Kot panicznie boi się dzieci

[pacia30]

Cześć,
Jestem nowa na tym forum. Ale ostatnio mam coraz większy problem z moją kotką. Od małego była bardzo nieufna w stosunku do obcych osób. Ale po kilku latach zaczęła się oswajać z gośćmi w domu - siadała w innym pokoju i nie przychodziła, dorosłe osoby były dla niej obojętne, nawet zaczęła przychodzić do stołu. I jak są goście Dorośli to nie ma problemu.

Potem pojawiły się w rodzinie pierwsze dzieci. Teraz przed każdą wizytą mojego rodzeństwa (każdy ma dziecko 1-2 latka) - kotka jak tylko widzi dzieci ucieka najdalej jak potrafi. Kiedyś uciekła na dwór i nie chciała przyjść przez całą noc - nie dało się jej złapać - bo byli goście. Przyszła dopiero jak wszyscy odjechali i to dopiero po kilku godzinach wołania (siedziała i patrzyła z daleka).

teraz jak ktoś przyjeżdża za każdym razem zamykam kotkę w osobnym pokoju z jedzeniem i kuwetką. Przestrzegam gości by tam nie wchodzili bo kot wybiegnie i ucieknie. Jak ja wchodzę to kotka wychodzi albo zza tapczanu albo zza mebli.

Czy jest jakiś sposób by kotka nie bała się dzieci? Oczywiście nie musi się obok nich łasić. Chciałabym by kotka nie uciekała z domu lub nie chowała się po kątach. I jak ktoś wyjdzie na dwór żeby przez przypadek mi jej nie wypuścił.

Pozdrawiam,
Patrycja

[milva b]

Niektóre koty nie lubią dzieci i nic się z tym nie zrobi. Najlepiej kotce zapewnić osobne pomieszczenie na czas wizyt dzieci i po prostu pilnować by nikt z gości, duży czy mały, do kotki nie zaglądał i absolutnie jej nie przeszkadzał.
Też mam kotkę, która dzieci nie toleruje. Nie muszę jej zamykać ponieważ mam w dwóch drzwiach na stałe zamontowaną bramkę by pies nie właził do tych pokoi i nie wyżerał kotom. Bramka jest z zooplusa, dla psów, ale dziecko też powstrzyma
Choć w przypadku kota bardzo panikującego oczywiście lepiej zupełnie zamknąć drzwi.

[Wasylisa]

Potem pojawiły się w rodzinie pierwsze dzieci. Teraz przed każdą wizytą mojego rodzeństwa (każdy ma dziecko 1-2 latka) - kotka jak tylko widzi dzieci ucieka najdalej jak potrafi.

Czy to znaczy, że jedyne dzieci, z jakimi ma do czynienia kotka, to te przychodzące w gości?

To normalne, że kotka boi się stworzeń, które wrzeszczą, piszczą i pewnie ścigają kotka chcąc go "poprzytulać", co oznacza ściskanie przez stworzenie kilkakrotnie od kota większe i słabo jeszcze skoordynowane w ruchach. Na razie chyba najlepszym rozwiązaniem jest rzeczywiście izolowanie kotki od zagrożenia na czas wizyty. I mówienie dzieciom, że kotek się boi i chce mieć spokój. Jak podrosną i nabiorą wyczucia, to można zacząć oswajanie towarzystwa.

Osobną sprawą jest wypuszczanie kota na dwór. Po prostu wszyscy muszą uważać, by zwierzaka nie wypuścić, nieważne, czy ucieka ze strachu, czy z ciekawości.

[Gretta]

Witaj na forum
Myślę że przyjęłaś właściwy sposób postępowania, dostosowując się do kotki. Jeszcze przekręcenie klucza w drzwiach by się przydało, na wszelki wypadek.
Kotka ma już kilka lat i - jak piszesz - zawsze z trudem akceptowała gości. A małe dzieci krzyczą, biegają i często chcą złapać kota. Nic dziwnego że ona się boi.

[pacia30]

Czy to znaczy, że jedyne dzieci, z jakimi ma do czynienia kotka, to te przychodzące w gości?

Tak na tęv chwilę są to dzieci przychodzące w gości.

Boję się sytuacji jeśli komuś z domowników urodzi się dziecko to kotka wg nie będzie chciała wyjść zza tapczanu czy szafy na tę chwilę nikt nie ma w planach. Ale w rodzinie mamy teraz małe dzieci przyjeżdżające z wizytą i obserwuję coraz większy strach w oczach kotki. Jak przyjedzie samochód - który zapamiętała jako = dziecko, to już się chowa.

Dwa lata temu jak siostra urodziła i mieszkała jeszcze z nami przez 1 miesiąc kotka się nawet nie zbliżyła. Jak tylko zobaczyła maleństwo to już się wyrywała z rąk. A dziecko było cicho.

Czy warto w takiej sytuacji przyszłościowo zasięgnąć się opinii behawiorysty?
W zooplusie wyskoczyły mi też obroże lub różne spraye uspokajające - czy warto to wypróbować?

[Wasylisa]

Masz na myśli, że kotka reagowała nerwowo na niemobilnego i niegroźnego niemowlaka? Tu trudno coś powiedzieć, może po prostu była ogólnie zestresowana zmianą sytuacji w domu...

Obroże uspokajające nie działają tak, jak ludzkie środki uspokajające, tzn. że zastosujesz i w pół godziny zwierzak jest zmulony. One raczej potrzebują tygodnia noszenia, żeby zadziałać. Przydaje się przy kocie permanentnie zestresowanym (np. w nowym miejscu po przeprowadzce). Może się więc przydać, jeśli urodzisz dziecko, a kot nie przejdzie nad tym do porządku dziennego.

Ze sprejami mam małe doświadczenie, nie wypowiem się. Zużyłam jedno opakowanie, nie zauważyłam różnicy w kocim behawiorze.

Jak często mają miejsce te wizyty? Czy to jest tak, że kotka na codzień funkcjonuje normalnie, a akcja Berbeć ma miejsce raz na pół roku, czy też macie spęd rodzinny w każdy weekend i kot żyje od jednej rejterady do drugiej?

[pacia30]

Jak często mają miejsce te wizyty? Czy to jest tak, że kotka na codzień funkcjonuje normalnie, a akcja Berbeć ma miejsce raz na pół roku, czy też macie spęd rodzinny w każdy weekend i kot żyje od jednej rejterady do drugiej?

W każdy weekend to nie. Głównie święta czy urodziny. W samym grudniu to były 3 dni gdzie ktoś przyjechał z dzieckiem.

[pacia30]

Masz na myśli, że kotka reagowała nerwowo na niemobilnego i niegroźnego niemowlaka? Tu trudno coś powiedzieć, może po prostu była ogólnie zestresowana zmianą sytuacji w domu...

Tak na sam widok małego dziecka - które albo jeszcze się nie rusza albo jej nie widzi, kotka wpada w panikę wyrywa się z rąk i ucieka. Nie chce potem przyjść na kolację póki dziecko nie odjedzie.

Co ciekawsze w przypadku psów - najchętniej by je zaczepiała. Kiedyś pogoniła małego psa sąsiadów bo wszedł na "jej" teren.

[Szalony Kot]

Według mnie opisane reakcje są normalne

Moja pierwsza kota pojawiła się u mnie, jak byłam w szóstym miesiącu ciąży. Póki dziecko było "nieruchliwe" to ona w ogóle jakby nie przyjmowała do wiadomości jego istnienia - potrafiła wskoczyć mi na kolana jak karmiłam, prosto na dziecko ;] a jak tylko zakwiliło to uciekała spłoszona.
Po jakimś miesiącu dopiero zaczęła zauważać, że to to kwili, płacze i żyje.
Jak starsza córka zaczęła się poruszać to był czas kolejnej adaptacji, zapoznawania się z nowymi możliwościami "tego" - i nauka ucieczki na bezpieczne pozycje przed ciekawskimi łapkami ;]

Carmen jest ze mną sześć lat, ale dalej nie powiedziałabym, żeby lubiła dzieci. Paniki już nie ma, ale woli stabilniejsze, cichsze, przewidywalne osobniki.

Telimena jest u mnie na tymczasie od 1,5 miesiąca i pierwszy miesiąc w dzień w ogóle nie wychodziła z kryjówek. Nocą była fajną, towarzyską, miziastą kotką, ale póki dzieci brykały, to w ogóle jej nie można było uświadczyć (a Feliway w kontakcie chodził non stop).
Teraz przychodzi do nas popatrzeć co robimy w ciągu dnia, zaczepia starszą do zabawy i głaskania, potrafi ją zbarankować, a nawet uwalić się do góry brzuchem w stercie właśnie układanych puzzli.
Nie znała dzieci wcześniej, więc progres jest ogromny - to jednak kwestia ostatnich dwóch tygodni, gdy dopiero zaczęła wychodzić. Przez pierwszy miesiąc w dzień w ogóle nie było kota.