Miau.PL

Moja babcia miała kocura. Wzięła go gdy u cioci kotka się okociła i miała 4 kocięta ale został tylko on po na reszcie się położyła i ją zadusiła :cry:

. Ale czy to możliwe że on urodził się szajbnięty? No bo nie był zwykłym, miłym kotkiem chociaż babcia go uwielbiała, rozpieszczała i jeszcze chwila a zaczęła by do niego mówić syneczku. A on wariat latał po domu, rozbijał wazony, nie słuchał babci, nigdy nie chował pazurów, zawsze był agresywny, gryzł i drapał. Moja babcia codziła cała podrapana. Aż w końcu moja ciocia odwiozła go do ?Jędrychowa? i o mało co by jej nie zabił jak kierowała bo skakał po całym samochodzie. Babcia za nim bardzo tęskniła ale pojechała ze mną pokotkę i tam znalazła kicię swego życia :wink:

siostrę mojej. I teraz wszyscy są szczęśliwi

ale dręczy mnie pytanie: Czy choroba psychiczna u kotów jest możliwa? :?:

A po co zawiozła go do....... JĘDRYCHOWA?!

Bywa możliwa, ale z Twojego opisu nie wynika jednoznacznie, aby cokolwiek takiego miało miejsce - wygląda raczej na zwykłą nadpobudliwość. Żeby powiedzieć cokolwiek więcej trzeba by znać dokładniej historię tego kociaka, jego wychowania i traktowania - a to budzi zastrzeżenia, skoro wyraźnie roznoszonego energią i być może nadwrażliwego kota przewożono w samochodzie "luzem", bez kontenerka.

A przyczyny nadpobudliwości bywają różne. Spójrz na to co napisałam dwie godziny temu w wątku o kastracji kocurka.

Gdzieś czytałam, że jest możliwa, ale dość rzadka.

Być może kocurek zwyczajnie miał zbyt dużo energii, której nie miał gdzie spożytkować i stąd rodziła się w nim agresja. Taki jest Kitek. Jeśli się go nie wybawi tak,ze pada byle gdzie z łapkami rozłożonymi na boki, dostaje kręćka. Tak jak to opisujesz - biega po całym mieszkaniu z prędkością torpedy, skacze, jeży sierść , wygina się w pałąk i potwornie warczy. Z jedną różnicą - rzuca się ze schowanymi pazurami.
Czasem, późnym wieczorem, w ten sposób domaga się wypuszczenia na balkon. I nie ma uproś - trzeba marznąć, bo nikt z nim wtedy nie wytrzyma.
Owszem, jest kawał przytulastego miziaka z niego, ale same pieszczoty - o, co to to nie! Nie samymi głaskami żyje mały, energiczny kotek.
Swego czasu też bardzo bałam się, że ma coś nie tego z główką

Rady forumowiczów pomogły mi go lepiej zrozumieć, za co jestem niesłychanie wdzięczna, bo przecież jeszcze niedawno jęczałam tu strasznie, że kicia dziwna jest i basta. :lol:

Cieszę się, że babcia znalazła spokojną koteczkę, bo domyślam się, że życie z pluszakiem o energii atomowej było bardzo trudne.

Co sie w tym Jedrychowie z nim stalo? :roll:

Do Jędrychowa (chyba, albo do czegoś o podobnej nazwie) zawieźli go bo mają tam znajomych czy coś takiego. A tam jest dużo stodół, a w stodołach są myszy a co koty robią z myszami to każdy wie. Więc powinien sobie tam poradzić a chyba też będą go tamtejsi ludzie dokarmiać.