Miau.PL

Jej wątek jest od kilku tygodni na Kociarni:
viewtopic.php?t=64 ... sc&start=0

W wielkim skrócie: opiekunowie wyjeżdżając do Irlandii na stałe przywieźli ją do jednej z lecznic do uśpienia.
Koteczka jest zdrowa, wysterylizowana, kuwetkowa, wszystkożerna.

Ze stresu zaczeła uciekac przed ludźmi choć w ciągu pierwszych 2-3 dni dawała mi brac się na ręce. Teraz tylko syczy i wali pazurzastą łapą w moim kierunku. Ale wiem, ze gdyby popracowac nad nią, poswięcić jej trochę czasu i wysiłku to wróciłaby do równowagi ( najlepszy przykład ze pogłaskał ją mój ojciec gdy pomagał mi przy ocieplaniu pomieszczenia fundacji gdzie IRA mieszka)

Tam gdzie jest teraz jest zimno a jedzenie przywożę raz dziennie. Grzeję w drugim pomieszczeniu gdzie jest 16 kotów a ona sama mieszka oddzielnie.
Moze ktoś ma na tyle dobre serce, że zechciałby spóbowac jej pomóc...?

Oto jej fotki:

Będę tu codziennie.
Mam wrażenie, że jestem jej to winna ... sama nie wiem dlaczego.
Domku, wrażliwy, czuły i troskliwy domku, pomóż Jej uwierzyć w człowieka :roll:

No doczekałam się wreszcie tego wątku :dance:

Kasiu,

Ira, w górę :!:

Ira szuka cierpliwego domu tymczasowego, w którym znów uwierzy, że warto zaufać człowiekowi :!:

Joasia

Kasiu ona jest sterylizowana?

odpowiem za Kasię - tak :idea:

Joasia

jakbym miala gdzie to bym brała na juz

CO to za ludzie, co przynoszą zdrowego kota do uśpienia, bo im się zmieniły plany życiowe! Nawet nie próbowali jej szukać domku???
Zresztą emigrować można też z kotem - tyle tylko, że to wymaga zachodu, przygotowań na kilka miesięcy przed, dokumentacji szczepień, organizacji podróży...
Emigrowali "na stałe"? Zwierzę też się bierze na stałe!!!

Anuk, Ira już sporo czasu CZEKA na człowieka, jej zdziczenie to wyraz strachu i bólu, nie rozumie co się stało ...
Poczytaj tu:
http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=64 ... sc&start=0
Teraz najważniejsze jest znalezienie domu, mądrego i wyrozumiałego, który by poświęcił jej dużo serca i czasu.

Ira mając szanse przebywać w domu wśród spokojnych ludzi powolutku oswajałaby się z ich obecnością i z czasem zaakceptowałaby wspólne mieszkanie i korzyści z tego płynące

Franio, który jest kotem mojej mamy przez 2 tygodnie mieszkała sobie ze mną w pokoiku udając, że go wcale tam nie ma. O jego obecności przypominało mi tylko znikające jedzenie i pojawiające sie urobki w kuwecie. Mieszkał w i za wersalką. Stopniowo przezwyciężał swoja nieśmiałość a teraz jest przyklejony do maminych kolan i każdy poranek rozpoczyna od wyegzekwowania porcji czułości.

Ira mając szanse przebywać w domu wśród spokojnych ludzi powolutku oswajałaby się z ich obecnością i z czasem zaakceptowałaby wspólne mieszkanie i korzyści z tego płynące

Franio, który jest kotem mojej mamy przez 2 tygodnie mieszkała sobie ze mną w pokoiku udając, że go wcale tam nie ma. O jego obecności przypominało mi tylko znikające jedzenie i pojawiające sie urobki w kuwecie. Mieszkał w i za wersalką. Stopniowo przezwyciężał swoja nieśmiałość a teraz jest przyklejony do maminych kolan i każdy poranek rozpoczyna od wyegzekwowania porcji czułości. --- napisała Seniorita.

I takich wypowiedzi nam tu trzeba.
Jak najwięcej.
Dzięki

Poprosiłam na banerkowym o nowy banerek dla Iry, już z Kotów, nie z kociarni

Myszeńka, a ja się tak przywiązałam do tamtego Graszkowego banerka, że poprosiłam ją o podpięcie do niego tego wątku. Mam nadzieję, że znajdzie chwilę czasu, zrobi swoje czary-mary i jutro będę miała w podpisie stary-nowy banerek

Joasia