Miau.PL

Cześć. Siostra wczoraj w drodze do domu natknęła się na ok 1,5-rocznego kocurka, który ciągle miałczał i za nią szedł. Nie wpuściła go do domu, ale noc spędził na działce (mieszka w domu jednorodzinnym). Nie możemy znaleźć właściciela (o ile go ma, nie ma chipa). W domu siostry jest już jedna kotka, która bardzo nie toleruje towarzyszy, więc nie może go zatrzymać.

Ja mógłbym wziąć go do siebie, tylko nie jestem pewien czy to dobry pomysł. Mieszkam w 38-metrowej kawalerce. Salon z aneksem kuchennym + łazienka. Nie jest to duża przestrzeń, więc pytanie czy kot by się nie męczył.
Druga kwestia. Jeśli bym go przygarnął to chciałbym sprawdzić mu towarzysza. Żeby się nie nudził, gdy mnie akurat nie będzie w mieszkaniu. I tutaj to samo pytanie. Czy 38m2 dla 2 kotów to nie za mała przestrzeń?

Dla dwóch zaprzyjaźnionych kotów - na pewno nie za mała! 38m2 to całkiem spory rewir dla kota. Jeśli możesz, przygarnij, weź do weta, zrób badania (w tym FIV, FELV), odpchlenie, odrobaczenie (jednym preparatem typu spot-on), odczekaj ze 2 tygodnie, żeby mogły ujawnić się ewentualne ukryte choroby, a potem szybko sprowadź kolegę lub koleżankę. Tylko najpierw sprawďź, czy kocurek jest kastrowany, jeśli nie, to przede wszystkim kastracja, potem trzeba poczekać ok. miesiąca, żeby poziom testosteronu spadł. I jako drugiego adoptuj młodego kota też już po kastracji. Ponieważ w Twoim mieszkaniu trudno będzie koty odizolować (chyba tylko w łazience), więc najlepiej weź kota z dobrego domu tymczasowego, żeby był przebadany, bez pcheł i robali, dobrze reagujacego na inne koty. Dwa młode koty powinny się ze sobą szybko zaprzyjaźnić i będą bardzo szczęśliwe. Oczywiście zakładam, że koty byłyby niewychodzące, ale trzeba jeszcze zabezpieczyć okna (te, które są otwierane) i ewentualnie balkon (jeśli jest) siatką, a okna uchylne dodatkowo zabezpieczyć przed dostaniem się kota w szparę powstającą po uchyleniu (mozna kupić takie tanie kratki), albo otwierać okna tylko tradycyjnie.
Trochę dużo tych zaleceń, ale jeśli koty mają być szczęśliwe i bezpieczne, trzeba mieszkanie przygotować.
Trzymam kciuki za udaną adopcję!

Dużo zaleceń, ale absolutnie nie są żadną przeszkodą. Po prostu zastanawiałem się czy trzymanie kota w mieszkaniu bez wypuszczania go na dwór to nie jest dla niego jakaś męka. Jestem przyzwyczajony do tego, że moja kotka, która mieszka w domu rodzinnym u rodziców ma do dyspozycji całą działkę i tam poluje sobie np na robaki, wchodzi na drzewa itp. i to mi się wydawało jest bardziej naturalne środowisko dla kota. Ma też minusy oczywiście - przychodzą inne koty i kotka się stresuje.

Koty się bardzo dobrze adaptują do mieszkania w bloku i niewychodzenia. Przydaje im się osiatkowany balkon albo szeroki parapet przy osiatkowanym oknie - to taka kocia telewizja
Na pewno będzie im u Ciebie dobrze.

Akurat balkon mam spory Spróbuję pokombinować z osiatkowaniem. Dzięki

To dla kotów będzie wielka atrakcja zamiast wychodzenia. Są specjalne firmy siatkujące profesjonalnie, wystarczy poszukac w internecie. Ale mozna też probować samemu, tylko jak balkon duży, to jest trudniej. Za to koty mają potem używanie, mozna im tam postawić drapak, porobić jakieś fajne miejscówki.

A lepiej dla kota dobrać kota czy kotke?

Jak balkon za duży, to można zrobić mniejszą wolierę na części balkonu.

Ponieważ będzie już po kastracji, to nie ma regół, zachowania kotów i kotek kastrowanych nie różnią się zależnie od płci, ale zależą od charakteru kota, a te bywają rózne, jak u ludzi. Popytaj w domu tymczasowym, na pewno pomogą Ci dobrać odpowiedniego towarzysza (towarzyszkę) dla Twojego kocurka. Byloby dobrze, gdyby nie miał zbyt dominujacego charakteru, zgodnie bawił się z innymi kotami w dt. I dobrze też, żeby był trochę podobny z charakteru do pierwszego kota - jeśli jeden kotek jest wulkanem energii, a drugi spokojnym sybarytą, to trudniej będzie im się dopasować - znudzony wulkan będzie zaczepiał, a sybaryta może być niezadowolony. Ale oczywiście też mogą się w końcu zaprzyjaźnić

Warto pomyslec nad zwiekszeniem przestrzeni dostepnej kotom, polki, miejscowki na szafach czy parapetach.
W necie jest sporo pomyslow na 'kotostrady'.
Wbrew pozorom 38m, to wcale nie jest malo, dwa koty sa dobrym pomyslem, zajma sie soba nawzajem, cos sie bedzie dzialo w domu, a nie zamecza czlowieka, dopominajac sie zajecia pod godzinach samotnosci.

Dwa mieszkania, w których mieszkaliśmy miało około tyle metażu, jedno było kawalerką, drugie dwupokojowe i z jednym kotem było spoko. Na początku tylko ciężko było mi się przystosować, bo ona dużo energii ma. Co do męczenia się z niewychodzeniem, nasza ma zapędy wybiegania przed drzwi i lubi klatki schodowe obczajać, ale świat zewnętrzny zdecydowanie woli oglądać przez szybę - swego czasu próbowaliśmy z nią wychodzić na szelkach, ale to było dla niej za dużo bodźców i zawsze z radością wracała do domu.

Mam mieszkanie małe, ok.40 metrów i w nim 9 kotów. To za dużo, ale ja tymczasuję. Przy dwóch kotach w ogóle nie było problemu. Nie polecam więcej niż dwa koty, ale dwa to najlepszy pomysł, koty zajmują się sobą, większy komfort dla opiekuna. Jedzenia też mniej się marnuje.

Moje pierwsze "dorosłe" mieszkanie miało taki metraż + balkon.
Miałam w nim dwa koty, które doskonale się tam odnalazły, a czasem tymczasowe kocięta.
Moje koty nigdy nie wychodziły. Tylko okna i balkon musisz zabezpieczyć.

Latem, moim czterem kotom wystarczał metraż 5 m kw. Cały czas spędzały na balkonie. Przyłaziły tylko na michę i do kuwety. W zimniejsze pory roku miały tylko 33m kw. i chyba były szczęśliwe .

(Nie)stety po wystawieniu ogłoszenia znalazła się właścicielka. Nie pozostaje mi nic innego jak mieć nadzieję, że dobrze się nim zaopiekuje i zajechać do schroniska po koty