Miau.PL

Muchomorek urodził się 1 maja 2006 w jednej z piwnic na Kole. Nie zdążyłam złapać Maji (mamusi) na sterylkę i w święto robotnicze zobaczyłam cztery małe chomiczki w skrzynce wyścielonej kocem. Tak więc Muchomorka i jego rodzeństwo znam od pierwszego dnia ich życia. http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=43579

Po pewnym czasie kociaki zaczęły chorować na koci katar. Trzeba było zabrać je na leczenie. Siostrzyczka Muchomorka, Emisia, miała wielkie szczęście - od razu trafiła do stałego, forumowego domku. Zakochała się w niej Funia.

Reszta kociaków, czyli Muchomorek, Żwirek i Krzysia, zamieszkały w nieforumowym domu tymczasowym. Koci katar przeszedł, ze świerzbem mieliśmy mniej szczęścia. Krzysia zamieszkała u mojego kolegi z pracy (teraz ma na imię Kicia), a Super Majo Bros, czyli Żwirek i Muchomorek (wtedy Smok i Bałwanek) pojechały do wspólnego domu, znajomej domu tymczasowego.

Niestety, to nie był happy end.

Po dwóch miesiącach Super Majo Bros wrócili do mnie. Sytuacja życiowa komuś się zmieniła http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=43 ... &start=105

Dość szybko znalazł się kolejny dom, który zechciał ich obu http://forum.miau.pl/viewtopic.php?t=43 ... &start=150 Po tygodniu znowu wrócili do mnie - ponoć alergia.

A potem zauważyłam, że Muchomorek jest nie w formie. Że się trzęsie, dziwnie siada. I robi kupy obok kuwety. Diagnozowanie trwało dość długo, różne rzeczy braliśmy pod uwagę, różne były kuracje. Niestety - nie pomagały. W dodatku okazało się, że Emisia, siostrzyczka Muchomorka, miewa podobne objawy.

Wczoraj w lecznicy, po dokładnym i nietypowym badaniu, usłyszałam bardzo złe wieści. Podejrzewana jest choroba genetyczna, bardzo rzadka. Nie ma jej jak zdiagnozować, żeby mieć pewność na 100% (w Polsce nie ma do tego sprzętu). Nie da się jej wyleczyć. Nie da się z nią długo żyć...

Oczywiście nadal będziemy się starać badać, diagnozować, konsultować, szukać innych przyczyn jego stanu zdrowia.

Tak więc od wczoraj mam szóstego kota, chociaż zawsze zarzekałam się, że pięć to moje maksimum. Nie martwi mnie to, że Muchomorek zostaje, bo pokochałam go bardzo (i chyba z wzajemnością). Jest cudownym, grzecznym, ślicznym i kochanym kotkiem. I dlatego bardzo chciałabym, żeby był chory na coś zupełnie innego.


Założyłam ten wątek żeby w wątku adopcyjnym, na Kociarni, nie pisać o Muchomorku. Od wczoraj toczą się tam dyskusje na jego temat, a przecież Muchomorek już ma dom. Nie pasuje na Kociarnię.

Jana
To na pewno najlepszy dom, jaki mógł mu się kiedykolwiek trafić.

no faktycznie smutne to dokocenie

Jana opiszesz dokładnie wszystko o Muchomorku?
Objawy, wszystkie dziwne, inne zachowania.
Wyniki badań, nawet kiedy i jakie odrobaczenia. Tak żeby wszystko w jednym miejscu było.
Nie wiadomo komu i kiedy się przydać może...

A Muchomorek nich żyje jak najdłużej i szczęśliwie!

A ja miałam wczoraj okazję poznać Muchomorka, który jest ślicznym i bardzo ciekawym świata koteczkiem. I trzymam kciuki, żeby to nie było to, i żeby Muchomorek wyzdrowiał. Dużo dobrych myśli dla małego.

Jana...
I smutno mi...

I nie...

Chciałoby się gratulować Muchomorkowi domu.
Szkoda tylko, że w takich okolicznościach
Oby to jednak nie było to...

Muchomorek ma wspaniały dom. I mam nadzieję, że to jednak nie ta choroba, że będzie żył długo i szczęśliwie

Smutno, że Muchomorek chory, ale i radośnie że znalazł najlepszy dom jaki mógł sobie wymarzyć.

Jesli juz tak mialo byc, to dobrze, ze przystan znalazl u Ciebie.

Trzymaj się Jano i ty Muchomorku też bądź dzielny. Trzymam mocno kciuki za twoje zdrówko. I gratuluję dokocenia .

Jana,
jesteśmy obie bardzo mocno z Wami... Kciukami i ciepłymi myślami...
Leczenie Muchcia pewnie Cię zakosztuje, więc jak tylko praca troszkę odpuści, siadam do szydełka i na pewno coś sie na Bazarku pojawi.

Na razie ślemy mnóstwo ciepłych myśli i wsparcia. Koty zawijają ogonki w supełki za Muchomorka...

Trzymam kciuki za jego zdrówko

Muchomorkowi przyplątało się jeszcze jakieś choróbsko.

W ostatnim badaniu krwi wyszły mocno podwyższone leukocyty. Przedwczoraj w lecznicy skupiliśmy się na rozpoznaniu "podstawowej" choroby Muchomorka, a wczoraj... Wciąż spał. Nie było z nim kontaktu. Zauważyłam, że trzęsą mu się uszy, potem łapki (w spoczynku nigdy mu się nie trzęsły) - to dreszcze. Nic dziwnego, zmierzyłam mu temperaturę i okazało się, że 40 stopni. Zamiast na obiad do rodziców na sygnale pojechaliśmy do lecznicy.

Muchomora znowu skłuto, kolejna morfologia wykazała normalne leukocyty, za to spore odwodnienie. Dostał zimny płyn pod skórę, tolfedynę i betamox. Bo tak naprawdę nie wiadomo co się dzieje, skąd taka gorączka.

Po powrocie do domu widać była diametralne polepszenie samopoczucia, Muchomorek zaczął łazikować, zjadł, pił wodę, nawet wszedł na drapak. Wieczorem miał temperaturę w normie, ładnie pił, więc już nie dawałam mu drugiej porcji kroplówki. Dziś rano niestety mierzenie wykazało wzrost, gorączki jeszcze nie ma, ale nie wiem co zastanę po powrocie z pracy. Na wszelki wypadek dostałam tolfedynę. Ale wolałabym nie musieć jej dawać.

I tak oto nasz szósty kotek organizuje nam czas weekendowy oraz zacieśnia moje kontakty z lecznicą


Wczoraj wieczorem Muchomorek dostał pierwszą porcję methocarbamolu, dziś rano znów. Czekamy na efekty.

to kciuki za te efekty, jana

Dużo ciepła