stado i dla ich dobra nie mogę ich zatrzymać u siebie, ale oczywiście brak mi przebicia i umiejętności prowadzenia wątku, nie ważne czy na miau czy na FB :roll:

**Adopcje: 12 >>**

Ogłaszasz je? jedną jako cud miziaka, drugą jako pięknotę do ozdoby -taka kotka dla konesera. Jeśli lubi kocie towarzystwo to jako doskonale piękny kot na dokocenie.Udaje się czasem.
Wątek daje możliwości jako-takie ale głównie ogłoszenia mają rację bytu w adopcjach.
FB nie lubię.

Prowadzę DT 4 lata i tylko jedna kotka poszła z miau i jeden kot z FB do ds.Nie mam szczęścia w tej dziedzinie :twisted:

Monika, dasz radę. Wstaw kontenerki do klatki może same wejdą.Wstaw wcześniej by przywykły.

Kontenerki do klatki to niezabardzo się zmieszczą...
Dam sobie z paskudą radę, to przeca małe jeszcze - od czego są rękawiczki?

Naszych ogłoszeń w sieci jeszcze nie znalazłam...
Tekst wypłodziłam standardowy, bez ozdobników, ale może trza by jakiś chwytliwy tytuł zapodać?
Myślę...

**Adopcje: 12 >>**

Niech na razie idzie taki jaki jest. Potem jak kota lepiej poznasz to ozdobniki łatwiej dopisać.

Też tak pomyślałam. Że lepiej cokolwiek, niz dumanie nad tekstem, a tu kot się "w lata wpędza" :wink:

.

CA pracuje

. Właśnie aktywowałam coś ze dwadzieścia linków.

Na razie ani jednego, nawet glupiego telefonu o Kubę

Tekst pewno niechwytliwy, słabo mi to wychodzi.

A cała trójca drze japy na mój widok: jeeeeść, no szybciorem, jeeeeeść :evil:

Jak tak dalej pójdzie wyhoduję sobie siedmiokilowe kotecki i kto to da radę takiego utrzymać?

Suprajs, suprajs - okazało się że wszystkie czarnuszki to chłopcy... Ten, którego podejrzewałam o żeńskość :oops:

, tez jest drobnym facecikiem (nie zaglądałam pod ogonek, żal mi było straszyć już i tak zestresowanego malucha). Zresztą, za naruszanie nietykalności cielesnej kotka zostałam skarcona łapom.

Byliśmy na przeglądzie u weta. Koty zdrowe, poza kopalnią świerzbu w uszach. Uszy wyczyszczone, pierwsze szczepienie za nami.
I kolejna niespodzianka - po zębach wetka oceniła kociaki na co najmniej sześć miesięcy. Mówiłam, że się nie znam na kociakach, mówiłam? Oceniłam "na oko", że są wielkości ASK-owej Szyszki, o której mówią że urodziła się w sierpniu.
Jak na "dzikie" koty, muszkieterowie byli bardzo grzeczni u weta. Cierpliwie znieśli grzebanie w uszach, a na zastrzyk nawet nie zareagowali. Tak więc mamy Atosa, Portosa i Aramisa

Dzieciaki (młodzieńcy?) w nagrodę za dzielność dostali dodatkową puszeczkę i odpoczywają po ciężkich przeżyciach w swojej klatce.

no to skoro okazali się tacy starzy, z jednocześnie są dzikawi-to jedynym rozsądnym wyjściem jest zacząć je intensywnie oswajać, rozmiziwać itp., lub z drugiej strony w ogóle nie przyzwyczajać do człowieka aby wypuścić na wolnożyjące.
To że u weta były aż takie grzeczne to jest też jeszcze różnica-grzeczne i łagodne, czy też przerażone i dlatego sparaliżowane strachem)

bo jest już bardzo póżno-w ogóle nie wiem czy nie za póżno, ( największe miziaki to koty przyzwyczajone do dotykania przez człowieka między 5-tym a 12-tym tygodniem życia-potem im póżniej tym trudniej lub bardziej niemożliwie-zależy od kota)

czyli musisz podjąć decyzję jaka przyszłość powinna ich czekać i konsekwentnie działać w tym kierunku-bo, jeśli bierzesz pod uwage domy niewychodzące to kot "trochę oswojony" ma małe szanse na dom-większość chce miziaki (ewent.może się jeszcze udać wydać parkę-wyjątkowy miziak z kotem "trudniejszym" czyli niemiziakiem-ja tak wydałam ze 3 bardzo trudne parki na ponad 20 miziastych parek które wydałam (w tym starych lub kalekich) , ale uwazam to za cud-bo łatwiej wydać kota przewlekle chorego czy wręcz kalekiego niż nielubiącego człowieka.
Jednocześnie życie wolno jest dla niego bardzo niebezpieczne. Z kolei dom wychodzący dla kota nielgnącego do człowieka to prawie jak wolne wychodzenie w naszej okolicy-na jedno wyjdzie.

trzymam :ok:

Wolałabym ich nie oswajać. Dla dzikich kotów mam miejsce, gdzie mogłyby sobie żyć, dokarmiane przez ludzi. Po sterylizacji (i jak zrobi się ciepło oczywiście) mogę postawić budki i będę podrzucała jedzenie albo karmiła osobiście. I taki był początkowy plan.
Kłopot mam z jednym, który wyraźnie się oswaja. Tego puściłam w eter, ale na razie cisza...

Najbardziej potrzebne mi jest miejsce, gdzie mogłabym przetrzymać je do wiosny - nie wiem jak długo będą mogły u mnie mieszkać. Dlatego szukam tez awaryjnego, także płatnego DT.

jak może wiesz ja też dwa takie nieoswajalne, po niezbędnej obsłudze i ponad pół roku mieszkania u nas i nienawidzenia nas, wypuściłam i teraz mają u mnie śmietnikowy raj .. zakumplowały się z okolicznymi kotami, które i tak dokarmiam od dawna-u nas jest wymarzona dla nich okolica-u Ciebie chyba nawet lepiej niż u mnie bo jeszcze spokojniej.

a na malucha przyjdzie czas-powinnaś go w takim razie oddzielić od braci i oswajać, oswajac, oswajać...
są amatorzy czarnuszków i taki zapewne go wypatrzy , bo jak wiadomo "czarnuszki są najpiękniejsze" :ok:

-jest też wielu mądrych ludzi którym maść obojętna-byle był miziasty

**Adopcje: 12 >>**

Jak chłopaki ?

A dziękujemy za zainteresowanie

Chłopaki na szczęście OK. Po szczepieniu byli lekko osowiali, ale tylko trochę - myślę, że bardziej z powodu "mocnych" wrażeń z podróży do weta niż na skutek podania samej szczepionki. Apetyty mają ogromne, jeszcze się nie nauczyli, że micha jest i będzie.
Na porannym karmieniu wita mnie zgodny chórek poganiający do szybszego wydłubywania bozity z pudełka, no bo kotecki przecież nie jadły całą noc.
Kuba robi się coraz bardziej miziasty... Wywala brzuszek do głaskania, udeptuje kocyk i mrrrrrruczy, mrrrruczy...
Jego bracia nie wykazują woli zaprzyjaźniania się ze mną i jeżeli ten stan utrzyma się do wiosny, będę miała dla nich miejsce.
Dołuję się Kubą - cholernik jeden oddziczył się w tempie ekspresowym...

Podniesiemy trochę chłopaków.

Ciągle w klatce. Dwa dzikusy Kola i Kosma nie wyrażają chęci opuszczenia jej nawet jak grzebię w kuwecie przy otwartych drzwiczkach. Wciskają się z przerażeniem w kącik, nawet do michy dorywają się jak ten straszny potwór (czyli ja) sobie pójdzie. Za to Kuba - o, ten to by poszedł na pokoje. Jeszcze ich nie zapoznaję z domownikami, widzieli sie tylko w przelocie przez kraty kontenerka i zostali osyczani zgodnie przez kocicę i Tobiasza.

A tutaj Kubuś po wizycie u weta (z mokrymi uszkami po czyszczeniu)

Kola - największy dzik i strachulec

Kosma - jest dużo większy od pozostałych, ale też się mnie boi

Ciężko ich odróżnić na zdjęciach - są ogromnie podobni, smoliste czarnuchy bez jednego jaśniejszego włosa.

ten Kola to na dzikusa średnio wygląda..

Na zdjęciach żaden nie wygląda na dzikusa. U weta tez byli bezproblemowi, tylko czuć było pod palcami trzepocące ze strachu serduszka

. Tylko poranne karmienie budzi w nich entuzjazm, ale starannie uciekają przed dotykiem, porzucając nawet jedzenie.
Jeden Kuba wyciąga do mnie łapkę przez kraty i przytulany potrafi zamruczeć. Jest taki drobniutki, aż nie chce się wierzyć, że jest juz taki "stary".
Ogłoszenia wznowię po świętach...

Józefów, Kubuś ma dom! Jego bracia też!

Kto przegląda forum