Zapalenie jelita grubego, chłoniak? Niestety przegraliśmy ☹️

Wiem dziewczyny. 15 września 2020 pożegnałam po 17 latach swojego kota, i to ja wówczas podjęłam taką decyzję, bo nie było dla niego ratunku. Było to w zasadzie z dnia na dzień. Została mi jeszcze 17letnia sunia dla której zdecydowałam się wziąć nowego też rudego towarzysza. I tak 17.11.2020 adoptowałam mojego księciunia. Nie wiadomo ile miał lat 5-7 i szczęśliwie sobie z nami żył. Niestety 31.03.2021moja sunia odeszła. A my z Rudim jeszcze bardziej się pokochaliśmy, był jak pies. I nagle w lipcu to zatrucie, później giardia, a dziś chłoniak. I znowu ode mnie ma zależeć ta cholerna decyzja kiedy to przerwać???? Boli to niesamowicie.
Byłam i jestem odpowiedzialna za moje zwierzęta i wiem, że nadejdzie ten dzień kiedy to ja ...... zadecyduję o pożegnaniu.
Cały czas myślę, że może jest jakakolwiek nadzieja, że ten moment nie nadejdzie tak szybko.

Bardzo Ci współczuję i niestety doskonale rozumiem

Życzę Wam jak najdłuższego wspólnego czasu

Dziękuję, zastanawiam się jeszcze czy iść na tą umówioną konsultację w czwartek, czy już odpuścić.

Zobaczysz jak się będzie czuł, wtedy zdecydujesz.
To taka trudna sytuacja, ale jeśli stan się nie pogorszy zawsze warto spróbować.
Niestety tak to już jest, że człowiek się czepia nadziei, zawsze

Sporo miałaś pożegnań w ostatnich latach. :cry:

Trzymajcie się z Rudim jak najdłużej bez cierpienia

Cześć dziewczyny.
U nas ciut lepiej z jedzeniem

jest to niestety spowodowane nowymi lekami i zwiększoną dawką.
Z powodów służbowych nie mogłam iść na wizytę do dr Mostowskiej, za to nie wiem jakimś cudem dostałam się do onkologa na Białobrzeskiej (sugestia z fundacji skąd wzięłam Rudiego).
Pani doktor, po przejrzeniu całej dość licznej dokumentacji z 3 miesięcy ostrożnie podeszła do tego ,wstępna diagnoza- chłoniak, IBD, silne zapalenie jelit. Żeby mieć jakiś punkt zaczepienia podjęłyśmy decyzję o biopsji pod usg, zostaje pobrana z węzła i ze ściany jelita. Rudinek dostał leki, kroplówkę i do domu. Wieczorem jadł jak szalony, gdzie ostatnio nic nie chciał jeść. Wszędzie za mną chodził i dopominał się o jedzenie. Rano to samo, ale ktoś musi pracować, więc został teraz sam w domu.Jak na razie nie mamy biegunki, pewnie działanie leków.
Wczorajszy dzień zdjął mi tonę kamieni z ramion, bo moja psychika już siadała. Wiem, że nie jest z nim dobrze, ale cieszę się, że zrobiłam co mogłam, nawet jeżeli potwierdzi się diagnoza chłoniaka.
Dam znać co dalej.
Pozdrawiamy z Rudim :kotek:

Koniecznie pisz co się dzieje,
a my będziemy trzymać kciuki, już trzymamy :ok:

Dzięki ,

Alija pisze:Polecam też usg u dr Kosiec-Tworus, przyjmuje w całodobowej lecznicy Puławska. Ona specjalizuje sie w chłoniakach, jak twierdzi mój wet. Poczytaj o niej opinie. osiągnięcia imponujące. Jak będę potrzebować usg dla drugiego kota, to tylko u niej.
Z tych co znam to jeszcze dr Inga Wocial w Multivecie przy Gagarina.

Robiłam USG u dr. Kosiec-Tworus w lecznicy na Siemińskiego tylko ze tam jest tylko raz w tygodniu . Jest naprawdę super i szczerze ja polecam.

Nie pisałam nic, bo stan jest różny w zależności od dnia. Cały czas podaję mu leki. Niestety mamy wzloty i upadki tak moje jak i Rudiego. Sobota, niedziela jakby kota w domu nie było, cały czas spał. Coś tam sam zjadł wieczorem , dodatkowo podaję mu strzykawką jedzenie.
Dostaję wynik biopsji, ale nie mam interpretacji onkologa . Biopsja była w opisie bardzo dziwna- brak cech procesu patologicznego. W poniedziałek kot upomina się o jedzenie, jest żywczyk, to samo we wtorek. We wtorek telefon od Pani onkolog gdzie powiedziała, ze nie widzi szansy na wyzdrowienie

Cały dzień chodzę i płaczę, wracam do domu wieczorem, a on wychodzi na przedpokój aby się przywitać(zawsze tak robił)
Dziś jedziemy na kroplówkę i zobaczymy co dalej....
A ja strzępek nerwów, bo nie wiem co mam robić. Jak mogę podać mu zastrzyk, kończący życie, skoro zaczyna pomalutku jeść ???? Nie jestem w tym momencie gotowa na to.

Trzymajcie się :ok:

Myślę, że kluczowe będzie obejrzenie wyniku przez onkologa.
Z zastrzykiem (ja wolę to nazywać gaszeniem światła), zawsze zdążysz. A dopóki je, dopóki cieszy go życie, nie spiesz się.

Już śpi, nic go nie boli. Zrobiłam wszystko co mogłam. W 3 miesiące choroba go pokonała. Dzięki za wsparcie. Trzymajcie się i ucałujcie od nas Wasze sierściuchy.

Mocno i serdecznie współczuję

Bardzo współczuję

Zrobiłaś wszystko, co było możliwe, a nawet więcej.
Rudi[*][*][*]

Zapalenie jelita grubego, chłoniak? Niestety przegraliśmy ☹️

Kto przegląda forum