OTW23-A życie prozaicznie się toczy:(

[aga66]

Taki młody kotek. Bardzo mi przykro.

[ASK@]

Taki młody kotek. Bardzo mi przykro.

Smutne to wszystko.
Teraz Monika musi uporać się z pustką. Tym trudniej to zrobić bo wszystko "poszło" błyskawicznie.
Precelek ze swoją siostrą Pierniczkiem zostali wywalenia w lesie. Miały około 8 tygodni. Młodzi ludzie, do których maluchy wybiegły, przynieśli je pod blok. Dzieci pełne ufności do ludzi. Biegały pod klatką przy pojemniku pełnym mleka. Otoczone wianuszkiem ludzi, którzy nie wykazywli chęci pomocy innej, niż mleko i debata. Opisywałam sytuację na wątku. W efekcie zostałam na ławce sama z dzieciakami. Płacząc czekałam na Janusza co z transporterem miał przyjść.
Pierniczek umarła. Szybo poszło. Testy wykazały pp. Musiała już być zarażona za nim do nas trafiła. Miała chyba postać nadostrą. Nie mieliśmy szans z chorobą.
Precelek wyrósł na pięknego chłopaka pełnego ufności do ludzi.
Kochał życie, ludzi, koty...
Kochał...czas przeszły. Najbardziej okrutny.

[aga66]

Miał dobre życie, był kochany. Choć taka pociecha. Szkoda, że tak krótko

[Myszorek]

Przykre to wszystko.

[ASK@]

Pani Teresa daje smaczki kotom pod swoją klatką. Pod jaśminem. Rudy i Czarny chętnie tam jedzą. Sama im rano tam serwuję saszetki. Jednak Pani Teresa zaczęła zapodawać żarło pod drugim krzaczkiem. Takim obok. Zauważyłam pojemniki tam ukryte. I...zauważyłam kota ukrytego w gęstwinie czekającego wytrwale. Więc i ja zaczęłam zostawiać tam saszetkę i chrupki. Nie zawsze jakaś bieda czai się obok. Ale ja i tak napełniam pojemniki. Niekiedy, już odchodząc widzę głodomora jakiegoś wślizgującego się pod gałęzie. Nie pozwalam Rudemu tam włazić. Ma dom a i tak żyje na wikcie obcych. Czarnuch w ogóle się nie interesuje. I tak któregoś ranka, będąc już przy płocie kotłowni, zauważyłam z dala, że krzak jest okupowany przez coś rudego. Ruszyłam przez trawnik by dziada odpędzić. Trawnik to wygórowane słowo. To sucha słoma w kolorze każdym tylko nie zielonym. Susza zrobiła okrutne spustoszenie.
Więc idę sobie i gapię się w krzalun. Coś mi nie pasi w tym wyglądzie. Zanim doszłam rudość raczyła zerknąć ku mnie. Wychyliła pysk i zawiesiła na mnie oko. A ja zawiesiłam swój krok. To był...lisio. To jego puszysty ogon tak dziwnie wyglądał.
Mój lisio czy nie mój ale przyszedł na nedzną jedną saszetkę i garść chrup. Dzikie zwierzęta doskonale orientują się w tym gdzie ludzie zostawiają żarcie. Czy to jest miska kota czy wywalony przez człowieka obiad. Są głodne i idą po najłatwiejszej drodze.
Zawróciłam. Niech męczy się z dłubaniem smaczka. Taka ilość to przekąska na jeden ząb.

[aga66]