Fiodora znalazłam - wyprany i zaszczepiony - [*]

[jolabuk5]

Fiodorku [*]

[zuza]

Piekny, cudowny

[Meteorolog1]

[LimLim]

Szkoda wielka, piękny był bardzo

[ASK@]

[*]

[pisiokot]

Miał dobre życie w dobrym domu. Dzięki jego opiekunom za to. Śpij kiciusiu [']

Ale gdyby nie Ty, w tej "cudownej" okolicy, gdzie został znaleziony nie miałaby szans
Tak sobie myślałam czytając ten wątek od początku, że może był to wychuchany pieszczoszek jakiejś starszej osoby (jedzenie z ręki, przymilanie, ufność w stosunku do ludzi), która zmarła.
Spadkobiercy wzięli mieszkanie, a kotu, jak to często bywa, zwrócono wolność.

[Romi85]

[*]

[matka maruda]

[*]

[Katia K.]

Miał dobre życie w dobrym domu. Dzięki jego opiekunom za to. Śpij kiciusiu [']

Ale gdyby nie Ty, w tej "cudownej" okolicy, gdzie został znaleziony nie miałaby szans
Tak sobie myślałam czytając ten wątek od początku, że może był to wychuchany pieszczoszek jakiejś starszej osoby (jedzenie z ręki, przymilanie, ufność w stosunku do ludzi), która zmarła.
Spadkobiercy wzięli mieszkanie, a kotu, jak to często bywa, zwrócono wolność.

Albo dojrzał, miał 8-9 miesięcy, akurat. No i przestał być mile widziany w mieszkaniu
Bardzo mi przykro [']

[smil]

Pamiętam Fiodora, strasznie smutno [']

[bechet]

[']

[kalewala]

Fiodor prawdopodobnie został wyrzucony - być może dlatego, że dojrzał, i oznaczył, ale bardziej prawdopodobne jest to, że dorósł i pokazał charakterek.

Nie pisałam - bo nie wiedziałam - ale pierwszy okres w nowym domu był bardz trudny. Dopiero teraz Basia o tym powiedziała - wtedy miała niewiele czasu do porodu, musiała się z kotem dogadać, a oddać go absolutnie nie chciała - więc o problemach nie mówiła, rozwiązała je we własnym zakresie.

Fiodor chciał dominować. Gryzł po nogach nie na żarty. Żądał bezwzględnego zainteresowania, nie tolerował odwracania się do niego plecami - skakał na te plecy, jadąc pazurami. Sypiał pod kołdrą - układać obok niego należało się tak, by kotka nie zbudzić - bo pazury. U mnie zresztą też próbował rządzić - na szczęście skończyło się na próbie odgryzienia uszka białemu Clarence’wi.

Basia dała z tym radę - wytłumaczyła kotu, że to jednak ONA rządzi. Bystrzak Fiodor szybko się z tym pogodził - innego wyjścia nie miał.

A kiedy urodziła się córeczka - dostawałam zdjęcia kota czuwającego nad dzieckiem - zresztą ta przyjaźń trwała do końca.