Miau.PL

karolink pisze:piepszę

Widzę ,że pokasowałaś posty dodając urocze 'piepszę". czy to nie pisze się przez "rz"?

być może nie mam teraz głowy do gramatyki

Wątek był i jest z twej strony poniżej poziomu. Żałuję, że zajrzałam. Nie pierwszy raz zresztą.
Nie skojarzyłam ,że to TY, skupiając się na dramatycznym tytule!
Ale teraz uważać będę. Myślę, że nie tylko ja.

Blue pisze:

karolink pisze:Koty w przeciwieństwie do ludzi są cudowne i zrobię dla nich wszystko. Są zdrowe i zadowolone, a w przypadku mojej śmierci zajmie się nimi moja mama, więc jest ok.

Może i jest ok.
Tylko że one są skazane na Twoje emocje, zachowania, decyzje, ekspresję w reakcji na cokolwiek co Tobie nie pasuje lub Cię stresuje. Nie jestem do końca przekonana że rykoszetem nie obrywają.
Ale to Twoje życie i Twoja sprawa - ja w sumie się pożegnam z tym wątkiem bo nic dobrego nie jestem w stanie do niego wnieść a tylko mnie nerwów masę kosztuje.

No przykro mi. Przepraszam, ale niestety nie potrafię na tę chwilę inaczej się ustosunkować do podbieraka. Nie nie są narażone, wręcz przeciwnie. Rzadko mi się zdarza okazywać im cokolwiek na zewnątrz poza oznakami sympatii w ich stronę.

ASK@ pisze:Wątek był i jest z twej strony poniżej poziomu. Żałuję, że zajrzałam. Nie pierwszy raz zresztą.
Nie skojarzyłam ,że to TY, skupiając się na dramatycznym tytule!
Ale teraz uważać będę. Myślę, że nie tylko ja.

Generalnie nie rozumiem co masz do mnie. Pierwszy raz się rozjechałam, sięgam 70 wątków wstecz i nic podejrzanego nie widzę. Poza tym kot tutaj najważniejszy. Mogę się usunąć, ale nic nie zmieni tego, że paru kotom w swoim życiu pomogłam i będę dalej pomagać. Ludzie mnie nie rozumieją, ale mam to gdzieś.

Chciałam przeprosić niepotrzebnie się uniosłam, a to nie ma związku z kotami. Tak czasem bywam irytująca i wylewam swoje żale. Niestety tak funkcjonuję i 12 lat psychoterapii tego nie zmieniło, powiedziałabym, że wręcz przeciwnie, ale nieważne. Wiem, że takie zachowanie zostawia smród, ale to właśnie na tym polega, że chwilę trwają gwałtowne emocje, a chwilę później jest w miarę ok. Wiem, że nie powinnam wymagać od Carmen tego, aby jakoś to załatwiła, albo pomogła mi w oddaniu tego podbieraka, ale ja naprawdę czekałam aż sytuacja się trochę ustabilizuje. Nic mnie nie usprawiedliwia i tego wybuchu rano, ani tego, że wydałam okrzyk ( na szczęście nie posunęłam się dalej typu przekleństwa) frustracji w słuchawce i strasznie męczące to życie i emocje i pewnie utrudni mi to kontakt z właścicielką Whiskasa bo pewnie podgląda forum i może się wystraszyła, ale nie cofnę tego.
Chcę móc kontynuować odwiedzanie forum miau , gdyż być może się dowiem czy fosprenil daje jakiekolwiek realne szanse na wyleczenie Whiskasa, a na tym bardzo mi teraz zależy. Poza tym kiedyś jak moje koty zachorują mogę tutaj szukać info, albo zapytywać, a one są treścią mojego życia.

Co tu się od..stawiło jak byłam w pracy? Nie, nie będę drążyć.

Karolina - zdrowia!
Za Kocurka trzymam wielkie kciuki (i tylko dopowiem, może to bez znaczenia ale moją Kicię z FIP prowadziła dr Ferenc z CanFelisu, i słyszałam wtedy, że udało jej się przez kilka ładnych miesięcy prowadzić Kocurka z FIP w dobrym stanie psychofizycznym, nam się tak długo nie udało ale i tak Kicia z FIP przeżyła pod opieką tej Pani Doktor 3 miesiące, czyli 1/3 swojego życia).
A rzeczony podbierak łapie innego chorego kota, i z tego powodu jego zwrot był mi potrzebny.

Bardzo dziękuję Carmen za zrozumienie i jeszcze raz bardzo przepraszam.
To naprawdę nie było wymierzone w Twoją stronę, po prostu reaguję bardzo emocjonalnie nazbyt ( borderline). To mnie nie usprawiedliwia, ale chciałabym abyś zrozumiała, że to nie był atak personalny, tylko siła emocji była zwielokrotniona bez sensu i tak naprawdę bez powodu, tzn. taka projekcji, że ja czułam się winna z powodu podbieraka, a zaatakowałam Ciebie, a potem innych na forum.

Dziękuję za podpowiedź, przekażę właścicielce Whiskasa.

viewtopic.php?f=1&t=187655

Może ten problematyczny podbierak był potrzebny w tym wypadku. A twoja zwłoka w oddawaniu przyczyniła się do nie złapania tego zwierzaka.
Przykre. Otrzymałaś pomoc i jeszcze za nią zjechałaś osobę co pomogła. Skupiając się tylko na sobie. Nie myśląc o innych.

Gwoli ścisłości podbierak został oddany 18, a wątek, który podajesz jest z 23 listopada, tak więc akurat jeżeli o to chodzi zdążyłam.

Whiskas (*) nie wygrał walki z fipem. Miał być kilka razy uśpiony w tym 22 grudnia, ale wykaraskał się, bo akurat mu się poprawiało.
23 grudnia wyjechał z właścicielką na święta i nagle mu się pogorszyło, z tego co wiem jak odchodził był akurat sam.
Dowiedziałam się 9 stycznia.

ale, dzięki Tobie choć przez chwilę był kochany

Myślę, że był bardzo kochany, właścicielka mówiła, że nie wiedziała, że tak bardzo się do niego przywiązała. Generalnie szkoda, piękny był.