OTW21- czas Sorrunia :(

[ASK@]

Każde zwierzę jest mądre. Potrafi kochać, przywiązać się, odwdzięczyć się za opiekę i zainteresowanie. To my ludzie tworzymy stereotypy i tak chowamy kolejne pokolenia. Uważamy za oczywiste sprawy ,które oczywistymi nie są. Jeśli się w nie wgłębi i pozna. Hania rozpoznaje swoje kurki i kogutki. Każde ma imię i reaguje na nie. To tak jak z burymi czy czarnymi kotami Niby takie same a jednak są inne. Opowiadała co lubią jeść, jak reagują na nich, na siebie...Jak opiekują się dziećmi.
A jajeczka...piękne odcienie mają. Szczególnie miętowe mi się podobają. Na fotce nie widać ich cudnego koloru. Mam nadzieję ,że żółteczko i białko też będzie zielonkawe

[meg11]

Asiu lepiej żeby żółteczko było żółte jak będzie zielonkawe to raczej kosz bym sugerowała tamta liliputka była babci ukochaną kurką jak piesek za nią chodziła, miała chyba nawet swoje imię tylko nie pamiętam jakie, chyba Wasylisa to już ponad 35 lat pamiętam za to olbrzyniaste jajka z których kogiel mogel robiłam w podstawce do szklanki takie olbrzymie były. Widok kury na oparciu fotela był niezapomniany

[MalgWroclaw]

Tosia jest blond dzieckiem, czy brąz pieskiem?

[ASK@]

Tosia jest blond dzieckiem, czy brąz pieskiem?

Tosia jest pieskiem.

[ASK@]

Asiu lepiej żeby żółteczko było żółte jak będzie zielonkawe to raczej kosz bym sugerowała tamta liliputka była babci ukochaną kurką jak piesek za nią chodziła, miała chyba nawet swoje imię tylko nie pamiętam jakie, chyba Wasylisa to już ponad 35 lat pamiętam za to olbrzyniaste jajka z których kogiel mogel robiłam w podstawce do szklanki takie olbrzymie były. Widok kury na oparciu fotela był niezapomniany

Zielona skorupka to chyba środek też zielony winien być? C'nie

Historia o kurce fajnista bardzo.
Kiedyś tam uwielbiałam kogel-mogel dobrze utarty. I dodana jeszcze musiała być łyżeczka kakałka. Teraz sam zapach surowego jajka mnie odstrasza. Smaki się zmieniają.

[IrenaIka2]

[ASK@]

Od lat dbam o ptaki. Jakie to mądre bestyjki są. Na pewno rozpoznają ludzi. Ja kojarzę się im z pełnymi wody miskami więc obsiadają w koło miejsce gdzie gary stoją. Przysłowiowo "głupie" gołębie mają swoje rozumki. Nie mokną gdy leje umiejąc odszukać schronienie. Gdy już na prawdę nie mają dachu nad głową, to jak pingwiny, skupiają się w wielkie stadko. Wymieniając się pierwszymi miejscami. Przed upałem też kryją swoje delikatne główki. Wykombinują jak wejść w zadrutowane okienka by dostać się do jedzenia np w śmietniskach. Wiedzą też, kto jest dla nich nie ciekawy. I tak chmarami podrywają się do ucieczki gdy taki delikwent się pojawi. Ludzie ,zbieracze odpadów, tez są rozpoznawani. Gdy przychodzi ten miły co zawsze dobroci podrobi i im rzuci to już drepczą niecierpliwie w pobliżu. Gruchaniem zachęcając do pośpiechu.
Bardzo lubię obserwować wrony. Piją wodę i wycierają dziobki z kropelek o rant miski. Gołąb chlapie się radośnie w kałuży. One dostojnie podchodzą, wskakują w wodę i ...zaczyna się trzepanie pierza na całą okolicę. Są kłótliwe. Nie odpuszczą gdy towarzysz zajdzie im za pióro. Gdy gołąb rąbie suchy chleb by choć skwarka chleba one biorą kawał w dziobek i kombinują. Albo zrzucają z wysokości by siła uderzenia rozbiła na kawałki zdobycz. Co bywa nie bezpieczne bo inne złodzieje już na dole czekają na spady. Albo trzymają mocno np skórkę i ...moczą ją w wodzie by namiękła. Odskubują mokre i ponownie moczą.
Sójki wiedzą żem kociara i nie raz udają malunie płaczące koteczki na mój widok. Są śliczne i bystre. Niebieskimi smugami na skrzydłach rozświetlają poranki. Czekają w lesie najczęściej na swoją kolej dorwania się do delicji. Sroki gangami latają po okolicy wyrzucając z szybkością karabinu maszynowego przekleństwa. To tacy ptasi kibole co sieją strach na całą okolicę. Nawet koty się ich boją. Gdy idę je karmić nie wrzeszczę imion futerek bo ...na okolicznych drzewach czy płotach szereg srok już czeka. Wejdą nawet w mały otwór kryjący miski. Nie mają obaw. Przeszkadzają. Kradną na bezczela spod mordek wprost. Cwaniary uczą swoje potomstwo łatwego dostania się do przysmaku. Więc w sezonie srokowym mam coraz więcej spożycieli.
Pary synogarlic potykam w wielu miejscach. To przepiękne i dostojne ptaki. Doskonale wychowane. gdy unoszą się w powietrze to syk skrzydeł rozchodzi się w czystości poranka. Bardzo o siebie dbają i trzymają blisko. Nigdy nie pchają się do żarcia kociego. Nie są zainteresowane rzuconymi okruchami czy chrupkami. Szukają wytrwale ziaren wśród traw i zielska. W pełnym igliwia lesie znajdują oazy złotego piachu i w plamach słońca biorą wtedy kąpiele. Każde grzecznie czeka na swoją kolej.
Lubię patrzeć rankiem na ptaki. Widzieć ich sylwetki na niebie. Słyszeć ich głosy. Szum skrzydeł, grzebanie w ziemi, kłótnie czy nawoływania.

[ASK@]

świeżutkie zdjątka. Ciepłe jak ciepłe bułeczki.

Gajka i Sułek.
Duży Darek pisze:
przyłapałem dziś moją dziewczynę w łóżku z Sułkiem


A Duża Kasia wysłała zaś to
Emirek z wielkimi oczami, Sułek i Bubek, rozpoznawalna Gajka



Pięknie się koty dogadały. A Gajunia i Sułek podobno bardzo się lubią.

[MonikaMroz]

Cudnie

[muza_51]

Miód na serce patrząc na udane adopcje.

[kwiryna]

[ASK@]

Szybko uchwycony Sorruś co pokonuje coraz to inne przeszkody.
Odkrył suszarkę na pranie i nie omieszkał jej użyć do drzemki. Włazi na nią sposobem. Wpierw na kuwetkę wkicuje. Potem na szafkę z butami i już łatwizna. Tylko po prętach na trzech łapkach trzeba przejść i dupkę na plecaku ułożyć.

Wyników jeszcze nie ma. Deczko się denerwuję. Czekam na telefon od wetki ze strachem. Poczytałam o skutkach przykurczu i się wystrachałam. Co prawda przy Sonnusi chirurg wiele mi wyjaśnił. Jakie są obarczenia organizmu pozostawienia krótszej łapki. Ale jakoś nie dotarło do mego rozumku w pełni ,że i Sorruś może też mieć kłopoty.
Przy obecnych lekach to inny kot. Wesoły, otwarty i z ...paskudnym charakterem. Nie ma już w sobie kleju co powodował przyklejanie się ciągłe do mnie. Ale nadal to mój synuś. Co to w nocy przychodzi na poduszkę. Wali gwałtownie tak by pleckami dotykać policzków. Wystawia brzuniek pod rękę by go smyrać. A główkę tak do tyłu wygina bym łatwiej swymi usteczkami do niej dostała. Mają być buziaki między uszy dawane. W trakcie dopieszczeń raptem wstaje i odchodzi mając dość bliskości. Ciągle głodny. Uważający ,że środek stołu to doskonałe miejsce na drzemki. Troszkę mało się bawi ale coś tam turla od czasu do czasu. Ostrzy pazurki po drapaku. Niekiedy dostaje tradycyjnej kociej głupawki. Nie lubiący Teosia co słychać w bulgotaniu jakie wydaje na jego widok. "Sympatia" jest wzajemna. Niestety, mam wrażenie ,że prawa strona odwłoczka powiększyła się. Musze pamiętać by poruszyć tą kwestię podczas rozmowy z lekarzem. Cieszymy się chwilą. Kochamy go i on to wie. mam taką nadzieję.

[IrenaIka2]

[maczkowa]

Kapitalne to jego zdjęcie i ta minka

[MonikaMroz]

Asia on to wie na pewno. Dlatego se na tyle pozwala

Jest kochany. Ja bym chyba też oszałała na jego punkcie. Bo jest fantastyczny