Miau.PL

Pewnie takiego klubu nie ma Dlatego postanowiłem założyć.
Zasady są proste: Twój kot wychodzi tylko i wyłącznie pod nadzorem na smyczy, wychodzi w miarę regularnie, "prawie jak pies" , nie raz na pół roku tylko w miarę regularnie (nie musi być 2 razy dziennie hehe )
Oczywiście zapraszam do zapisania się do klubu, w pierwszym poście będą aktualizowane osoby wraz ze swoimi kotami
Dzielimy się tutaj doświadczeniami naszymi jak i naszych kotów
Co im sprawia największą radość, czego się boją, co lubią jeść (co w trawie piszczy ) itp.
Dzielimy się także różnymi historiami, relacjonujemy spacerki - cóż tym razem na dworze się wydarzyło

Lista kocich członków:

1. Tatra
2. Luna
3. Pusio & Teddiczka
4. Arielka
5. Monki
6. Seraf
7. Iwan
8. Felek (Feluś )
9. Ravic
10. Kicia z Praksedą jako sympatycy klubu
11. Malinka
12. Azorek
13. Reksio & Malinka (uczą się )
14. Lorien
15. Gustaw (początkujący )
16. Mrówa & Biedronka
17. Onufry
18. Korek & Lesiu
19. Leon
20. Fidel
21. Simbo
22. Kicia
23. Wiedźmak
24. Joszka
25. Rudzio
26. Mia

Klub uważam za otwarty
Do dzieła

klub nie cieszy się dużą popularnością, więc podniosę [spadł niiisko], bo na pewno są na tym forum ludzie, którzy spokojnie mogą przynależeć wraz ze swoimi kotem/kotami do tego klubu

u mnie było tak (było, bo mój Pisio od dwóch miesięcy leży pod trawką, na której z taką przyjemnością "opalał się" ze swoim przyjacielem Pumkiem )

Kotek pojawił się u mnie jako czteromiesięczny ulicznik pod koniec lata 1999r. - był to mój pierwszy kocio, doświadczenia wielkiego nie miałam, ale chciałam żeby kocinek był szczęśliwy i dopieszczony na ile to możliwe. No i oczywiście bezpieczny - zatem opcja wstępna nie przewidywała wychodzenia z domu. Ale: okazało się, że kot jest wieeelkim miłośnikiem przestrzeni znacznie większych niż moje 38-miometrowe mieszkanie. Objawiało się to prawie codziennym ucieczkami na klatkę (a sprytny był i zwinny jak węgorz!, chuligan jeden! naganiałam się po tej klatce w tę i z powrotem w górę i w dół, dobrze, że blok tylko 3-piętrowy) oraz wielogodzinnymi porannymi i wieczornymi płaczami (jak zaczynał mnie prosić o wypuszczenie ok. 20-tej np. to kończył z przerwami na zaczernięcie oddechu i ew. jedzenie ok. 1 w nocy, a potem apiać od nowa ok. 5-tej - stał i jęczał pod drzwiami i skrobał w drzwi). Nadzieje, że zedrze sobie gardziołek okazywały się płonne - płuca, przeponę i struny głosowe miał baaardzo zdrowe (Był wykastrowany oczywiście więc to nie zapał do panien tak go gnał na dwór tylko ciekawość świata i rozpierająca energia życiowa). Moje zdrowie (psychiczne zwłaszcza) podupadało. Coś trzeba było zrobić ...
Nadeszła wiosna a ja postanowiłam przestać jego i siebie męczyć - mieszkam na starym osiedlu, z małymi trzypiętrowymi blokami, dużą ilością zieleni, spokojnymi psami, sympatycznymi sasiadami - więc kupiłam śliczne czerwone szeleczki
Wyjścia szeleczkowe odbywały się przez kilkanaście tygodni, a w miedzyczasie okocili się kociakiem w tym samym wieku co Pisio sąsiedzi z mojej klatki. Spacerowaliśmy więc "szeleczkowo" razem i razem podjęliśmy decyzję o wrzuceniu puszorków do szuflady - koty wychodziły pod naszą opieką ale chodziły luźno, co przyjęły z baaardzo dużym zadowoleniem Odbywały się codzienne spacerki - my w tym czasie siedzieliśmy na ławce mając je w zasięgu wzroku albo łaziliśmy za nimi "ubezpieczając" teren. Gdy uznaliśmy, że koniec spacerów wołaliśmy koty, które biegły do nas jak psiaki, a gdy Pisiek nie za bardzo chciał wracać do domu podchodziłam do niego, zarzucałam go sobie na ramię i wracaliśmy do domku. Kot był przeszczęśliwy ! Tym bardziej, że moja sąsiadka przeszła w międzyczasie na emeryturę więc miała czas, żeby wychodzić z kotami, "wyprowadzała" podczas mojej obecności w pracy także i mojego i wiosną, latem czy wczesną jesienią chłopaki siedziały na dworze po kilka godzin Przychodząc z pracy witałam w domu "wybieganego", zadowolonego z życia kota, który nabiegał sie z kolegą i teraz chciał tylko jedzonka i kolanek.
Teraz mam w domu dwa koty ze schroniska, które nie palą się specjalnie do wychodzenia i cieszę się, bo to wychodzenie mojego kota, nawet pod opieką zawsze mnie bardzo stresowało z powodu lęku o niego - bo to w końcu nigdy nie wiadomo czy jakiś głupi pies się nie pojawi albo coś...
A teraz najmilsze chwile jakie wspominam z moim kotem to takie scenki jak ta gdy przy ławce "obłożonej" sąsiadami kokosiły się w trawie nasze dwa koty i zaprzyjaźnione psy. Albo jak wbiegał zwinny i pełen życia na drzewo i patrzył z góry jakby mówił : "ale jestem de beściak, co ?". Albo jak rozgrzany "do czerwoności" leżal w wysokiej trawie czuląc się do swego kumpla, ech...

Luna wychodzi jak pies. To znaczy pies wychodzi zawsze, a Luna zawsze jak jest przyzwoita pogoda. Bo nie zabiore jej na spacer jak jest zimno.
Nie ma szelek tylko obroże, ale nie ma z tym żadnych problemów. Z szelkami były. Czego bym nie zrobiła to kot stał i się nie ruszał. Jak jej szelek nie sciągnęłam to probowała mnie zmusić warcząc i miaucząc.
Z obrożą było inaczej. Nie zwraca na nią uwagi, czuje się bardzo swobodnie. Nie szarpie się. Raz sprubowała i nie musiałam nic robić, sama się zatrzymała i poparzyła na mnie zdziwiona tymi swoimi wielkimi oczkami. Ja jej też nie szarpie. Z klatki wychodzę trzymając ją na rękach i puszczam ją dopiero kiedy dojdę na trawę za blokiem.
Nie ma samochodów ani innych niebezpieczeństw.
Psów się nie boi. Lubi robale (zjadać oczywiście. Same proteiny )
Boi się za to małych dzieci. Ale małe dzieci na szczęscie boją się mnie.

To jest zaleta posiadania tylko jednego kota. Można mu poświęcić całą swoją uwagę.

No i oczywiście zapisuję Lunę do klubu.

all - Luna zapisana

czekamy na kolejnych szczęśliwców, którzy są regularnie wyprowadzani na smyczy na spacerki

Ja bardzo chetnie sie zapisze tzn. moje dwa kotki Pusio i Teddiczka, ktore od ladnych paru miesiecy wychodza regularnie na dwor oczywiscie na szeleczkach Jezeli jest tylko ladna pogoda to zabieram je (dwa na raz oczywiscie) na szeleczkach do swojego ogrodka ktory mam pod domem.
Caly rytual wyglada dosyc smiesznie- najpierw zakladam dla mojej suni Diany obroze, prowadze ja do ogrodka i zostawiam, wracam do mieszkania ubieram najpierw jednego kota potem drugiego i pedze z nimi szybko do ogrodka, wiec nawet w locie musze zamykac drzwi do mieszkania A potem stoje w tym ogrodku, jedna reka w jedna strone bo tam Pusio druga reka w druga strone bo tam Teddi i tak prawie codziennie tylko jak mocno pada to mam wolne Sasiedzi patrza sie na mnie jak na wariatke ale mi to nie przeszkadza bo najwazniejsze jest to ze moje kotki sa bezpieczne. One teraz to juz sie przyzwyczaily w miare do tych szeleczek nie mialy innego wyjscia ja zreszta tez. Musielismy wszyscy polubic szelki kiedy okazalo sie ze moj Pusio ma bialaczke i na dwor musi wychodzic tylko w szelkach no a skoro on to i Teddi zeby bylo sprawiedliwie

Ostatnio kiedy bylam z kotkami w ogrodku (sa tam dwie male grzadki) moja Mama wlasnie sadzila kalarepke i wykopala motyczka kilka dolkow. minelo 5 sekund nawet nie wiedzielismy kiedy a Pusio juz do jednego sikal

crisis - Twoje gwiazdy zapisane
a jak koty zachowują się na spacerze w ogródku? znają teren, są dość pewne, odważnie idą w danym kierunku, polują na owady, nie boją się każdego odgłosu czy niepewnie się czują? i czy lubią wychodzić ? bo moja już mi truje prawie dziennie przez niedługi czas

pozdrawiam

Czuja sie pewnie na poczatku troszke Pusio sie bal dzieciakow ktore byly za siatka ale teraz niczego sie nie boi. Biega za patyczkiem, lapie owady a nawet ostatnio polowal na dzydzownice i ptaszki a moja Teddiczka na rybki w stawku (mamy taki maly w ogrodku). Teraz akurat nie ma mnie w domu ale mam super zdjecia z ogrodka gdzie kotuchy sobie siedza:)
Moje koty wychodzily od malego, kiedys wychodzily same siedzialy grzecznie w ogorkdu byly wykastrowane i nigdzie nie chodzily ale potem przyszla bialaczka ktora przypuszczamy ze Pusio mial od urodzenia, jego brata Tajgusia niestety nie udalo nam sie uratowac
Ciezko bylo im sie przyzwyczaic ze chodza na smyczy teraz juz jest lepiej. Ale oczywiscie Pusio to syrena zawsze rano mnie budzi i tak jakby mowil- no wstawaj!!!!! nie wiesz ze chce isc na dwor!!!!
A, no i moje koty maja szeleczki i do tego smyczki dla pieskow- te rozwijane 3 metrowe- bardzo ulatwiaja mi wychodzenie z dwoma na raz

to macie fajne warunki

moja nie miała tak łatwo, okolica trochę ruchliwa, mnóstwo kotów przyblokowych, latające psy, dużo ludzi, samochody. na początku panikowała, jednak z każdym wyjściem było coraz lepiej. o ciut lepiej i tak już wychodzę z nią regularnie od około 1,5-2miesiąca. czuje się pewnie, mimo hałasu, miejskiego zgiełku. pies przyjdzie, najerzy się, nasyczy na psa, jak to nie skutkuje to zaczyna go gonić a pies ucieka. tak sobie radzi z nieproszonymi gośćmi
później wraca do swych zabaw (ostatnio modny jest mlecz, ta pusta rurka, lata z nią w zębach rzuca się na nią i nie wiadomo co ). Oczywiście żaden owad nie umknie uwadze Tatry i w paszczy kończy swój żywot. Mnie się podoba wychodzenie z nią, jej także się podoba (choć pewnie by chciała beze mnie i bez smyczy, ale nie ma tak dobrze ).
wszyscy są zadowoleni

Ja mam takie małe osiedle... Kilka bloków zataczających koło, pomiedzy nimi trawniki i plac zabaw. Idealne warunki.
Ostatnio przechodziłam z nia obok psa. Myślałam, że jak normalny kot się zjerzy, a Luna nic. Spojrzała i szła dalej.
Nie jestem jedyną osobą wychodząca z kotem. Jest takich wiecej ale wszystkie koty na widok psów odrazu jeżą się i prychają więc Luna jest dla innych bohaterką i powodem do śmiechu (szczególnie z powodu umaszczenia bo to jedyna trikolorka).

U mnie tylko ja na osidelu wychodzę z kotem, niektórzy jak idą to nie mogą wyjść z podziwu, że ona wychodzi na spacer i zachowuje się prawie jak pies Czasem usłyszę jakieś śmieszne komentarze, ale nie są to niemiłe wypowiedzi
Moze uda mi się zrobić telefonem komórkowym zdjęcie osiedla z okna, wtedy Wam pokażę

Chętnie zapiszemy sie z Felkiem do tego klubu
Często wychodzimy na spacerki na smyczy i szelkach. Różnie te spacery ciągle przebiegają, czasami jest grzeczny i idzie przy nodze jak pies, a czasami syczy na mnie i chce uciekać, ale wychodze z nim i ucze go chodzenia na smyczy, poniewaz Felek był kotem wychodzącym i jak nie wyjdzie przynamniej raz dziennie na pół godziny na dwór to nie daje nam żyć...

to ja sie zapisuje u nas spacery dwa razy dzinnie to postawa ,kiedy ktos sie dziwi że kot na smyczy to mówię a czy pies na smyczy tez dziwi
przeciez kot i pies maja takie same prawa do chadzania na smyczy, szkoda że tak mało osób chodzi z kotami na spacery ,fajnie by było pogadać sobie z innym kociarzem ,chodzącym regularnie na spacery

caroline81 pisze:Felek był kotem wychodzącym i jak nie wyjdzie przynamniej raz dziennie na pół godziny na dwór to nie daje nam żyć...

No to dokladnie jak moje potwory one wyja jak syreny i nie ma innego wyjscia trzeba isc

To i ja zapisuje Monka. Na spacery chodzi co pare dni,jak mam czas wieczorami (niestety nie zawsze -praca ).
Zanim stałam się szczęśliwą posiadaczką kota, to u mamy zawsze były jakieś zwierzaczki. Przez wiele lat chomiki (też wychodziły), od paru lat zeberki (wychodzą ze swoimi klatkami na balkon- to są ptaszki)i odd 4 lat szynszyl- Szary. Kupiłam mu specjalne szeleczki i chodziłam z nim na spacery i na osiedlu i na drugi koniec miasta do ogromnego parku- on to budził zdziwienie- co to: szczur,wiewiórka, świnka- nie to szynszyl!!!
Więc od kiedy jestem zakocona (od września 2005) było jasne , że kicia będzie na spacerki śmigać. No może na początku to nie wyglądało to tak. Nie chciał chodzić na dwór, bo kojarzył to z wizytami u weta Ale w zimie kiedy widział padający śnieg wypuściłam go na balkon, a on tam latał za płatkami. Więc postanowiłam go wyprowadzić. I się odmieniło Wychodzimy tylko jak jest pogoda- z tego powodu nigdy nie będe mieć psa- za leniwa jestem i to tego zmarźluch
Uwielbia te spacery- do okoła bloku, ale zawsze długo trwają. Mieszkam w centrum Wrocka, ale mam cisze i spokój, bo przed blokiem mam działki (niestety są zamknięte )Monki uwielbia te spacery. Zawsze pod koniec idziemy na takie place zabaw nad garażami podziemnymi. Na parteże nie ma balkonów, tylko takie tarasy i w dwóch są koty- obowiązkowo je odwiedzamy