Miau.PL

Nie robię tego od dawna, ale jakoś w tym roku przygarnęłam sporą liczbę kociąt, ich mam itp. Musiała im znaleźć inne domu. I było trudno ale jakoś się udało dla kilkunastu z nich. Starałam się, żeby trafiły do dobrych ludzi. Ale do dziś nachodzą mnie wciąż myśli typu: co będzie jeśli kot ucieknie/zostanie zgubiony/będzie smutny w nowym domu. Czasem pytam ludzi o losy kota, niektórzy odpowiadają niechętnie, ja też nie lubię nikogo nękać, ale ciągle się boję, że coś się tym kotom stanie. Do tego stopnia, że zostały mi 4 małe kocięta i panicznie boję się je komuś oddać, żaden kandydat mi nie pasuje. U mnie też nie mają idealnego życia, bo jest za dużo kotów, ale trudno mi zaufać innym ludziom, tym bardziej, że wiele osób z olx po prostu kłamało od początku, np. zabezpieczony balkon, że dom niewychodzący. Jak tu żyć?

Skąd to znam... Zamartwiam się każdym kotem, oddanym do nawet najlepiej sprawdzonego domu, niekoniecznie sprawdzonego przeze mnie, ale przez kogoś zaufanego. Trójkę z wyadoptowanych mam teraz we własnym domu. Dwójka z nich była zagubiona: kotek na drugim końcu Polski, dokąd go zawiozłam, kotka w pobliskim mieście. Dzięki dobrym forumowiczkom i własnemu uporowi jesteśmy razem. Jednego kotka oddała mi z powrotem pani z mojego miasta. Bardzo Ci współczuję zmartwień, lęku i decyzji. Najcieplejsze myśli ślę!

Nie wydałabym kota do domu bez zabezpieczeń. Najpierw siatki, potem wizyta i dopiero adopcja.

Jarka pisze:Nie wydałabym kota do domu bez zabezpieczeń. Najpierw siatki, potem wizyta i dopiero adopcja.

Ale nawet siatki nie pomogą, jak się ktoś martwi. Opiekunowie mogą się przeprowadzić, wziąć rozwód, przestać lubić kotka bo np dziecko się pojawiło, albo zgubić na wakacjach. 20 lat to kawał czasu.

Pewnie, że się martwię.
Wielu ich nie wydałam, wizyty przed i po realizuję tylko w przypadku jednej parki (są u mojej kuzynki), ale póki co kitki poszły do fajnych domów, dostaję fotki.

Wątpliwości miałam tylko co do jednego domu i spać nie mogłam jak kota wydałam, ale ostatnio w sklepie spotkałam córkę Pani która kotkę wzięła we wrześniu i kicia ma się dobrze.

MalgWroclaw pisze:Skąd to znam... Zamartwiam się każdym kotem, oddanym do nawet najlepiej sprawdzonego domu, niekoniecznie sprawdzonego przeze mnie, ale przez kogoś zaufanego. Trójkę z wyadoptowanych mam teraz we własnym domu. Dwójka z nich była zagubiona: kotek na drugim końcu Polski, dokąd go zawiozłam, kotka w pobliskim mieście. Dzięki dobrym forumowiczkom i własnemu uporowi jesteśmy razem. Jednego kotka oddała mi z powrotem pani z mojego miasta. Bardzo Ci współczuję zmartwień, lęku i decyzji. Najcieplejsze myśli ślę!

A dlaczego się zagubiły ? Uciekły przez okno ?

ktostam pisze:

Jarka pisze:Nie wydałabym kota do domu bez zabezpieczeń. Najpierw siatki, potem wizyta i dopiero adopcja.

Ale nawet siatki nie pomogą, jak się ktoś martwi. Opiekunowie mogą się przeprowadzić, wziąć rozwód, przestać lubić kotka bo np dziecko się pojawiło, albo zgubić na wakacjach. 20 lat to kawał czasu.

Kiedyś trzeba odpuścić, żeby nie zwariować. Poza tym ja działam w fundacji, mamy umowy, dane opiekunów, którzy zresztą bardzo często pozostają z nami w kontakcie.

ktostam pisze:

MalgWroclaw pisze:Skąd to znam... Zamartwiam się każdym kotem, oddanym do nawet najlepiej sprawdzonego domu, niekoniecznie sprawdzonego przeze mnie, ale przez kogoś zaufanego. Trójkę z wyadoptowanych mam teraz we własnym domu. Dwójka z nich była zagubiona: kotek na drugim końcu Polski, dokąd go zawiozłam, kotka w pobliskim mieście. Dzięki dobrym forumowiczkom i własnemu uporowi jesteśmy razem. Jednego kotka oddała mi z powrotem pani z mojego miasta. Bardzo Ci współczuję zmartwień, lęku i decyzji. Najcieplejsze myśli ślę!

A dlaczego się zagubiły ? Uciekły przez okno ?

Kotek to nie wiem. Kotkę chyba wystawili

Ja się zamartwiam zawsze, a raczej zamartwiałam bo nie mam obecnie kotów na wydaniu.
Oczywiście, to bezwzględnie:

Jarka pisze:Nie wydałabym kota do domu bez zabezpieczeń. Najpierw siatki, potem wizyta i dopiero adopcja.

Ale wszystko i tak okazuje się "w praniu"

Dziękuję, myślałam, że tylko ja mam jakiś problem z zamartwianiem się. Fundacja ma niejako większe uprawnienia do kontrolowania i kontaktu z opiekunem, ale też staram się tego dopilnować na tyle ile mogę. Ale zawsze w wyobraźni rodzą mi się najróżniejsze scenariusze, że coś się może kotu stać. Zaczynam rozumieć, jak funkcjonuje zbieractwo.

ktostam pisze:Zaczynam rozumieć, jak funkcjonuje zbieractwo.

tak! Dokładnie takie myśli mi się kołatały po głowie, jak chciałam powiedzieć "nie" Pani której nie byłam pewna i przez to się zgodziłam (a potem nie spałam).
Teraz mam jedną tymczaskę i w planach koniec z tymczasami, bo mnie te niepewności obciążają.

Kurcze, a jak znaleźć taki fajny bezpieczny dom, żeby się nie martwić (też mi raz taka osoba trafiła i wiem, że kot ma tam jak w raju). Wiele fundacji boryka się z problemami finansowymi, myślałam że zaproponuję im sporą kwotę pieniędzy i pomogą sprawdzić i znaleźć fajnych ludzi, ale nie, nie chcą. Ogłoszenia nie, fundacje nie, znajomi nie, trzeba albo być zbieraczem i oszaleć albo nie wiem co zrobić

Nie musisz być fundacją, żeby dawać ludziom ankiety do wypełnienia czy odwiedzać ich w domu. Jeśli się na to nie zgodzą, to dalej z nimi nie gadasz.

Adoptujący i Ty podpisujecie umowę, więc masz prawa, jak fundacja.

A może jakaś fundacja z Warszawy mi pomoże znależć dobry dom dla 2 kotków...nadpłacę, przepłacę, przebiję..