Ponad pół godziny nam zajęła akcja kropienia Farby. Okazuje się, że ona jest tak zestresowana, że mało je i prawie w ogóle się nie załatwia. Ale to za chwilkę.
Wzięliśmy krople walerianowe - one ją zwabiają z szafy na podłogę w przeciągu paru minut. Pokój zamknęliśmy, Kernel próbował się przedrapać do nas przez drzwi ale dał sobie spokój. Nakropiliśmy kropli na taki mały dywanik łazienkowy i czekaliśmy z Frontline na dole. Po paru minutach zeszła z szafy i zaczęła powoli podchodzić. Powąchała rękę TŻ też skropioną i poocierała się o nią ale na próbę głaskania odsunęła się na dwa kroki i zaburczała niemiło. Obeszła trochę pokój (pewnie żeby sprawdzić czy nikt sie nie ukrył) i znów do nas. Tym razem ja skropiłam sobie dłoń i położyłam na dywanie. Frontline TŻ miał jej nakropić jak się będzie schylała. Ryzykując, że tylko część dostanie się do skóry, bo Farba nie dałaby sobie sierści odchylić:/. Kota pochyliła się nad moją ręką i wąchała intensywnie (aż mnie obśliniła) ale na każdy szelest TŻta odwracała się. Podeszła w końcu do dywanika i... zsikała się na niego! Ale trwało to baaaardzooo długo, stąd moje podejrzenia, że od co najmniej wczoraj na dole nie była:( A jak już skończyła to czmychnęła na szafę a my zabraliśmy się za sprzątanie... Plan A nie wypalił... Blan B przewidywał wyłożenie na miseczkę jej ulubionej śmieciowej karmy o śladowych ilościach mięsa i dużej ilości zapachu i smaku (
). Kota oczywiście zeszła. Pewnie nic oprócz wczorajszego mokrego (które jej dałam na szafę) nie jadła:( Zeszła i zaczęła jeść. Jeszcze przez chwilę była bardzo czujna ale już głód był silniejszy i bez reszty oddała się jedzeniu. Na dodatek usytuowała się przodem do mnie a zupełnie tyłem do TŻta, który po paru chwilach po prostu nakropił jej lek między łopatki. Nie zwróciła uwagi na szelest bo staraliśmy się dość głośno rozmawiać non stop. Frontline gładko spłynęło po włosach (pochylony kot, włosy pod kątem, taka sztuczka;-) ). Wstrząsnęła się lekko ale nie przerwała jedzenia! A my byliśmy w szoku. Zjadła połowę i myk na szafę. Siedzi tam grzecznie i nawet się nie liże... Po prostu szok...
Ale bardzo się o nią boję. To chyba jest kot idealny dla jakiejś staruszki, która siedzi cały dzień w domu i wszystko odbywa się bardzo spokojnie. Farba nie lubi hałasu, nie lubi Kernela (który gania i generalnie jest wobec niej coraz bardziej agresywny. Dojrzewanie? Mam nadzieję, że tak i że to minie przynajmniej częściowo jak go ciachniemy. ), nie lubi maluchów (czyli wszelkich nowości). Najlepiej byłoby jej chyba właśnie jako jedynemu kotu osoby przebywającej dużo w domu. U nas tego niestety nie dostanie. A ja nie wiem jak jej ulżyć, jak pomóc być szczęśliwym kotem...
Na razie na czas obecności maluchów jedną kuwetę postawiłam w pokoju - niech ma bliżej. Mam nadzieję, że będzie się do niej załatwiać a nie gdzieś na dywan czy na szafę... I michę z chrupkami na szafę, tam gdzie się bunkruje. Nic więcej zrobić nie mogę. Może będzie lepiej jak Kernela ciachniemy, ale kto wie...
dziękujemy z całego serca).
pierwszy pan o bardzo miłym spokojnym głosie powiedział, że miał już kotkę, miała trzy lata jak na działce pewnego razu (cytuję) "wybrała wolność". Ogólnie mieszkają w bloku ale ta działka mnie niepokoi. Jak przekonać tego gościa, żeby kota nie wypuszczał? Czy może darować sobie tego faceta? Czy dać warunek niewypuszczania kota na działce? Wysłałam mu ABC i wzór umowy, żeby mógł przemyśleć sprawę. Nie śpieszyło mu się, powiedział, że kotek ma być przede wszystkim zdrowy więc poczeka na efekty tego odrobaczania spokojnie. Sterylizacja na pewno.
