.
Z domu: Towarzystwo jest trochę niedopieszczone z racji moich częstszych niż przedtem nieobecności i Ruda z Myślnikiem usiłują te niedobory uzupełnic przy każdej nadarzającej się okazji czyli np. kiedy usiądę gdziekolwiek. Jestem bezczelnie zaczepiana i molestowana tak jak zadna ustawa tego nie przewiduje. Kot widmo czyli Mrówka nadal jest dzikusem choć zdecydowanie częściej można ją złapać do głaskania, czego oczywiście nie lubi. Koty żyją, tyja i rozrabiają na potęgę. Wojna z robalami chwilowo się zakończyła, ale one zachowują się tak jakby miały owsiki w czterech literach i cała banda z niebieskim widmem na czele nieustająco sieje zniszczenie posród moich kwiatków kartek, gazet, a nawet moich i TŻ-ta ubrań. Mrówka ma zdecydowanie zły wpływ na moje kocie towarzystwo. To ona zaczepia, podgryza, szarpie i rozwala wszystko, co tylko jest w jej zasięgu i prowokuje moje rudo-czrne czworonożne towarzycho do złego. Nocami w całym mieszkaniu rozlegają się przeraźliwe popiskiwania, czułe nawoływania, odgłosy zaciętych walk i pogoni. Ruda Maupa zaakceptowała na razie małą i wielkich wojen nie ma miedzy nimi, ale takiej komitywy jak z Myślnikiem to na razie nie ma co oczekiwać. Odczekam jeszcze trochę i niebieska zaraza zostanie wyciachana- może wtedy troszkę złagodnieje, a inne kociaste przestaną się tak dziwnie zachowywać wobec niej. Ruda Maupa traktuje ją trochę po macoszemu i trochę jak rywalkę, a Myślnik z kolei głupieje i usiłuje ją wciąż "udeptywać"
. Na szczęście dla niej Mrówka już nie jest malutka i bezbronna więc potrafi go pogonić pazurkami, ale co narobią przy tym hałasu to szkoda gadać...
Spod wieżowca:
Kocie upierdliwce dostały nową budkę żeby nie gnieździły się w starej, ale te małpy ogoniaste zrobiły się wygodne i zamiast podzielić się nową przestrzenią ze Szczotką to rozparcelowały się jak długie po jednej sztuce na każdą budkę i biedną zdetronizowaną lodową księżniczkę gonią. Chciałabym, żeby pannica poszła gdzieś do kochającego domku, ale to mało realne. Jest dość dzika i trochę już za stara na przesadzanie z miejsca na miejsce. Domek musiałby być naprawdę wyjątkowy... Poza tym nihil novi- są solidnie dokarmiane i dopajane, a ja intensywnie myślę jakby tą płochliwszą koteczkę złapać na sterylkę bo luty już niedługo, mrozów wielkich nie ma więc i natura szybciej w niej może odezwać, a ja nowych maluszków tu nie chcę...
. Od trzech dni żyję w szoku-Mrówka się zsocjalizowała! Po niespełna trzech miesiącach od momentu jak przyniosłam kurdupla do domu zaczęła przypominać domowego kota, a nie dziką dzicz. Przekupiłam ją myszą na wędce, którą moja młodsza córka entuzjastycznie zabierała mi z rąk i biegała z kocią zabawką po całym domu. Mrówka radośnie biegała za nią, ale chyba wiedziała kto te mychę kupił bo jak już się zmęczyła to wlazła na sofę, przegoniła spoczywającego spokojnie na moich kolanach Myślnika i wygodnie rozłożyła się wzdłuż mojej nogi pomrukując cichutko 
. Reszta kotów przyjęła jej przemianę z doskonałą obojętnością- w końcu one wiedząnie od dziś kto najlepiej wygłaskuje i wydrapuje kocie futerka w domu, a ona dopiero teraz skumała o co chodzi 
.
) i nawet miska z chrupkami niespecjalnie go nęciła choć musiał solidarnie głodować wraz z Mrówką. Dziś wszystko się unormowało. Jutro z panienką idę na kontrolę szwów i ogólnie całego brzuszka. Właściwie to jestem zdziwiona, że Mała nie rozlizuje, nie rozdrapuje i w ogóle nie interesuje się raną. Po lekturze forum spodziewałam się jakichś cyrków, kombinacji z kaftanikami, a tu niespodzianka! Mrówka delikatnie obmyła sobie posrebrzany brzusio i poszła szaleć z myszą, klockami i innymi swoimi skarbami. Nie wygląda na to żeby się przejmowała ta srebrną łysiną. Hmm... Jakies bezproblemowe te koty mam 
Na pewno bym nie poznała. Ja go pamiętam jako malutkie kociątko, a teraz to przecież już kawaler jest. Właśnie przypomniała mi sie jego gwałcicielska przeszłośc 
