Miau.PL

Aniu pamiętam o Nesce.

Podobnie mi się śnił mój piesek z dzieciństwa, którego szybko straciłam (miał tylko 2 lata).

Jak miło, że ktoś jeszcze oprócz mnie pamięta Nescę. Moja pierwsza i najukochańsza...

Tulaka przesylam, Mala moze przesle swojego duszka kiedy indziej...

Też pamiętam Nescę. Uściski przesylam.

Dzięki, zuza i Olat! Mała pewnie mi się przyśni w sierpniu. Tęsknię za nimi obiema, chociaż już dwa lata mijają...

Ale żeby nie było tak smutno, to napomknę, że z Ramzesem, Łaciatkiem, Tyksią i Karoliną wszystko w porządku. Obie dziewczyny zaadaptowały się już zupełnie, a Karolina z chowającej się szarej myszki przeistoczyła się w wielkiego przytulaka, którego tylko całuj i całuj.

No i tak sobie żyjemy.

Też doskonale pamiętam. Bywa czas,że w myślach się pojawi ...

Dziękuję, gatiko.

A tymczasem opiekuję się przez dwa tygodnie kotem sąsiadki. Już od paru ładnych lat zresztą prosi mnie o taką przysługę, gdy wyjeżdża na urlop. W tym roku kot skończył 18 lat. Sporo schudł od czasu, gdy go ostatnio widziałam, co sąsiadka złożyła na karb jego wieku. Bo poza tym, mówi, wszystko jest ok. Ładnie je, nie wymiotuje, nie jest osowiały. Teraz, kiedy tam chodzę dwa razy dziennie, sprawdziłam mu nosek i stan nawodnienia i rzeczywiście wydaje się w porządku - przynajmniej, jeśli chodzi o nerki (na ile mogłam to ocenić tak na oko). Natomiast bardzo mnie zaniepokoiło, że kot drapie się po uszach i trzepie głową, przy czym... pryska z uszu kropelkami cieszy. Zajrzałam do uszu, a tam pełno brązowej wydzieliny. Na 90% świerzbowiec i to najwyraźniej od dawna nieleczony. No kurde, nie rozumiem tego! Sąsiadka zawsze wydawała mi się kobietą na poziomie, inteligentną, raczej uważną i kochającą opiekunką, a tu takie coś! Nie wierzę, że mając JEDNEGO kota można nie zauważyć, że zwierzak ma coś nie tak z uszami...

Kurczę, zostało mi trochę maści na świerzb z czasów, gdy leczyłam własne koty. Wiem, że nie powinno się takich leków, kiedyś tam otwartych, używać, ale nie mam za bardzo alternatywy. Może jednak zadziała i choć trochę mu ulży. Oczywiście powiem sąsiadce, jak wróci, że podejrzewam świerzb uszny u jej kota. Mam nadzieję, że coś z tym zrobi. :/

sąsiad ma kotkę i kocurka(sąsiad trochę nieporadny życiowo, a nawet fleja i pijak), kocurek właśnie dziś odszedł.
pierwszy raz w życiu coś takiego musiałem robić, i się tym zająć.
to był niby tylko kot sąsiada, ale jak mój/nasz. odwiedzał nas, codziennie na fajną michę wpadał, był cudny i kochany.
uczucie dojmujące, choć pewnie nawet w procencie nie tak bolesne, jak Ani.
musiałem to gdzieś wypisać, no bo gdzie?...

przepraszam, Aniu. jak coś, wywalę.

Nie wywalaj, no co Ty! Rozumiem to, jasne. To był jednak zwierzak, do którego się jakoś tam przywiązałeś, to zawsze boli. Ja mam czasem schrzaniony dzień, gdy czytam o odejściach jakichś kotów forumowych, które na przykład znałam wirtualnie od lat... Takie to życie. Powinniśmy się niby godzić ze śmiercią, bo jest najnaturalniejszą rzeczą pod słońcem, ale mimo to - ciężko.

Aniu wiem jakie są wspomnienia o naszych najukochańszych. 10 lat minęło jak odszedł Kacper i jeszcze w oczach jakoś mokro.Trochę egoistycznie podchodzę jak czytam wspomnienia o odchodzeniu i czasie nam danym na pożegnanie. Ja tego czasu nie miałam - Nisio rano wesoły zdrowy przytulasty kiciuś po moim powrocie z pracy, przerażony z bólu, o sparaliżowanych tylnych łapkach biedaczek
Szybko wet i niestety żadnej poprawy - ostateczny werdykt zator. Nic nie dało się zrobić jedynie pomóc mu odejść. Do końca życia nie zapomnę tych cudownych oczu błagających mnie o ratunek
To dopiero miesiąc minął a ja już nie mam łez.
Na ogródkach działkowych czeka codziennie głodna trójka która muszę się zająć.
Pozdrawiam

Dziś trzecia rocznica śmierci mojej Małej. O tej porze trzy lata temu już ją opłakiwałam przy butelce wódki (no nie dało się na trzeźwo tego znieść), bo pojechałam ją uśpić w środku nocy. Nigdy nie przejdę do porządku dziennego nad faktem, że miała tylko 6 lat i w dodatku wygrała los na loterii, bo wyciągnęłam ją jako kociaka z piwnicy. Tylko 6 lat zdołałam jej podarować...

Ech, to nieprawda, że czas leczy rany. Te rany tylko trochę inaczej bolą, a czasem można w ogóle zapomnieć o bólu przez długi czas. Ale nigdy nie przestanę za nią tęsknić i jej pamiętać.

Na koniec coś pozytywnego - los zesłał mi Karolinkę, taką moją Małą bis. Też tchórzyk i też taka do mnie przywiązana na maksa. Ja jestem całym jej życiem i punktem odniesienia, zupełnie tak jak to było z Małą. A może nawet jeszcze bardziej. Wiecie, co to jest szczęście? Przytulać się do swoich najbliższych istot (ludzi, zwierzaków) i starać się czerpać z tego jak najwięcej, bo mamy świadomość, że się to kiedyś skończy.

[*]

aniaposz pisze:Wiecie, co to jest szczęście? Przytulać się do swoich najbliższych istot (ludzi, zwierzaków) i starać się czerpać z tego jak najwięcej, bo mamy świadomość, że się to kiedyś skończy.

Wiemy...

Aniu, jestem i wspominam Małą {'}

Dobrze, że jest Karolinka, proszę, pokaż ją czasem

Oj wiemy...