OTW17- życie leniwie toczy się dalej...

KociaMama44 pisze:[...]To Ci dopiero Kinder - niespodzianka..

ciekawe co ma w środku?
---
:smokin:

**Adopcje: 10 >>**

hutek pisze:Sliczny ten maly. Asiu ile masz kotow bo nie moge sie doliczyc. A podobno ze mnie nie zly matematyk

Jacek, mam jedną metodę. NIE liczę bo bym ogłupiała. Zgłupiałabym do reszty i jakiegoś biedaka zostawiła w potrzebie :mrgreen:

Ale pierwsza strona watku o tymczasach jest aktualna (chyba) jeszcze. Adopcje stoją.

Mały waży 4,400 i ma niespożytą energię. I niech tak ziostanie. Skradł serce od razu każdemu z nas. Przebojowy, radosny, odważny. A mnie gdzieś kołacze strach o niego. Choroby, choroby... Takie kruche to malusie życie strasznie jest. A nasza wetka dalek. Takie głupie myśli mnie nachodzą. Wczoraj zmaówiłam mu jedzonko. Nawet Janusz nie pytał ile poszło tylko ile kupisz by starczyło. Dziś dałam odrobinkę Gerberka. Sama Conva to za mało. On ciągle głodny.
Kocik, wedle relacji TZ-ta co się wypytał wczoraj donosiciela kociego , jadł to co z obiadu zostało i wędlinę. Miał wybór. je albo nie. Dobrze ,że on sam coś łyka bo jakby był jeszcze butelkowy to amen i dwa ameny. Więc kolor i skład kupala jest już wiadomy.
Vipek wpadł w szał głodowy jak Gerberka poczuł. Zmiótł by słoiczek w tempie zabójczym.
Większosć omija klatke z dala. Tylko Nelka jest zainteresowana grzebaniem w niby kuwetce. Musiałam kartonikami zasłonić. Miski tak są umieszczone, że raczej nie podejdą. Choć jak na razie on woli talerzyki i garami nie interesuje się.
Adopcji, adopcji nam mocno potrzeba.

Niech waga rośnie. Jak czytam opowieść o jedzeniu resztek, przypomina mi się opowieść o Klusi rzucającej się na chleb dla ptaków, bo głodowała. Mały pewnie za chwilę uzna, że jedzenie tuż koło pysia to norma i oby tak było zawsze.

**Adopcje: 10 >>**

Dzieciak i tak miał szczęście. Człowiek "od kota" nie nawidzi tych stworzeń i tylko obecność córki (co pisałam) go powstrzymało. Ukręciłby małemu łepinę i nie kryje się z tym. To typ z tych " nie lubie, zniszczę". Janusz tematu nie drażył. Wziął i kocha jak swoje.

Asiu, chyba 440g a nie 4,400? :strach:

**Adopcje: 10 >>**

Marzenia11 pisze:Asiu, chyba 440g a nie 4,400?

chyba

Co tam jedno czy dwa zera w strony różne :wink:

Ten ostatni wynik jest do osiągnięcia wszak :ok:

ASK@ pisze:
Marzenia11 pisze:Asiu, chyba 440g a nie 4,400?

chyba Co tam jedno czy dwa zera w strony różne
Ten ostatni wynik jest do osiągnięcia wszak

No ale jakby trzytygodniowy kociak tyle ważył to bym się chyba martwiła :lol:

kciuki dla malucha i dla Was :ok:

Marzenia11 pisze:[...]to bym się chyba martwiła [...]

ja też
o Twoje szczyty...
---
:smokin:

**Adopcje: 10 >>**

Ojtam, ojtam siem czepiata o szczegóły jakieś :strach:

kot dinozaur i tyle by był.

świetna waga !!!. Moja to dopiero po 3 tygodniach osiągnęła 560 g

Vipek. Przespał prawie całą moją wizytę. Asia miała już niecne plany nadziewania kotka na termometr, ale na szczęście podjadł porządnie, więc obawy o zdrowie zniknęły.

Obrazek

Link do zdjęć: https://goo.gl/photos/pB5UetFVeQtbSqtcA

**Adopcje: 10 >>**

A wieczorem było tak jak wspominałam. Koty poszły umordowane dniem spać. A ten Niuniek mordę darł z nudów i szukał towarzysza do zabaw.

ASK@ pisze:A wieczorem było tak jak wspominałam. Koty poszły umordowane dniem spać. A ten Niuniek mordę darł z nudów i szukał towarzysza do zabaw.

Musisz mu jakiegoś drugiego małego jeszcze załatwić :wink:

**Adopcje: 10 >>**

Wczoraj rano lleśne koty nie dostały jeść. Odkryłam ten fakt po powrocie z pracy widząc pojemnik pełny w lodówce. Janusz miał na noc więc był jego "dyżur" na spacery. Tylko zabrać nery, naszykowaną w torbie wodę i chrupy. Dla mnie taki dzionek to ulga. Czasu więcej. No więc na spyty wzięłam TZ-ta z góry zakładając ,że zabył i już. Wnerw, grzmoty i błyskawice prawie mnie dopadły. Mój ton nie był miły ale jakoś facet przełknął. I wyjaśnił. Okzało się jednak, że polazł. Tylko na terenie mnogo osób sie kręciło. Brama otwarta na oścież zachęcałą do wejścia ale nie miał odwagi. Nie wszedł. Raz rozmawiał z właścicielem. Potem widział jego z rodziną. Teraz tłumik się kręcił. Logicznie myśląc myslał, że zaczynają coś roboić. Fakt, rzecz nie unikniona dla tak pieknego terenu. Choć dla mnie pełna zmartwienia. Gdzie koty się podzieją? Gdzie będą jeść? Rozumek malutki już kombinował gdzie takie miejsce na stołówkę by się zdało wypatrzeć. TZ-t poszedł do pracy. Nakarmiłam Kinderka i naszykowałam gary leśne. Wzięłam miski, folię, podkładki....Aby coś mieć na początek. Poszłam. Nie mogłam usiedzieć w domu. Deszcz przestał łupać. Po drodze zerkałam na śmietniska by ew dobra przydatne wypatrzeć. Z sercem ew gardle skręciłam w dukt leśny. Próby przebicia wzrokiem zieleni by coś wcześniej wyzerkać nic nie dały. Podeszłąm. Stanęłam. Wypatruję. NIC się nie zmieniło na wejściu. Trawa jak rosła tak rośnie. Nawet wgnietu nie ma. Brama uchylona. Kłódek brak. Wlazłam. Dochodzę do ściany krzaczorów, mijam. Ruina stoi. Tylko wszystko co było dla kotów przed wejściem naszykowane (budki, posłanko, miska z wodą) wywalone. Rozpirzone. Drzwi ,jak zwykle, przystawione cegłą. Ale weszłam. Zamarłam. Wykipiszone wsio co tam było. Kosze z kocykami wypitolone i wybebeszone. Powywracane dykty osłaniające lezyska, wyciepane kocyki polarowe i szlafroki, bluzy....Kołdry co kryły wszystko przenicowane. Pudła wywalone. Okna znów na gołe bo folię i dykty wyrwano. Szukano skarbów? To nie mogli być robotnicy. Chyba ,że na przegląd przyjechali tylko. W co wątpię. Zostawiłam jedzenie. Wołałam koty ale nie przyszły. Ale na rzeczy coś było bo jeden z kotów tam jedzących przyszedł na michę na kotłownię. Rano i wieczorem. Dziś rano przyszły. Zareagowały na moje wrzaski. Nawet sroki mnie nie zagłuszyły. Odetchnęłam.
za to przy płocie kotłowni ktoś tak postawił auto ,że nawet dłoni nie mogłam wcisnąć. O tyłku zapomnij. Jakoś sie udało nakarmić je pod autem.Oczywiście widziano mnie stadnie. Dzień targowy.

podli ludzie

OTW17- życie leniwie toczy się dalej...

Kto przegląda forum