Igraszka wróciła do koko_ :))))))))

jarzab pisze:Najgorsze że jak krzyknę na Tusię to Igraszka tez się boi i ucieka

Odizolowanie obu pań powinno uspokoić sytuację - nie będzie powód do krzyku na Tusię, a Igraszka poczuje się bezpieczniej. Wydaje mi się, że w tej chwili jest to najlepsze rozwiązanie.

Zobaczymy co przyniesie nowy dzień.

jarzab pisze:Zobaczymy co przyniesie nowy dzień.

Trzymam kciuki, by noc minęła spokojnie i by nowy dzień przyniósł utrwalenie rozejmu między Tusią a Igraszką :ok:

Igraszka 2 lata temu była u mnie przez miesiąc, mieszkałam wtedy z teściami i ich dorosłym kocurem-Smeagolem
Igraszka zamieszkała w moim pokoju - przez tydzień nie wychodziła spod łóżka, siedziała pod nim cała w strachu
godzinami leżałam na podłodze i na siłę ją głaskałam... po kilku dniach nawet zaczęła mruczeć
kuweta stała obok łóżka, miseczki z jedzeniem pod łóżkiem

po tygodniu zaczęła wychodzić spod łóżka tylko wtedy jak było w pokoju cicho, jak tylko mnie zobaczyła to zwiewała pod nie - nie reagowałam na to, udawałam, że jej nie widzę i robiłam to, co miałam zrobić... poskutkowało i Igraszka przestała zwiewać na mój widok
zaczęła spać na łóżku i mruczeć jak ją głaskałam

po 1,5 tygodnia zaczęła zwiedzać mieszkanie razem ze Smeagolem - było co prawda na początku między nimi syczenie, jeżenie się i demonstracja jaka/jaki to ja nie jestem groźny... ale zostawiliśmy koty samym sobie, żeby ustaliły hierarchię same - ustaliły i zapanował spokój... a później nawet wspólne zabawy

solangelica pisze:
jarzab pisze:Tusi już zdecydowanie złość minęła , teraz chciała by się zaprzyjaźnić za to Igraszka wydaje z siebie dźwięki rozwścieczonego T-rexa Ale do rękoczynów nadal na szczęście nie dochodzi .

Witam Pana Marcina
bardzo sie ciesze ze Igraszka trafila w koncu do domu! Mysle, ze z Tusią na pewno sobie poradzi
Prosze o fotki koniecznie
(Ps. To ja z kolezanka bylam u Pana na rozmowie - ciesze sie ze udalo sie doprowadzic sprawe do dobrego finalu! )

kciuki za Igraszke, Tusie i Pana Marcina

Ja jestem ta druga

Też trzymam kciuki, żeby obie damy się dogadały i mam nadzieję, że niedługo się wszystko uspokoi.

Za rozejm

Popieram pomysł Gema. Rozdzielić kotki, niech się obie oswoją z nowym stanem rzeczy.

Granula pisze:Igraszka 2 lata temu była u mnie przez miesiąc, mieszkałam wtedy z teściami i ich dorosłym kocurem-Smeagolem
Igraszka zamieszkała w moim pokoju - przez tydzień nie wychodziła spod łóżka, siedziała pod nim cała w strachu
godzinami leżałam na podłodze i na siłę ją głaskałam... po kilku dniach nawet zaczęła mruczeć
kuweta stała obok łóżka, miseczki z jedzeniem pod łóżkiem

po tygodniu zaczęła wychodzić spod łóżka tylko wtedy jak było w pokoju cicho, jak tylko mnie zobaczyła to zwiewała pod nie - nie reagowałam na to, udawałam, że jej nie widzę i robiłam to, co miałam zrobić... poskutkowało i Igraszka przestała zwiewać na mój widok
zaczęła spać na łóżku i mruczeć jak ją głaskałam

po 1,5 tygodnia zaczęła zwiedzać mieszkanie razem ze Smeagolem - było co prawda na początku między nimi syczenie, jeżenie się i demonstracja jaka/jaki to ja nie jestem groźny... ale zostawiliśmy koty samym sobie, żeby ustaliły hierarchię same - ustaliły i zapanował spokój... a później nawet wspólne zabawy

Zatkałem wejście do wersalki i Igraszka spała całą noc na fotelu oczywiście kilka razy doszło do awantury z Tusią ale nie było tak źle . Gorzej sytuacja wyglądała rano wyciągnąłem odkurzacz i zacząłem odkurzać nie wiedziałem że Igraszka tak się boi odkurzacza zaczęła panikować uciekła w kąt na nią naskoczyła Tusia wrzask , pazury no i masz, kałuża na pół pokoju :-(

Pozytywne jest to że w nocy Igraszka skorzystała z kuwety ale w momencie kiedy Tusia była zamknięta w koszyku bo gdy są razem w jednym pomieszczeniu i Igraszka chce skorzystać z kuwety to Tuśka zaraz do niej biegnie i przestraszona Igraszka ucieka .

Ja mam suczkę i nowego kotka prawie dwa miesiące ale do tej pory na noc muszę izolować towarzystwo. W ciągu dnia zwierzaki już bawią się i chodzą po całym mieszkaniu ale sypialni w nocy swojej ostatniej ostoi, swojego pana i najbardziej bezpiecznego miejsca w domu czyli norki pod łóżkiem suka nie odstąpi i zaczyna się przeganianie kota...

A nie ma szansy zamknięcia panien w oddzielnych pomieszczeniach? Może ktoś z forum kto jest w Krakowie ma jakąś awaryjną zapasową kuwetkę?

I jestem zdania, że trzeba przetrwać pierwszy miesiąc na spokojnie. Dla obu dziewczynek sytuacja jest totalnie niezrozumiała i potrzebują czasu.

W każdym razie trzymam wielkie kciukacze. Pamiętam nasze dokocenie prywatnymi futrzakami. Osobne pomieszczenie było nam potrzebne przez 3 miesiące, bo dokoptowała do nas mała furiatka

Teraz wciąż bywają gonitwy, ale towarzystwo zaakceptowało się. Bardzo nam pomógł Feliway w kontakcie.

Niech ktoś mi powie jak mam tu dołączyć foto ???

Na tej stronie viewtopic.php?f=13&t=92612&start=1125 Trinity wkleiła dokładną instrukcję. Są oczywiście jeszcze inne strony - np. ja po przeprowadzce z Fotosik zaczynam używać Photobucket. Jestem na różnych forum wiec szukałam opcji z tworzeniem albumów.

kussad pisze:Na tej stronie viewtopic.php?f=13&t=92612&start=1125 Trinity wkleiła dokładną instrukcję. Są oczywiście jeszcze inne strony - np. ja po przeprowadzce z Fotosik zaczynam używać Photobucket. Jestem na różnych forum wiec szukałam opcji z tworzeniem albumów.

Dzięki . Wieczorkiem popróbuje .

Bardzo się cieszę, że Igrasia już w nowym domku

I teraz możecie na mnie nakrzyczeć, że się wymądrzam ale coś powiem :oops:

1. kuwetkę można kupić już za 12-14 zł jest poniedziałek to otwarli sklepy( hi hi nie będzie juz na smakołyki dla siebie o jak dobrze to znam :ryk:

) a dwie kuwetki są w tej sytuacji bardzo potrzebne.
2. Skąd przekonanie,że koty muszą się zaraz pokochać i akceptować :?:

często o tym czytam na forum. Chyba nikt w to nie wierzy kto myśli realnie. Koty to żywe stworzenia o silnych zróżnicowanych charakterach a ich wzajemne relacje ustalają się długo i na dodatek często się zmieniają. Trzeba poprostu to zakceptować -z kotami życie nie jest łatwe. To codzienny trud opieki i miłości do zwierzaków. Panie Marcinie wszystko jest przed wami trzeba o tym pamiętać- one moga się teraz pokochać a za dwa lata pokłócą się na zabój. Albo zacząć gdzieś sikać albo coś zniszczyć. I to my niestety musimy dostosować sie do kotków i wymyslać rozwiązania. I tak będzie już zawsze prze najblizsze około 15 lat :twisted:

Miłość cierpliwość i akceptacja to jedyna droga. I koniec z myśleniem o tym co sobie dziś kupię :mrgreen:

kuwetka to dopiero początek wydatków na te bezdenne kocie potwory. I proszę przestać się łudzić ,że kiedyś będzie idealnie. Ale za to ile prawdziwej miłości (kapryśnej i wymagającej to fakt) za to otrzymujemy. Dlatego naprawdę warto z całego serca pozdrawiam Marcina Tusię i Igrasię Ja i kotków(18+) :1luvu: