Mój kot ma problem
Napisane: Śro lis 06, 2019 23:15Witam serdecznie,
Po dzisiejszym wydarzeniu związanym z moją kotką postanowiłam założyć konto tutaj i poprosić o radę. Jestem kompletnie nowa na tym forum i nie bardzo wiem w jakim wątku postować.
Przechodząc do rzeczy. Moją kotkę wzięłam ze schroniska około 6 miesięcy temu. Pani w schronisku chciała jak najszybciej oddać ja komuś kto ma spokojne warunki w domu. Wytłumaczyła mi, że kotka się samookalecza i z tego powodu nosi kołnierz, obrożę uspokajającą oraz, że mam jej podawać tylko karmę hypolaergiczną co z resztą robię od momentu przygarnięcia jej. Jestem dla niej domem tymczasowym jednak chciałabym ją zaadoptować. Problem pojawił się wtedy, gdy próbowałam powoli ściągać jej kołnierz. Od razu zaczynała kompulsywnie się myć i lizać po łapach. Dlatego postanowiłam zostawić to tak jak jest. Z czasem po malutku skracałam kołnierz nożyczkami w nadziei, że może powoli odzwyczaję ja od niego. Niestety kotka miała momenty, gdzie odpowiadało jej to, a później nagłe recesje spowodowane niewiadomymi przyczynami. Odkąd ją wzięłam do domu jest bardzo nerwowa. Czasami się przymila i leży ze mną a innym razem ucieka na sam mój widok. Po skonsultowaniu się z weterynarzem dostałam dla niej tabletki uspokające, które podawałam jej codziennie przez 10 dni i nie zauważyłam żadnej różnicy(Dalej rozdrapywała sobie łapke do krwi, dodatkowo sam proces podawania jej leku wydawał się bardzo dla niej stresujący). Następnie weterynarz postanowił włożyć jej większy kołnierz. To zadziałało na mniej więcej miesiąc. Od kilku dni znalazła pozycje, w której i tak może sobie tą łapkę lizać i dzisiaj usłyszałam jak burczy i płacze i odkryłam, że znowu łapka jest poraniona do krwi. W tej sytuacji mam wrażenie, że weterynarze nie bardzo wiedzą co zrobić. Ja też czuję się bezsilna. Dodam jeszcze, że w schronisku powiedziano mi, że nie znają przeszłości mojej kotki, że chyba ma około 3 lat (w papierach jest napisane, że 5) oraz że spędziła około roku u weterynarzy oraz kociego psychologa.
Zastanawiam sie czy tutaj może ktoś ma pomysł jak mogłabym jej pomóc.
Dziękuje z góry
Po dzisiejszym wydarzeniu związanym z moją kotką postanowiłam założyć konto tutaj i poprosić o radę. Jestem kompletnie nowa na tym forum i nie bardzo wiem w jakim wątku postować.
Przechodząc do rzeczy. Moją kotkę wzięłam ze schroniska około 6 miesięcy temu. Pani w schronisku chciała jak najszybciej oddać ja komuś kto ma spokojne warunki w domu. Wytłumaczyła mi, że kotka się samookalecza i z tego powodu nosi kołnierz, obrożę uspokajającą oraz, że mam jej podawać tylko karmę hypolaergiczną co z resztą robię od momentu przygarnięcia jej. Jestem dla niej domem tymczasowym jednak chciałabym ją zaadoptować. Problem pojawił się wtedy, gdy próbowałam powoli ściągać jej kołnierz. Od razu zaczynała kompulsywnie się myć i lizać po łapach. Dlatego postanowiłam zostawić to tak jak jest. Z czasem po malutku skracałam kołnierz nożyczkami w nadziei, że może powoli odzwyczaję ja od niego. Niestety kotka miała momenty, gdzie odpowiadało jej to, a później nagłe recesje spowodowane niewiadomymi przyczynami. Odkąd ją wzięłam do domu jest bardzo nerwowa. Czasami się przymila i leży ze mną a innym razem ucieka na sam mój widok. Po skonsultowaniu się z weterynarzem dostałam dla niej tabletki uspokające, które podawałam jej codziennie przez 10 dni i nie zauważyłam żadnej różnicy(Dalej rozdrapywała sobie łapke do krwi, dodatkowo sam proces podawania jej leku wydawał się bardzo dla niej stresujący). Następnie weterynarz postanowił włożyć jej większy kołnierz. To zadziałało na mniej więcej miesiąc. Od kilku dni znalazła pozycje, w której i tak może sobie tą łapkę lizać i dzisiaj usłyszałam jak burczy i płacze i odkryłam, że znowu łapka jest poraniona do krwi. W tej sytuacji mam wrażenie, że weterynarze nie bardzo wiedzą co zrobić. Ja też czuję się bezsilna. Dodam jeszcze, że w schronisku powiedziano mi, że nie znają przeszłości mojej kotki, że chyba ma około 3 lat (w papierach jest napisane, że 5) oraz że spędziła około roku u weterynarzy oraz kociego psychologa.
Zastanawiam sie czy tutaj może ktoś ma pomysł jak mogłabym jej pomóc.
Dziękuje z góry
