(4) Mika(*),Tato(*),Mama(*),Szarcia(*),Deesiu kocham Cię (*)

Rozumiem. Kazde podejście ma swoją filozofię. W poznawczej terapii traumy uważają że umysł potrzebuje przepracować traume żeby być w stanie włączyć ja w swoje życie bo ona stała sie ludzkim doświadczeniem. Stąd też tam zachcą się raczej ludzi do przepracowania traumy a więc i do mówienia o swoich uczuciach i myślach. I dopóki mózg tego nie przepracuje to będzie to powracać w snach , flashback'ach itp....dlatego byłam zdziwiona zaleceniem żeby nie mówić nie pisać czy nie myśleć o traumie......

Anna2016 pisze:Rozumiem. Kazde podejście ma swoją filozofię. W poznawczej terapii traumy uważają że umysł potrzebuje przepracować traume żeby być w stanie włączyć ja w swoje życie bo ona stała sie ludzkim doświadczeniem. Stąd też tam zachcą się raczej ludzi do przepracowania traumy a więc i do mówienia o swoich uczuciach i myślach. I dopóki mózg tego nie przepracuje to będzie to powracać w snach , flashback'ach itp....

alre tu jej chyba chodzilo, żebym o tym nie mówiła naokoło, wszystkim wszem i wobec. no to napiszę - wczoraj miałam takie przekonanie, wniosek na podstawie zdarzeń z ostatnich miesięcy, ze dlatego wszyscy mi tak szybko odchodzą , w krótkim czasie, żebym ja mogła spokojnie odejść. To jest zgodne z moim podejściem, że człowiek powinien pożegnać swoje zwierzaki, a dzieci rodziców, a nie odwrotnie.

Marzeniu, chyba trochę daleko poszły Twoje wnioski na temat tego, że życie pozwalniało Cię z większości zobowiązań... Teraz sobie jesteś winna trochę troski, dopieszczenia się.
Dlatego w pewnym sensie rozumiem zniechęcanie Cię do poszukiwania Bobiego. Szanse znalezienia są nieduże, nie z Twojej winy, a najprawdopodobniej będziesz o brak sukcesu oskarżać właśnie siebie i potraktujesz to jako kolejne ogniwo w łańcuchu dotykających Cię nieszczęść

Czy widzisz coś złego w farmakoterapii? Pomaga. Pewnie nie każdemu, ale paru osobom, które znam - pomogła, i to nawet bez jakichś widocznych skutków ubocznych... Jedna z nich miała depresję właśnie na tle serii nieszczęść dotykających ją i jej bliskich - jej pomogło tez, że wreszcie mogła się wygadać bez zahamować przed terapeutą - nie tylko wyżalić, ale, jak się domyślam, również wyrzucić z siebie wściekłość na parę osób, także najbliższych :evil:

.

Anna 2016: Co do przepracowywania traum - niektórzy psychologowie zauważają, że przy stresie pourazowym takie przepracowywanie może w niektórych przypadkach traumę pogłębiać i utrwalać, nawet tu i tam odchodzi się od obowiązkowego briefingu z psychologiem po silnie stresowym wydarzeniu w pracy. Najwyraźniej w jednych sytuacjach pomaga,a w innych rozgrzebuje rany

Taizu, chyba czegoś nie zrozumiałam dobrze, sadzisz ze ja myślę, że życie mnie zwolnilo ze zobowiązań?

Marzenia11 pisze:Taizu, chyba czegoś nie zrozumiałam dobrze, sadzisz ze ja myślę, że życie mnie zwolnilo ze zobowiązań?

Przepraszam, może źle zrozumiałam, ale odniosłam wrażenie że czujesz, że masz coraz mniej zobowiązań wobec rzeczywistości i zmartwiłam się o Ciebie.
Niczego nie chciałam Ci zarzucać, raczej zachęcić do sprawienia sobie jakichś drobnych przyjemności, zatroszczenia się o siebie w tym właśnie sensie.

taizu pisze:Anna 2016: Co do przepracowywania traum - niektórzy psychologowie zauważają, że przy stresie pourazowym takie przepracowywanie może w niektórych przypadkach traumę pogłębiać i utrwalać, nawet tu i tam odchodzi się od obowiązkowego briefingu z psychologiem po silnie stresowym wydarzeniu w pracy. Najwyraźniej w jednych sytuacjach pomaga,a w innych rozgrzebuje rany

Będę wdzięczna za podpowiedź o jakich psychologów chodzi, czyli o jaki kierunek, szkołę psychoterapii, ew. jakiego terapeutę. Albo: gdzie tj w jakiej publikacji takie konkretnie podejście - czyli celowe nieprzepracowywanie traumatycznych doświadczeń, jest opisane. Taka informacja byłaby dla mnie bardzo pożyteczna. Dziękuję.

Coby nie powiedzieć, najważniejsze by metoda była dobrana do danego przypadku. Co innego, gdy jesteśmy skołowani i nie wiem, co w danym momencie zrobić, bo przybił nas np splot okropnych wydarzeń, albo pojedyncza tragedia, a co innego, gdy trafiamy do terapeuty, by przepracować konkretne traumy, rzeczy z przeszłości, a słyszymy, że to odległe wydarzenia, lepiej skupić się na tym co teraz. A tu właśnie o to biega, że tu i teraz uwiera nas przeszłość

Anna2016 pisze:
taizu pisze:Anna 2016: Co do przepracowywania traum - niektórzy psychologowie zauważają, że przy stresie pourazowym takie przepracowywanie może w niektórych przypadkach traumę pogłębiać i utrwalać, nawet tu i tam odchodzi się od obowiązkowego briefingu z psychologiem po silnie stresowym wydarzeniu w pracy. Najwyraźniej w jednych sytuacjach pomaga,a w innych rozgrzebuje rany

Będę wdzięczna za podpowiedź o jakich psychologów chodzi, czyli o jaki kierunek, szkołę psychoterapii, ew. jakiego terapeutę. Albo: gdzie tj w jakiej publikacji takie konkretnie podejście - czyli celowe nieprzepracowywanie traumatycznych doświadczeń, jest opisane. Taka informacja byłaby dla mnie bardzo pożyteczna. Dziękuję.

Tak na szybko jeden z naukowych artykułów https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/12076399 . Było więcej
Co do kierunku, szkoły itp. - nie wnikałam. Podkreślam, chodzi o interwencję zapobiegawczą, zaraz po wydarzeniu, obowiązkową dla uczestników zdarzenia.

Marzeniu, myślami z Tobą i mocno trzymam kciuki, aby wszystko się ułożyło. Jak potrzebujesz pogadać, to masz numer.

Spokojnego dnia Marzeniu :201428

myślami jestem wciąż przy Tobie

Dziękuję Wam.
Troszkę z psychologią i psychiatrią i lekami miałam/mam do czynienia, w ogole nic z pracą z osobami w żałobie, więc trudno mi się wypowiadać. Nigdy nie byłam zwolenniczką bycia i upartego trwania w jednej teorii psychologicznej w trakcie kontaktu terapeutycznego, wolę stawianie na relację

więc tez się nie będę co do podejśc wypowiadać.
A leki? Ścinają z nóg. Ja będąc w Olsztynie muszę być przytomna na tyle, zęby prowadzić auto.. to spore ograniczenie. Zobaczymy.
Zupełnie się odcięłam od emocji od powrotu w czwartek do Warszawy. Chyba tylklo raz płakałam. Rzuciłam się w śmiech i zadaniowość. Śmiech jest lepszy od płaczu, mniej wyczerpuje a innym obok mnie jest przyjemniej i lżej.

Udało mi się jakimś cudem wgrac?/zgrać? program potrzebny do zgrania zdjeć z telefonu tego nowego, więc przejrzę (jest ich niemal 800) i pokażę Wam jeszcze DeeDunię z ostatnich 6 tygodni życia..

Oraz moje pozostałe futerka.
Nie napisze, zę martwię się o Nutkę - prawie nie je, oblizuje się a dzisiaj zaczęła kichac.. Spi i kładzie się w miejscach DeeDee (a DeeDee wcześniej w miejscach w których umierała MIka...).. ech.

Ja mam to samo, miejscówka po Klawiszku zajęta przez Poldka. Wszystkie koty teraz mało jedzą nawet w pracy kolega poruszył ten temat

majencja pisze:Ja mam to samo, miejscówka po Klawiszku zajęta przez Poldka. Wszystkie koty teraz mało jedzą nawet w pracy kolega poruszył ten temat

U mnie mało lub prawie w ogole nie je tylko Nutka. Milenka i Notka w nocy wsuwają aż miło. I chcą więcej.

taizu pisze:
Marzenia11 pisze:Taizu, chyba czegoś nie zrozumiałam dobrze, sadzisz ze ja myślę, że życie mnie zwolnilo ze zobowiązań?

Przepraszam, może źle zrozumiałam, ale odniosłam wrażenie że czujesz, że masz coraz mniej zobowiązań wobec rzeczywistości i zmartwiłam się o Ciebie.
Niczego nie chciałam Ci zarzucać, raczej zachęcić do sprawienia sobie jakichś drobnych przyjemności, zatroszczenia się o siebie w tym właśnie sensie.

Nie przepraszaj. Wiem, że masz i miałąś dobre intencje, więc spoko. Dlatego doprecyzowałam.
A zobowiązań mam aż nadto - z psycholog mam rozmawiac o nadmiernej odpowiedzialności za wszystko i wszystkich. Chętnie bym trochę tych zobowiązań oddała, albo przynajmniej się nimi podzieliła, choćby z moją siostrą.
PS. Już tydzień od smierci DeeDee i już tydzień jak się nie odzywa..

Uzupełniułam w poście rozliczeniowym, wstawiam też tu - jeszcze powinnam mieć kilka paragonow, muszę popszukać..

(4) Mika(),Tato(),Mama(),Szarcia(),Deesiu kocham Cię (*)

Kto przegląda forum