Miau.PL

W piątek odeszła moja 13-letnia trzykolorowa kotka.

Nie było problemów z jedzeniem, kuwetą czy higieną. Jak tylko zdarzał się incydent chorobowy czy też przerwa w jedzeniu to już na drugi dzień była wizyta u weta. Ostatni raz w tamtym roku. A wcześniej poważniej 2 lata temu.

Aż tu nagle nie ma kota...

Każdy się liczy z tym, że kiedyś to stać się musi, a kto zakłada, że to będzie jutro?

Przed nocą nakładam karmę, leci ona i leci rudy. Jedzą. W nocy przy karmieniu dziecka, myślałem że kotka śpi. A to już był wieczny sen.

Teraz zbierając myśli do kupy zastanawiam się czy nie przegapiłem sygnałów, które mogła dawać. Od kilku tygodni siadała czy wręcz kładła się na buty. Czy szukała uwagi? Ostatnie dwa dni przed odejściem próbowała się wciskać pomiędzy mnie a bok fotela. Mówiłem sobie, że pogłaszcze ją na weekend bo już w sumie ma swoje lata. Czy ona coś przeczuwała, że to już koniec? Jak mnie żal ściska, że nie wygłaskałem jej w te ostatnie dni.

Nie odkładajcie na jutro nic, czego później można żałować...

Bardzo mi przykro:(. Wszyscy tak coś odkładamy.... Jutro, w weekend, jak się ociepli, jak się ochlodzi.... Odkładamy sprawy kocie i ludzkie, rozmowy. Potem mamy wyrzuty sumienia, żal,że można było inaczej. Nikt nie przewidzi wszystkiego, nie wiemy ile czasu zostało nam, naszym bliskim, ukochanym zwierzakom.Śmierc nie pyta czy to jest dobry czas. Twoja kotka odeszła spokojnie i na pewno wiedziała że jest kochana.Dbales o nią, leczyłeś gdy chorowała. Czasami nie widać że coś się dzieje - nie rób sobie wyrzutów. Daj sobie czas na smutek, na łzy, ale nie zadręczaj się tym że coś zaniedbałeś.

Silverblue ma rację, nie zadręczaj się. Moja kotka też odeszla tak cichutko kilka dni temu, tylko ona była bardzo schorowana (cukrzyca, nadczynność tarczycy, nadcisnienie, serce) no i miała ok. 17 lat. Ale też zawsze ma się uczucie, że mozna było jeszcze coś zrobić. Pocieszam się myślą, że odeszła szybko, ze nie cierpiała długo - byłam cały czas w mieszkaniu, w drugim pokoju, i nic nie slyszałam. Weszłam podać jej insulinę i inne leki, a ona już nie żyła...
Bardzo Ci współczuję, to zawsze zdarza się za wcześnie.miala u Ciebie wiele lat szczesliwego, kociego życia. I na pewno czuła Twoją miłość.

Takich rzeczy nie odkładam. Mogę odłożyć sprzątanie czy swoje przyjemności jak czytanie, po nagłej śmierci mojego Taty na plaży pozostały niedokończone rozmowy i niewyrażone uczucia. To się nie wróci i dużo mnie nauczyło To samo dla mnie tyczy moich zwierzaków. Przykro mi, że tak się stało z Twoją trikolorką.

Z fb https://www.facebook.com/minutazzycia/p ... F3SevaM5Al

Później!
Porozmawiam z Tobą później.
Zadzwonię do Ciebie później.
Do zobaczenia później.
Później pójdziemy na spacer.
Później powiem Ci, jak się czuję.
Później dowiesz się, ile dla Mnie znaczysz.
Później może Cię pokocham, a może zapomnę.
Zostawiamy wszystko na później i zapominamy, że „później” nie jest nasze!
Że „później” ludzi może już nie być z nami.
Że „później” możemy już ich nie usłyszeć, nie zobaczyć.
Że „później” dzieci nie są już dziećmi, a rodzice są tylko wspomnieniem.
Że „później” dzień zamienia się w noc, noc w bezradność, uśmiech w grymas bólu, a życie we wspomnienie.
„Później” będzie za późno!
Bądź teraz!
~ Sześćdziesiąt Sekund

mziel52 pisze:Z fb https://www.facebook.com/minutazzycia/p ... F3SevaM5Al

Później!
Porozmawiam z Tobą później.
Zadzwonię do Ciebie później.
Do zobaczenia później.
Później pójdziemy na spacer.
Później powiem Ci, jak się czuję.
Później dowiesz się, ile dla Mnie znaczysz.
Później może Cię pokocham, a może zapomnę.
Zostawiamy wszystko na później i zapominamy, że „później” nie jest nasze!
Że „później” ludzi może już nie być z nami.
Że „później” możemy już ich nie usłyszeć, nie zobaczyć.
Że „później” dzieci nie są już dziećmi, a rodzice są tylko wspomnieniem.
Że „później” dzień zamienia się w noc, noc w bezradność, uśmiech w grymas bólu, a życie we wspomnienie.
„Później” będzie za późno!
Bądź teraz!
~ Sześćdziesiąt Sekund

Mądry tekst.

Piękne i życiowe.

dokładnie tak jak piszecie... ze zmęczenia, z lenistwa, z innych powodów, odkładamy na jutro... a potem tylko pozostaje żal

został mi już tylko 10-letni rudy pirat po przejściach za młodu... swoją drogą to był takim trochę terrorystą w stosunku do kotki która odeszła, ale czy zostawić go samego czy dokładać mu towarzystwo?

10-letniemu "kotu alfa" raczej bym nikogo nie dodawała do towarzystwa.