Maniuś odnalazł swoje miejsce na ziemi, co mnie ogromnie cieszy.Parę zdjęć Tusi.Trudno jej zrobić fotki, bo jakoś boi się aparatu.To mądra, piękna kotka.Przekonała się, że głaskanie jest przyjemne, lubi być blisko p.Izy, czasem śpi w nogach łóżka, ale na rękach nie czuje się komfortowo.To młoda kotka, bawi się pięknie, biega z Kubusiem, bawi się najchętniej torem z piłeczką, ale najwięcej czasu spędza na parapecie okna obserwując ptaki za oknem i w ogóle to, co się tam dzieje.Bardzo opiekuje się Kubusiem, wylizuje mu uszka, Tino też załapuje się na takie karesy.Ona ma to w genach, musi mieć kota do towarzystwa.
, są regularnie czesane i ich sierść jest cudowna, mięciutka, lśniąca, koloru głębokiej czerni.Kubuś był w bardzo złym stanie, kiedy przyszedł z lecznicy, futro miał paskudne, brązowe miejscami, ale to już przeszłość.
Maniuś korzysta z drapaka, nie zrzuca niczego, nie łobuzuje.W dodatku jest miziakiem.To mądry i bardzo kochany kot, ma dobre warunki, docenia to.U mnie był dręczony 
, żal mi go było bardzo, ale nie miałam wyjścia.Dobrze, że koniec udręki tego kota.
, ale przekonałam ją.Było to parę lat temu, a p.Beata wciąż nie może przestać zachwycać się Brendą, rozmawiamy dość często przez telefon.Zawsze piszę prawdę, nawet jeśli to miałoby zniechęcić potencjalny domek.Wolę przesadzić z podkreślaniem wad niż mieć zwrot z adopcji.Naprawdę to miałam tylko jeden, o co sama poprosiłam, a przecież tyle kotów wyadoptowałam.Wygląda to trochę na samochwałkę, ale taka jest prawda.Nawet weci mówią, że koty mam rewelacyjne.Przede wszystkim nauczone są życia w stadzie, dogadują się, z resztą robię zdjęcia, które to pokazują.Koty czują, że są dla mnie ważne, że nic im nie grozi, nikt na nie nie krzyczy, w domu jest spokojnie.Zaspokajane są ich potrzeby, również psychiczne, nic na siłę i to działa.
Wprawdzie im się nie dziwię, po 8 godzin spędzili sami i pewnie się wynudzili, ale Felkowi spokój się należał "z urzędu" po takich przeżyciach; mi zresztą też.
