Wczoraj umarła moja 11-miesięczna koteczka i stało się to jak grom z jasnego nieba, dosłownie w ciągu dwóch dni - nic pewnego, prawdopodobnie jakiś wylew wewnętrzny. Mam pewne zastrzeżenia co do wetów, którzy ją leczyli, dlatego ich zmieniam. ale nie o tym mowa.
Dziś zdecydowałam się przygarnąć do siebie kotkę w ciąży. Jest schroniskowa, ale przebywa tam od niedawna. Była kilka tygodni na kwarantannie i ponieważ przebywała prawie sama (z jednym kotkiem, który szybko znalazł dom), zwiększa to szanse, że nie jest chora.
Pani, która zamieściła o niej ogłoszenie, była zdecydowana z bólem serca uśpić małe, ale ja już postanowiłam, że pozwolę im zobaczyć dzienne światło i znajdę im jak najlepsze domki choćby pewne tymczasowe . To chyba z bólu po Gandusi - chcę, żeby jej śmierć okupiły jakieś uratowane życia i zdecydowałam się na te.
Problem tylko w tym, że w życiu nie miałam ani ciężarnej kotki, ani takich maleństw, najmłodszy kotek, którym się zajmowałam, miał ok. 5 tygodni. Wiem, że przy oseskach kotka na ogół wszystko robi sama, na to prawdę mówiąc liczę, ale i tak mam wielkiego stracha.
Rozmawiałam już z Jopop i przynajmniej opiekę lekarską mają zapewnioną
Co nie zmienia faktu, że się o nie boję...
I mam raczej ograniczone możliwości finansowe, bo jak wiele z Was studiuję dziennie i nie mam stałej pracy. wiem, że to spore wyzwanie, dlatego mam nadzieję, że mi pomożecie
Te spoza Warszawy raczej tylko mentalnie, ale może czyta to któraś warszawianka?
Chodzi mi o ewentualne domki tymczasowe dla małych, jeśli urodzi ich się dużo (mam ojca, który chyba mnie rozerwie, jeśli je zobaczy - jest duża szansa, że nie zobaczy, bo mieszkam sama, ale w kupionym przez niego mieszkaniu), pomoc w istnieniu wątku o adopcji na Kociarni (to co prawda obiecała Jopop
)... A gdybyście miały jakieś całkiem niepotrzebne rzeczy dla maluchów (np. budkę, kuwetkę, jedzenie itp.), odciążyłoby to mój budżet, bo tak będę musiała trochę po macoszemu przez jakiś czas traktować moją czwórkę (z bólem to piszę, zawsze było: piątkę 
) dachowców
Lepiej byłoby też zaszczepić małe przed szukaniem im domów... Jopop zasugerowała zbiórkę na forum... Jeśli nie to też spróbuję sobie poradzić sama, ale nie będzie łatwo.
Wiem za to, że zrobię wszystko, co tylko potrafię, żeby poznały TEN świat - pomogło mi w podjęciu tej decyzji czytanie miau
[/b]
no zastanów się. A jeśli umarła na coś zaraźliwego i oseski będą Ci umierać jeden po drugim narękach 
Jeśli już decydujesz się powołać je na świat to zbrodnią byłoby je odbierać je matce i opddawać ludziom na dom tymczasowy. Jeśli mają matkę to z nią muszą spędzić pierwsze 2-3 miesiące życia. Mam nadzieję, że na tyle się przygotowujesz? Ty i Twoja rodzina?
