Adopcja kota po śmierci towarzysza

[Stomachari]

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi widzę, że zdania i argumenty są różne. Będziemy dalej myśleć.
Kota równolatka wcale nie jest tak łatwo znaleźć. Przynajmniej takiego, żeby "był bezproblemowy".
Nie chcemy podejmować decyzji zbyt pochopnie.
Temat będę dalej obserwować i jak podejmiemy decyzję dam znać.

Właśnie zaproponowałam: mam 3 tymczasy w podobnym wieku, z czego jednego można nazwać bezproblemowym

[jolabuk5]

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi widzę, że zdania i argumenty są różne. Będziemy dalej myśleć.
Kota równolatka wcale nie jest tak łatwo znaleźć. Przynajmniej takiego, żeby "był bezproblemowy".
Nie chcemy podejmować decyzji zbyt pochopnie.
Temat będę dalej obserwować i jak podejmiemy decyzję dam znać.

Właśnie zaproponowałam: mam 3 tymczasy w podobnym wieku, z czego jednego można nazwać bezproblemowym

Wrzuć link i zdjęcia

[Blue]

Właśnie zaproponowałam: mam 3 tymczasy w podobnym wieku, z czego jednego można nazwać bezproblemowym

Polecam
Miałam okazję poznać większość tego towarzystwa, fajne stwory
Też uważam że w tym wypadku kot zbliżony wiekowo, potrafiący się dogadać z innym dorosłym kotem, nie dominujący i nie zaczepny - będzie najlepszym wyborem.
Młodzian potrafi dorosłego kota przestraszyć swoim temperamentem i trudniej o nawiązanie więzi w takiej sytuacji. Oczywiście reguł nie ma żadnych w tym wypadku - ale gdy chodzi o kota który całe życie był z innym jednym tylko kotem i teraz bardzo tęskni, jest w stresie - to też intuicyjnie stawiałabym na kota w podobnym wieku, o dobranym charakterze, o odmiennym ubarwieniu niż ten co odszedł (żeby go bardzo nie przypominał wyglądem).

[jolabuk5]

W tym konkretnym przypadku, kiedy ewentualny towarzysz ma znany charakter - też bym zaryzykowała dokocenie. Pamiętam, jak koleżanka adoptowała druga kotkę (obie kotki były dorosłe i "po przejsciach", polegajacych na ponownym oddaniu do schronu). Nowa kotka wyszła z kontenera, podeszła do rezydentki, powąchały się - i już. Od razu się zaprzyjaźniły! Wolontariuszki, które przywiozły drugą kotkę mówiły, że jeszcze nie widziały tak bezproblemowego dokocenia

[ASK@]

Dokacałam starsze koty i takie mocno starsze swoimi tymczasami. Nie koniecznie były to podrostki. Częściej były to młode, dorosłe koty. Rok a nawet więcej. Po kastracji, z ugruntowanym charakterem. Gdzie mogłam wiele o nich powiedzieć. Wszystkie były udane. Dlaczego? Bo akurat ci nasi podopieczni, wychowani w stadzie kotów w różnym wieku, bardzo szanowali starszaków. To DT wie ,który kota jak reaguje. Nie oddam szalonego młodzika skaczącego po łbach i ścianach do doroślaka. Nawet bardzo żwawego. Ale taki roczniak, który doskonale żyje z seniorami, jest optymalnym rozwiązaniem. Oczywiście zasady do kocenia obowiązują. Wiele domów dając ogłoszenia zaznacza, że akuratnie ta panna czy ten kawaler doskonale nadaje się do dorosłego kota. Właśnie te uwagi zwróciły uwagę przyszłych domów.
Osobiście nie jestem za dawaniem energicznego młodzika do statecznych futer. Nie wiadomo co z nich wyrośnie. Jak się zachowa gdy będzie dojrzały. Co będzie się dziać podczas i przed kastracją gdy hormony uderzają do łba.
DT czy fundacje doskonale znają swoich podopiecznych.